Σωτήρης Δούβρης: «Ψάχνω να βρω την ευκαιρία σε όποια δυσκολία αντιμετωπίζω»

Κρίστυ Κουνινιώτη

Η πρόσφατη συμμετοχή του στην καθημερινή σειρά του ΑΝΤ1 «Ηλιος» ήταν η αφορμή για να μάθουμε νέα του Πατρινού ηθοποιού, σκηνοθέτη και δασκάλου υποκριτικής Σωτήρη Δούβρη. Μιλήσαμε διαδικτυακά, με τον ίδιο να βρίσκεται στην Καταπactή του. Ξεκινήσαμε από εκεί, για να συνεχίσουμε με την τηλεοπτική του δουλειά, τη συμμετοχή του, με άλλη ιδιότητα, σε μια ενδιαφέρουσα παραγωγή που θα δούμε και στην Πάτρα αλλά και τον σημαντικότερο ρόλο της ζωής του -αυτόν του πατέρα.

Πώς πέρασες στην καραντίνα;

Κλεισμένος, αλλά κλεισμένος στο θεατρικό μου εργαστήρι, την Καταπactή, κάνοντας δουλειά πολλή, και στο σπίτι μου.

Σε τι σημείο βρίσκεται σήμερα, αλήθεια, η Kαταπactή;

Η Καταactή, που υλοποίησε αρχικά το όνειρό μου να παρέχει μια βασική εκπαίδευση από έναν επαγγελματία στον ερασιτέχνη ηθοποιό -από τους «Ρεφενέ» ξεκίνησα βλέπεις-, στεγάζει από το 2013 το δεύτερο μεγάλο μου όνειρο, το theater academy, που περιλαμβάνει εργαστήρι υποκριτικής, συγγραφής θεατρικού κειμένου, σκηνογραφίας, σχεδιασμού φωτισμών και σε συνεργασία με το Ωδείο Τέχνης Φακανά, εργαστήρι μουσικής για θέατρο. Επειδή λοιπόν, η κατάσταση επέβαλλε τα διαδικτυακά μαθήματα, κι εγώ είμαι άνθρωπος που ψάχνω να βρω την ευκαιρία στην οποιαδήποτε δυσκολία αντιμετωπίζω, η ευκαιρία εν προκειμένω ήταν ότι αντί να κάνουμε το στήσιμο του έργου, όπως θα γινόταν διά ζώσης, δώσαμε βάρος στην ανάλυση και εμβάθυνση του ρόλου, με αποτέλεσμα τώρα που συναντιόμαστε, πλέον, να προχωράει πολύ πιο γρήγορα η δουλειά. Σήμερα, η θεατρική ακαδημία της Καταπactής έχει φτάσει στους 90 μαθητές, και, πλέον, προσεγγίζουμε κόσμο από διάφορα μέρη της Ελλάδας και χώρες του εξωτερικού.

Τέλη Μαΐου έκανες μια σύντομη εμφάνιση στον τηλεοπτικό «Ηλιο» του ΑΝΤ1, ως Μανώλης Αγγελάκης. Τι σου άρεσε σ’ αυτόν τον τύπο, που τον «έφαγαν»;

Ηταν πολύ ενδιαφέρων ρόλος. Καταρχάς με άφησαν να πειράξω την εμφάνισή μου λιγάκι -έβαλα γυαλιά οράσεως που έκρινα ότι ταίριαζαν στον λογιστή που υποδυόμουν. Κατά δεύτερον, μου άρεσε ο Αγγελάκης γιατί ήταν ταυτόχρονα καλός και κακός ήρωας. Στοργικός σύντροφος, και πατέρας -κι ας μην ήταν δικό του το παιδί- και ταυτόχρονα αδίστακτος, αφού χρησιμοποιούσε κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο για να πιάσει την καλή, κλέβοντας χρήματα από κάτι μαφιόζους. Οι οποίοι και τον έβγαλαν από τη μέση. Αυτό το διπλό του ρόλου είχε μεγάλο ενδιαφέρον για μένα.

Στα προσεχή σχέδιά σου τι υπάρχει;

Εχω αναλάβει την οργάνωση της παραγωγής της παράστασης «Του έρωτα και της ψυχής» που παρουσιάζουν ο οργανισμός liminal-Πρόσβαση στον πολιτισμό, η «AMKE Nοvus» και η ομάδα «R.A.W – Rephrase Adult World». Η παράσταση, φτιαγμένη από μια ομάδα επαγγελματιών, με και χωρίς αναπηρία, θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του προγράμματος «Ολη η Ελλάδα ένας πολιτισμός» της  Εθνικής Λυρικής Σκηνής  και του ΥΠΠΟΑ. Στις 15 και 16 Ιουλίου, θα ανέβει στο Ρωμαϊκό Ωδείο της Πάτρας με ελεύθερη είσοδο. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Αφροδίτης κρατά η Ναταλία Τσαλίκη. Η παράσταση θα είναι καθολικά προσβάσιμη, με νοηματιστή επί σκηνής, ελληνικούς/αγγλικούς υπέρτιτλους και ασύρματα ακουστικά με ακουστική περιγραφή για τους έχοντες προβλήματα όρασης.

Κρατάμε μια απόσταση από τους ανθρώπους με αναπηρία ανεξάρτητα με το αν είμαστε ρατσιστές ή όχι. Κι αυτό γιατί δεν έχουν τη δυνατότητα να κυκλοφορούν εύκολα, οπότε δεν τους συναναστρεφόμαστε. Το πρόβλημα, τελικά, δεν το έχουν αυτοί αλλά μάλλον εμείς. Η αναπηρία είναι ένα φυσικό χαρακτηριστικό.

Με θέατρα ανενεργά τόσους μήνες, σε φοβίζει ενδεχόμενος δισταγμός του κόσμου να ξαναμπεί σε κλειστούς χώρους;

Κοίταξε, από τη μια θεωρώ ότι ο κόσμος δε θα φοβηθεί, γιατί βλέπω ότι συνωστίζεται σε εμπορικά καταστήματα, από την άλλη, όμως, επειδή η κυβέρνηση και το υπουργείο Πολιτισμού έχουν αντιμετωπίσει το θέατρο -όχι τον κινηματογράφο- σαν τη μεγαλύτερη εστία μετάδοσης του κορονοϊού, φοβάμαι ότι αυτό περνάει στο υποσυνείδητο του κόσμου. Υπήρξε διάκριση στα ποσοστά πληρότητας μεταξύ θεάτρου και κινηματογράφου και τα θέατρα έμειναν τόσους μήνες κλειστά. Σε άλλες θεατρικές πρωτεύουσες, έχουν ανοίξει εδώ και 3-4 μήνες, με μέτρα πάντα…

Αυτό πώς το εξηγείς;

Υπάρχει κάτι στο μυαλό μου, αλλά φοβάμαι να το πιστέψω 100%. Νομίζω ότι το θέατρο ως τέχνη είναι ένας από τους τελευταίους χώρους ελεύθερης διακίνησης ιδεών, στις μέρες μας. Στον κινηματογράφο υπάρχουν μεσάζοντες μέχρι να βγει το τελικό αποτέλεσμα. Είναι αρκετά συνωμοσιολογικό, και δεν είμαι  συνωμοσιολόγος, αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο, γιατί είναι προκλητική η αντιμετώπιση. Η Πολιτεία, από την αρχή της πανδημίας αντιμετώπισε τον πολιτισμό ως πολυτέλεια. Μπόρεσε κανείς, όμως, να ζήσει επί λοκντάουν χωρίς κανένα καλλιτεχνικό προϊόν; Οχι βέβαια.

Και για τα σκάνδαλα στον θεατρικό χώρο, τι λες; Εσένα, αλήθεια, σου συνέβη ποτέ κάτι δυσάρεστο;

Οχι, τουλάχιστον κάτι που με τα δικά μου τα φίλτρα να το θεωρώ μεμπτό. Το ότι έχω δεχτεί φλερτ στη δουλειά μου, φυσικά. Οτι έχω φλερτάρει όταν ήμουν ελεύθερος, πριν κάνω οικογένεια, φυσικά το έχω κάνει. Οταν το φλερτ συνεχίζεται και από τις δύο πλευρές είναι ωραίο και μπορεί να καταλήξει σε μια όμορφη σχέση. Ευτυχώς, βγήκαν στην επιφάνεια πράγματα που τα ακούγαμε όλοι και ο καθένας κοιτούσε τη δουλειά του. Ηταν πολύ καλό ήταν αυτό που συνέβη. Προσωπικά ως ενοχικός, ήρθα σε δύσκολη θέση γιατί, ασχέτως αν δεν έχω κάνει τίποτα απ’ όλα αυτά ποτέ, είδα ότι επιβεβαιώθηκαν πράγματα που έπαιρνε το αφτί μου. Και μακάρι όλο αυτό να μην επηρεάσει τον κόσμο και δεχτεί ακόμα ένα πλήγμα το θέατρο.

Πάμε στον ρόλο σου ως μπαμπά μιας 2χρονης κόρης. Συναισθήματα;

Καταρχάς, βλέπω τον εαυτό μου μικρό. Μου μοιάζει πάρα πολύ η κόρη μου -και εμφανισιακά και σαν χαρακτήρας απ’ ό,τι φαίνεται. Είναι σα να έχω έναν καθρέφτη σε μικρότερο μέγεθος απέναντί μου κι έτσι γνωρίζω καλύτερα τον εαυτό μου. Είναι πολύ μεγάλη χαρά, με γεμίζει πάρα πολύ, είναι και αρκετά κουραστικό, δε θα πω ψέματα, ειδικά όταν μεγαλώνεις ένα παιδί όπως το μεγαλώνουμε εμείς χωρίς βοήθεια από γιαγιάδες-παππούδες, γιατί δεν έχουμε κανέναν εδώ στην Αθήνα. Το πιο όμορφο είναι ότι περνάει σε ένα άλλο επίπεδο η σχέση μου με τη γυναίκα μου. Τώρα, πέρα από αγαπημένο ζευγάρι, είμαστε και συνεργάτες σε έναν πολύ υψηλό στόχο: Να μεγαλώσουμε έναν άνθρωπο.

Και θα πω κάτι που ίσως είναι το πιο ρομαντικό πράγμα του κόσμου, ενώ δε θεωρώ τον εαυτό μου ρομαντικό. Καθώς μέσω της δουλειάς μου προσπαθώ να βοηθάω τον κόσμο να σκέφτεται κάτι άλλο έξω από τον εαυτό του, και με το Εργαστήρι βοηθώ ανθρώπους να εξελιχθούν, έχω λίγο ήσυχη τη συνείδησή μου, οπότε ελπίζω να παραδειγματίσω και την κόρη μου να έχει αυτά τα κίνητρα. Να βοηθήσει για κάτι ανώτερο.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News