Πολυτεχνείο: Ιστορικό γεγονός ή προοικονoμία του μέλλοντος;

Του Γιάννη Κορίζη, Φοιτητής-μέλος Πανελλαδικού Γραφείου Σπουδάζουσας Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, Νοέμβριο του 1973, ήταν η κορυφαία αντιδικτατορική εκδήλωση και ουσιαστικά προανήγγειλε την πτώση της χούντας των συνταγματαρχών, η οποία από 21 Απριλίου 1967 είχε επιβάλλει καθεστώς στυγνής δικτατορίας στη χώρα.

Στις 14 Φεβρουαρίου 1973 ξεσηκώθηκαν οι φοιτητές της Αθήνας και συγκεντρώθηκαν στο Πολυτεχνείο. Ζητούσαν την κατάργηση του νόμου, ο οποίος προέβλεπε υποχρεωτική στράτευση όσων ανέπτυσσαν συνδικαλιστική δράση κατά τις σπουδές τους. Η αστυνομία, παραβιάζοντας το πανεπιστημιακό άσυλο, εισήλθε στον χώρο, συνέλαβε 11 φοιτητές και τους παρέπεμψε σε δίκη με την κατηγορία της «περιύβρισης αρχής». Οκτώ καταδικάστηκαν σε διάφορες ποινές, ενώ 100 άλλοι αναγκάστηκαν να διακόψουν τις σπουδές τους και να ντυθούν στο χακί.

Η χρονική απόσταση δεν είναι τόσο μακρινή. Απέχει όμως έτη φωτός από την άποψη των διαφορών στην κοινωνία, ακόμη και στην καθημερινότητά της όπως ισχυρίζονται μερικοί; Για τους περισσότερους, σήμερα, είναι πρακτικά αδύνατον να φανταστούν τον ασφαλίτη να ανάβει τσιγάρο πίσω από μια εφημερίδα στη γωνία και τον χαφιέ να παριστάνει τον φίλο, που νομίζαμε για «κολλητό».

Το μακρινό 1973 οι φοιτητές αποτέλεσαν τη σπίθα, που έμελλε να οδηγήσει τη χούντα στην κατάρρευση. Οι διεκδικήσεις για κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, δημόσια-δημοκρατική Παιδεία και στήριξη των μη προνομιούχων αποτελούν σταθερές για τα κινήματα της Νεολαίας από εκείνον τον Νοέμβρη ως την νεολαιίστικη άνοιξη του 2006-7 και τους σημερινούς αγώνες κόντρα στην αναθεώρηση του άρθρου 16.

Η Ιστορία δεν είναι το νεκρό παρελθόν. Είναι η ζωντανή συζήτηση, που κάνουμε για αυτή. Η μνήμη γίνεται απόφαση να αντιπαλέψουμε, με όλες μας τις δυνάμεις, τον φασισμό, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία