Κωνσταντίνος Μάγνης

Η χειρότερη μορφή ήττας στο ποδόσφαιρο είναι ο διασυρμός, ο και «νίλα» αποκαλούμενος στη γλώσσα της επιστήμης. Η εκνευριστικότερη και πιο απογοητευτική εκδοχή όμως είναι η ήττα που συνδυάζεται με την αίσθηση πως «δεν γινόταν τίποτα», τη διαπίστωση δηλαδή και την παραδοχή της απόλυτης ανωτερότητας του αντιπάλου που μένει άτρωτος και μάλλον άβρεχος από τις όποιες προσπάθειές σου και από ένα σημείο και έπειτα δεν σου αφήνει το περιθώριο να προσπαθήσεις καν οτιδήποτε. Αυτό πάθαμε στην αναμέτρηση με την Ισπανία. Υποχρεωθήκαμε- όχι πως είχαμε αμφιβολίες- να αναγνωρίσουμε την υστέρηση της κλάσης μας και να διερωτηθούμε για ποιο λόγο θέλουμε να προκριθούμε στα τελικά ενός Μουντιάλ; Ποια ποδοσφαιρική αρετή έχουμε να επιδείξουμε; Παλιά έλεγες, θα φάμε τρία, αλλά θα δουν τον Δομάζο ή τον Μποτίνο. Τώρα;