Παρουσιάζεται την Παρασκευή το  βιβλίο «Χάρης Λυμπερόπουλος -Κοντά στον αιώνα. Συνομιλώντας με τον πατέρα μου»

Το βιβλίο της Κατερίνας Λυμπεροπούλου «Χάρης Λυμπερόπουλος -Κοντά στον αιώνα. Συνομιλώντας με τον πατέρα μου» παρουσιάζουν το  βιβλιοπωλείο «Γωνιά του βιβλίου-Παπαχρίστου» και οι Εκδόσεις «Πατάκη», την Παρασκευή 14 Οκτωβρίου και ώρα 20:00 στην αίθουσα της Φιλαρμονικής Εταιρίας  – Ωδείο Πατρών (Ρήγα Φεραίου 7). Θα μιλήσουν οι: Γιώργος Δάσιος, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, Τάσσος Σταθόπουλος, δημοσιογράφος, Βασίλης Ρούβαλης, συγγραφέας και η συγγραφέας.

Σε συνέντευξή της, τον Φεβρουάριο, στην «ΠτΚ» και στη γράφουσα, η οποία θα συντονίσει την παρουσίαση, η Κατερίνα Λυμπεροπούλου είχε μιλήσει για το βιβλίο (μάλιστα είχε εκφράσει την ελπίδα της να παρουσιαστεί στην Πάτρα, όπερ και εγένετο) και φυσικά για τον πατέρα της:

Τι σας ώθησε στην καταγραφή συζητήσεων με τον πατέρα σας Χάρη Λυμπερόπουλο;

Το… δημοσιογραφικό ένστικτο: μια μέρα άπλωσα μάλλον αυθόρμητα το κασετοφωνάκι μου, θέλοντας να μην χαθούν στη λήθη οι μνήμες ενός ανθρώπου ο οποίος υπήρξε ο ίδιος ζωντανή ιστορία, όπως είδαμε πριν. Η μακρόπνοη αυτή συνέντευξη διήρκεσε (αποσπασματικά ) 15 ολόκληρα χρόνια. Μέσα σ’ αυτά, έμαθα απίστευτα πράγματα και γεγονότα που κλείνουν μέσα τους μια εποχή. Ενα βιβλίο με επετειακό χαρακτήρα αφού στις 11 Φεβρουαρίου του 2022 κλείνουν 100 χρόνια από τη γέννησή του. Ελπίζω, κορονοϊού επιτρέποντος, να καταφέρουμε να το παρουσιάσουμε στην Πάτρα, τόπο οικογενειακής του καταγωγής.

Ποια η πατρική συμβουλή στην αρχή της καριέρας σας;

Ξεκίνησα στη δημοσιογραφία το 1987 στην ιστορική εφημερίδα «Απογευματινή» όπου εργάστηκε για πολλά χρόνια ο πατέρας μου. Δεν νομίζω να μου εξέφρασε ποτέ ξεκάθαρα με λόγια αυτό που απέπνεε η όλη του στάση και επαγγελματική φιλοσοφία. Ηταν, όμως, ούτως ή αλλιώς, επιδραστική η ευγένειά του, η πίστη του στη συλλογική δουλειά, η ανάδειξη των νεότερων που το αξίζουν κι αξιομνημόνευτη η μαστοριά του να ξετρυπώνει ειδήσεις με την κλίση του ρεπόρτερ – ερευνητή, όπως γράφει στο βιβλίο ο επιμελητής των ιστορικών του στοιχείων, Τίτος Αθανασιάδης.

Σε τι μοιάζατε με τον πατέρα σας και σε τι διαφέρατε;

Δύσκολη ερώτηση. Το μόνο που θα μπορούσα να πω ως απάντηση είναι το απόσταγμα ζωής που του ζήτησα να αναφέρει -το οποίο εγώ προσωπικά σε πολλές φάσεις της ζωής μου δυσκολεύομαι να ακολουθήσω: «Η κυριαρχία της λογικής έναντι του αιφνίδιου συναισθήματος· σε κάθε περίπτωση, ανεξαρτήτως κόστους».

Πείτε μας και για την καταγωγή του πατέρα σας.

Ο παππούς του από την πλευρά του πατέρα του είχε ραφείο στην Πάτρα κι έμενε στα Ψηλά Αλώνια. Ωστόσο, κάποια στιγμή άρχισαν οι οικονομικές δυσκολίες. Ηταν η εποχή 1909- 1910, όταν το φαινόμενο της μετανάστευσης βρισκόταν σε παγκόσμια έξαρση, ειδικά στην Ευρώπη· η Αμερική προσέφερε εργασία σε όλους. Γι’ αυτό, μετά τον θάνατο του παππού του, η μητέρα και τ’ αδέλφια του πατέρα του πήγαν στην Αμερική. Η Πάτρα παρέμεινε, όμως, πάντα, στον νου όλων ως ο τόπος καταγωγής της οικογένειας.