Παναγιώτης Σίμος: Δεν ήταν απλά ένας φωτογράφος… – Αφιέρωμα της «Π» – ΦΩΤΟ
Χάθηκε το ανεκτίμητης αξίας φωτογραφικό αρχείο του αείμνηστου Παναγιώτη Σίμου. Ο ίδιος όμως έχει μείνει για πάντα αποτυπωμένος στη συλλογική μνήμη της πόλης, με δύο φωτογραφικές μηχανές περασμένες στον λαιμό του, έτοιμος να φωταγωγήσει με το ογκώδες φλας του, τις στιγμές που χάνονται…
Υπήρξε ένας από τους εμβληματικούς φωτορεπόρτερ και καλλιτεχνικούς φωτογράφους της Πάτρας, που επί δεκαετίες ολόκληρες, κάλυπτε όλες τις εκδηλώσεις και τα δρώμενα της πόλης και της περιοχής, τροφοδοτώντας με εικόνες τον τοπικό Τύπο και παράλληλα «ντύνοντας» τις αναμνήσεις των πατρινών.
«Κρυμμένος» πίσω από τη φωτογραφική του μηχανή, που έμοιαζε να αποτελεί προέκταση των χεριών του, κατέγραψε με αξιοθαύμαστη αντοχή και επιμέλεια, την πολιτική, πολιτιστική, κοινωνική και αθλητική κίνηση της Πάτρας, αποτυπώνοντας διαφορετικές εποχές, ήθη και συνήθειες. Κατάφερνε να είναι παντού!
Ο αείμνηστος Παναγιώτης Σίμος -περί ου ο λόγος- ήταν μια χαρακτηριστική φιγούρα φωτογράφου, που οι παλαιοί πατρινοί τον θυμούνται πάντα καλοντυμένο, σε κάθε παιχνίδι της Παναχαϊκής στο στάδιο της Αγυιάς, στις καρναβαλικές παρελάσεις, στις μεγάλες πολιτικές συγκεντρώσεις της πλατείας Γεωργίου και σε κάθε ύφους κοινωνικά και καλλιτεχνικά γεγονότα.
Παράλληλα, όμως τον θυμούνται και στα κοσμικά κέντρα διασκεδάσεως, όταν συνέχιζε ακαταπόνητος τις νύχτες, να φωτογραφίζει με την αυτόματη μηχανή του, τις εύθυμες παρέες των γλεντζέδων! Πόσες όμως οικογένειες πατρινών, δεν τον καλούσαν, να φωτογραφίσει κατ΄οίκον, διάφορες κοινωνικές συναθροίσεις και επετείους.
Ο Παναγιώτης Σίμος ήταν ένας ανήσυχος και ευαίσθητος καλλιτέχνης, που με τα φτωχά τεχνικά μέσα της εποχής, φιλοτεχνούσε αισθητικές προτάσεις
ΕΜΕΙΝΕ ΟΡΦΑΝΟΣ
Ο Παναγιώτης Σίμος γεννήθηκε το 1929 στην Πάτρα. Μεγάλωσε στη συνοικία του Αγίου Διονυσίου. Ο πατέρας του, Βαγγέλης, πέθανε το 1944 στην Κατοχή και έτσι ανέλαβε ως μεγαλύτερο από τα άλλα δύο αδέλφια του –τον Σωτήρη και την Μαριγώ-, να βοηθάει τη μητέρα του Ελεονόρα, στον καθημερινό βιοπορισμό της οικογένειάς του. Ετσι, ξεκίνησε να βγάζει φωτογραφίες και συνεργάστηκε με τον φωτογράφο Αδαμόπουλο, συνεχίζοντας ταυτόχρονα το σχολείο στο 1ο Γυμνάσιο, το οποίο και τελείωσε σε ηλικία 21 ετών, λόγω του πολέμου. Κάπως έτσι «ερωτεύτηκε» τη φωτογραφική τέχνη.
1950: Ο Παναγιώτης Σίμος, σε ηλικία 21 ετών
Το 1958, έφτιαξε το πρώτο δικό του μαγαζί στη συμβολή των οδών Γεροκωστοπούλου και Κανακάρη, κάτω από τον «Ερμή». Με συνεταίρο τον Θεόδωρο Πιέρρο, με τον οποίο έγιναν και κουμπάροι, δημιούργησαν το «Φωτο –Σταρ», που άφησε εποχή!
Η δημοσιογραφική του ταυτότητα, ως νεαρός φωτορεπόρτερ
ΜΕ ΚΟΥΜΠΑΡΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΗ
Το 1959 νυμφεύθηκε την αγαπημένη του Χρυσούλα Ροδοπούλου στον Ι.Ν. Παναγίας Τρυπητής στο Αίγιο, με κουμπάρο τον μετέπειτα πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο.
1/11/59: Ο Παναγιώτης Σίμος, την ημέρα του γάμου του, δίπλα στον κουμπάρο του, Κωστή Στεφανόπουλο
Το 1975 χωρίζει επαγγελματικά με τον Πιέρρο και συνεργάζεται με τον Παναγιώτη Κυριαζή, που είχε κατάστημα στην πλ. Ολγας. Εμεινε εκεί έως το 1980, οπότε και εγκαινίασε νέα συνεργασία, αυτή τη φορά με τον Λάμπη Χαρμπίλα. Το φωτογραφικό τους στούντιο «Φώτο Τέχνη», ήταν στην κλίμακα της Γεροκωστοπούλου. Από το 1990, ο Παναγιώτης Σίμος δημιούργησε τη δική του επιχείρηση, στη συμβολή της Κορίνθου με την Νόρμαν.
Τότε αναλαμβάνει ενεργό ρόλο ο γιος του Νίκος, ο οποίος ωστόσο από μικρό παιδάκι τον βοηθούσε στις φωτογραφίες, έχοντας κληρονομήσει το καλλιτεχνικό γονίδιο από τον πατέρα του. Εως σήμερα, συνεχίζει επάξια την παράδοση του πατέρα του, με το φωτογραφείο του στην οδό Κορίνθου 80. Οπως ακριβώς και η κόρη του, η Καλιάννα (Ιωάννα- Καλλιόπη), που συνεχίζει την τέχνη του παππού της, με το ιδιόκτητο καλλιτεχνικό φωτογραφείο της, στην οδό Αθ. Διάκου 32.
Ο Νίκος Σίμος, που εικονίζεται δίπλα σε μια από τις ιστορικές μηχανές του πατέρα του, συνεχίζει την λαμπρή οικογενειακή ιστορία
Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΟΥ
«Το σπουδαιότερο πράγμα που μας άφησε ο πατέρας μας, είναι το όνομά του! Ακόμα και τώρα, ακούω τα καλύτερα λόγια για τον πατέρα μου, όχι μόνο από φίλους του, αλλά και από απλό κόσμο που τον είχε φωτογραφίσει και τον είχε γνωρίσει. Είχε ένα σπάνιο ήθος, ήταν ένας χαρούμενος, ευπροσήγορος και καλοκάγαθος άνθρωπος, με μεγάλη αξιοπρέπεια, που έδωσε τα πάντα για την οικογένειά του. Θυμάμαι και ακολουθώ πάντα τη συμβουλή του: «Θα σε αδικήσουν πολλοί, εσύ μην αδικήσεις κανέναν. Και ο Θεός θα σε έχει πάντα καλά!»
ΧΑΘΗΚΕ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ
Ο Παναγιώτης Σίμος -Τάκης για τους φίλους του- δεν ήταν απλά διεκπεραιωτής φωτογράφος. Κατάφερνε να δημιουργεί τέχνη, μέσα στο 1/500 του δευτερολέπτου που διαρκεί ένα «κλικ» της φωτογραφικής μηχανής. Ήταν ένας ανήσυχος και ευαίσθητος καλλιτέχνης, που με τα φτωχά τεχνικά μέσα της εποχής, φιλοτεχνούσε αισθητικές προτάσεις, έχτιζε θεματολογία με προσωπικό ύφος, ακινητοποιώντας τον χρόνο μέσα στα ασπρόμαυρα φιλμ του.
Κάποιες από τις ιστορικές μηχανές του αείμνηστου πατρινού φωτογράφου
Προσέφερε με την εργασία του, που πολλές φορές έφθανε στα όρια της φυσικής εξάντλησης, όχι μόνο στη φωτογραφική τέχνη, αλλά και στην Πάτρα. Είναι κρίμα που το ιστορικό αρχείο του, δεν σώθηκε, αφού χάθηκε ανάμεσα στις πολλές μετακομίσεις. Όπως η ιστορική φωτογραφία με τον Γιόχαν Κρόιφ, να απολαμβάνει μπράντι Μεταξά, στον «Φάκαλο». Για την οποία η γνωστή εταιρεία πλήρωνε αδρά, προκειμένου να την προμηθευτεί, αλλά δυστυχώς είχε και αυτή χαθεί…
Αυτό όμως που δεν θα σβηστεί ποτέ, είναι το βαθύ ίχνος που άφησε σε αυτή την πόλη, η οποία θα τον έχει για πάντα αποτυπωμένο στη συλλογική μνήμη, με δύο φωτογραφικές μηχανές περασμένες στο λαιμό του, έτοιμο να φωταγωγήσει με το ογκώδες φλας του, τις στιγμές που χάνονται…
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
