«Πηγή έμπνευσης για μένα, οι ιστορίες των ηττημένων»: Στην «Π» ο Σπύρος Μαραγκός

Κρίστυ Κουνινιώτη

Δουλεμένη γλώσσα, βαθιά συναισθήματα, τρυφερή ματιά, ανθρώπων ιστορίες και η θάλασσα πάντα παρούσα -αιώνια αγαπημένη του. Ολα τούτα καθρεφτίζονται στα βιβλία του -είτε πρόκειται για πεζά είτε για ποίηση. Ολόφρεσκη δουλειά του, η ποιητική συλλογή με τίτλο «Κομμένος καιρός» (εκδ. Εναστρον), με την οποία ο Σπύρος Μαραγκός κερδίζει -ξανά- τον αναγνώστη και ξεναγεί την «Π» στα… κύματά της.

-Εδώ και λίγες ημέρες κρατάμε στα χέρια μας τη δεύτερη ποιητική συλλογή σας «Κομμένος καιρός». Να ξεκινήσαουμε από την εξήγηση του τίτλου;

Τις ημέρες που ολοκλήρωνα την ποιητική συλλογή συνέβη το τραγικό ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου. Εκατοντάδες μετανάστες, κυρίως γυναίκες και παιδιά, αφέθηκαν να πνιγούν στα παγωμένα νερά της Μεσογείου. Ενας ακόμα υγρός τάφος για τους κατατρεγμένους αυτού του κόσμου. Από τη βίαια κομμένη ζωή αυτών των ανθρώπων γεννήθηκε ο τίτλος της ποιητικής συλλογής. Κομμένη ζωή. Κομμένος χρόνος. Κομμένος καιρός.

-Στο ιδιαίτερο εξώφυλλο του βιβλίου σας, ένα ιστιοφόρο πλέει στα ανοιχτά, ενώ σε απόσταση -κάποια κύματα μακρύτερα- απεικονίζεται ένα σωσίβιο. Τι αποτελεί, στις δικές σας πλεύσεις, σωσίβιο και τι επιβάλλει η κάλυψη της απόστασης για να βρεθεί στα χέρια σας;

Θα χρησιμοποιήσω μια φράση από το τελευταίο πεζό του «Κομμένου καιρού»: «Παντός καιρού αρμενιστής…». Με τα χρόνια ανοίχτηκα στη θάλασσα και έμαθα να ταξιδεύω με όλους τους καιρούς. Βοήθησε η σχέση αγάπης που έχω για τη θάλασσα και την ιστιοπλοΐα. Πια όμως φέρνω τα πράγματα πιο κοντά μου, μειώνω τις αποστάσεις και με αυτό τον τρόπο μπορώ και αντεπεξέρχομαι καλύτερα στην καθημερινότητα. Κολυμπάω αρκετά καλά και έτσι άφησα το σωσίβιό μου ελεύθερο να απομακρυνθεί στα ανοιχτά. Μπορεί σε κάποιον να φανεί χρήσιμο. Ποιος ξέρει;

-«Κάποια βράδια οι λέξεις το σκάνε/κι απομένεις μονάχος/να τα βγάλεις πέρα/ Ελπίδα, Αγάπη, Χαρά, με ακούτε;» διαβάζουμε στο ποίημα με τίτλο «Λέξεις». Πώς θα περιγράφατε τη σχέση σας με τις λέξεις; -κυνήγι, πάλη, κατάκτηση;

Είναι ένα διαρκές κυνήγι. Μια λέξη πρέπει να ταιριάξει σε ένα ποίημα που δεν γνωρίζεις τι κατάληξη θα έχει. Δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πολλές φορές η ίδια λέξη θα περάσει από σαράντα κύματα. Αλλες φορές θα χαθεί και άλλες θα καταφέρει να επιβιώσει. Ζηλεύω τους μυθιστοριογράφους που έχουν τη δυνατότητα να απλωθούν στον απέραντο κόσμο της αφήγησης. Ο ποιητής από την άλλη, με ένα μεγεθυντικό φακό στο χέρι παλεύει συνεχώς να ταιριάξει τις λέξεις – ψηφίδες στο έργο του.

-Στη συλλογή σας περιλαμβάνονται και κάποια πεζά. Θα μας πείτε γι’ αυτά;

Είναι τα μικρά διαλείμματα μεταξύ των ποιημάτων, χωρίς αυτό να σημαίνει πως στερούνται έμπνευσης και δουλειάς. Η ανάγνωση του πεζού λόγου είναι πιο χαλαρή, λιγότερο απαιτητική, αφήνεσαι να σε παρασύρει η αφήγηση. Σε αντίθεση με το ποίημα που απαιτεί περισσότερη συγκέντρωση και εξάσκηση. Η ανοίκεια γλώσσα της ποίησης δυσκολεύει. Για αυτό και η ποίηση έχει μικρότερο, εξίσου όμως φανατικό, αναγνωστικό κοινό.

– «Ο Φάρος». Μια πολύ ωραία αλληγορία της ενδοσκόπησης, η οποία, σας απασχολεί και σε άλλα ποιήματα, βεβαίως. Υπάρχει κάποιος από τους –ζώντες ή τεθνεώτες- ποιητές ή πεζογράφους που σας έχουν επηρεάσει, με τον οποίο θα θέλατε να συζητήσετε για υπαρξιακά ζητήματα;

Θα ήθελα να είναι βαθιά μεσάνυχτα, να βρίσκομαι σε ένα μπαρ με χαμηλή μουσική και να συνομιλώ με τον ποιητή Νίκο – Αλέξη Ασλάνογλου για την οδύνη της ανθρώπινης ύπαρξης. Στα διπλανά τραπέζια ο Τάκης Σινόπουλος με τον Γιώργη Παυλόπουλο. Ο Λειβαδίτης με τον Αναγνωστάκη όρθιοι να καπνίζουν. Και σε μια γωνιά μονάχος ο Σεφέρης απασχολημένος με τα χαρτιά του. Με το πρώτο φως της αυγής να φθάσει στην παρέα μας ο Οδυσσέας Ελύτης να ανοίξει διάπλατα τις πόρτες και τα παράθυρα και να γεμίσει ο τόπος αέρα θαλασσινό, αγιόκλημα και αρμπαρόριζα.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News