Σούλης Παπαδόπουλος για όλα: Παναχαϊκή, γούρια, πολιτική, οικονομία, μπάσκετ, στοίχημα!

Βαγγέλης Γερογιάννης

Ποτέ ένας πρόλογος δεν θα είναι αρκετός για να συμπυκνωθεί μια συνέντευξη του Σούλη Παπαδόπουλο. Με το γνωστό του αυθορμητισμό, ο προπονητής της Παναχαϊκής δεν διστάζει να απαντήσει σε όλα και να μιλήσει ακόμα και για προσωπικές στιγμές που τον στιγμάτισαν. Χαλαρώστε και απολαύστε…

Πώς αντιδράσατε όταν δεχθήκατε την πρόταση από την Παναχαϊκή;
«Το όνομα Παναχαϊκή ήταν πολύ σημαντικό και εκεί ενθουσιάζεσαι. Πάντα ήθελα να δουλέψω στην Παναχαϊκή και δεν το είχα καταφέρει. Το είχα στο μυαλό μου. Είχα έρθει δύο φορές πολύ κοντά, η μία επί Αλέξη Κούγια. Ημουν θετικός, αλλά μετά μπήκε η Γ’ Εθνική και κάπου μουδιάζεις. Είπα στον κ. Σταθάκη ότι θα τον πάρω σε δέκα λεπτά. Ολοι μου οι φίλοι μου είπαν “μην το σκέφτεσαι, η Παναχαϊκή είναι. Να πας να τους ανεβάσεις”. Μου άρεσαν και αυτά που μου είπε ο κ. Σταθάκης. Ηταν στεναχωρημένος, αλλά μου είπε ότι δεν μπορεί να αποτύχει. Και του είπα “μην αγχώνεσαι, η Παναχαϊκή θα είναι στη Super League 2».
Τι άλλο του είπατε;
«Για να είμαι δίκαιος του είπα ότι δεν θέλω να μου πει ποτέ αν παίξαμε ή δεν παίξαμε καλά.. Το θέμα είναι η άνοδος».
Στην πορεία όμως έπαιξε καλά η ομάδα…
«Ναι, αλλά στην αρχή έπρεπε να παίρνουμε τα αποτελέσματα. Εβλεπα όμως μέσα από τις προπονήσεις ότι υπάρχουν πολλά περιθώρια βελτίωσης και μπορώ να πω ότι η ομάδα δεν έχει φτάσει ακόμα στο ταβάνι της».
Βρήκατε μια χημεία με συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές που ταίριαξαν πολύ μεταξύ τους…
«Πράγματι, το υλικό ήταν πολύ καλό, αλλά είχε και ατέλειες για μια ομάδα όπως η Παναχαϊκή. Υπήρχαν έμπειρα παιδιά, αλλά υπήρχαν και πολλοί νεαροί εξελίξιμοι. Αυτό μου έδωσε χαρά, έβλεπα και τον κόσμο έξω που μου έλεγε ότι δεν θα έρθει στο γήπεδο λόγω Γ’ Εθνικής, αλλά “το πας καλά κόουτς, συνέχισε”. Εγώ έλεγα στους παίκτες ότι τον Μάιο θα έχουμε 3 με 4.000 κόσμο, όπως και έγινε».
Τι σκεφτήκαμε αμέσως μετά την ήττα από τον Αίαντα Γαστούνης, που φάνηκε να στραβώνει το πράγμα;
«Ημασταν σε καλή κατάσταση τότε, αλλά χάσαμε αυτό το παιχνίδι από μία φάση στο 90φεύγα. Και με 19 τελικές εμείς. Εκεί κατάλαβα ότι θα ανέβει η ομάδα γιατί ο Τηλυκράτης ήδη είχε αρχίσει να κάνει κοιλιά και ήρθε 0-0 με τον Παναιγιάλειο. Οπότε δεν μας στοίχισε βαθμολογικά».
Πρόσφατα ανανεώθηκε η συνεργασία σας με την ομάδα…
«Ναι, έχουμε πει για δύο χρόνια».
Για δύο χρόνια, αλλά ξέρετε πώς είναι η μοίρα του προπονητή…
«Σήμερα είσαι, αύριο δεν είσαι, αλλά και τα συμβόλαια είναι συμβόλαια. Όταν έχεις δύο χρόνια συμβόλαιο, έχεις δύο χρόνια συμβόλαιο. Και προς τιμή τους οι άνθρωποι, αν ήθελα και τρία χρόνια, έβλεπα ότι υπήρχε η διάθεση. Είπαμε δύο χρόνια για να δούμε αν μπορούμε να πάμε την Παναχαϊκή εκεί που της αξίζει».
Εννοείτε στη Super League 1…
«Ακριβώς. Σίγουρα πρέπει να μπουν στη σειρά αρκετά πράγματα, αλλά αν καθυστερήσει η Παναχαϊκή να ανέβει, τότε θα αργήσει ακόμα περισσότερο. Είναι να μην σε πάρει από κάτω. Η Παναχαϊκή πρέπει τα επόμενα δύο χρόνια να είναι στη Super League 1. Είναι τελείως διαφορετική η Κατηγορία. Να φύγει από τη Super League 2 γρήγορα. Το ‘χουμε δει και με αρκετές ιστορικές ομάδες. Είδατε ο Ιωνικός το έκανε γρήγορα».
Είχε όμως και έναν άνθρωπο από πίσω που έχει μια οικονομική δυνατότητα…
«Τον ξέρω τον Τσιριγώτη. Δεν είναι τόσο θέμα χρημάτων. Είναι αρκετά νοικοκύρης. Παίζει ρόλο η σειρά, όχι τόσο τα χρήματα».
Η Παναχαϊκή το έχει αυτό;
«Αυτούς τους 7 μήνες βλέπω ότι είναι σε πολύ καλό δρόμο».
Εχετε κάποια γούρια τα οποία ακολουθείτε πιστά;
«Δεν υπάρχει προπονητής που να μην έχει γούρια».
Ακολουθείτε κάποιο τελετουργικό πριν από κάθε παιχνίδι;
«Ναι. Θέλω να είμαι πάντα ξυρισμένος, δεν μπορώ να πάω σε παιχνίδι αξύριστος. Όχι μόνο ως γούρι, αλλά και ως παρουσία στον πάγκο».
Τι άλλο;
«Όταν πηγαίνουν τα πράγματα καλά σε ένα παιχνίδι, δεν αλλάζω ρούχα ή παπούτσια. Για παράδειγμα, τα παπούτσια που φόρεσα στο παιχνίδι με τον Αίαντα Γαστούνης, δεν τα ξαναφόρεσα ποτέ».
Κατά τη διάρκεια του αγώνα;
«Αυτά δεν λέγονται για να πετυχαίνουν! Και τα μοιράζομαι με τους ποδοσφαιριστές μου. Τα ξέρουν και με βοηθούν».
Πώς το αντιμετώπισαν την πρώτη φορά;
«Στην αρχή τους φαίνεται πολύ παράξενο, μετά το αποδέχονται».
Ένα παράδειγμα;
«Στο τέλος της προπόνησης, αν δεν βρω το δοκάρι σουτάροντας από τη σέντρα, δεν θα φύγουν».
Τι εννοείτε ακριβώς;
«Σουτάρω από τη σέντρα και πρέπει η μπάλα να βρει το δοκάρι».
Αν δεν βρει δοκάρι;
«Αν δεν βρει, αφήστε το καλύτερα… Στην προπόνηση πριν από το παιχνίδι με τον Ηρακλή Λάρισας, η μπάλα δεν πήγαινε στο δοκάρι».
Σε οποιοδήποτε δοκάρι;
«Ναι, σε οποιοδήποτε. Πρέπει να πάει».
Είστε γέννημα – θρέμμα από τον Κορυδαλλό και έχετε δική σας επιχείρηση εκεί…
«Ναι, από τον Κορυδαλλό, όχι από τη Νίκαια. Εχω μια καφετέρια μαζί με τα κορίτσια μου και τη γυναίκα μου. Εχω δύο κόρες, την Κωνσταντίνα, την Καρμελίνα και τη γυναίκα μου την Ελπίδα. Η μικρή μου κόρη είναι παντρεμένη και έχω έναν εγγονό τον Θοδωρή. Τον είχα φέρει και στο γήπεδο. Είναι 4,5 ετών».
Εχετε δηλώσει ότι είστε Προοδευτική…
«Το ξέρει όλος ο κόσμος. Επαιζα εκεί από 8 ετών και για 17 χρόνια, ενώ ως προπονητής ήμουν 6 χρόνια εκεί, που είναι πολλά και με δύο ανόδους στην Α’ Εθνική».
Εχει αλλάξει το ποδόσφαιρο από τότε;
«Το ποδόσφαιρο είναι πάντα ίδιο. Θεωρώ ότι πιο παλιά ήταν ακόμα καλύτερο. Στον κόσμο αρέσει το λάθος, ακόμα και του διαιτητή. Δηλαδή τώρα να περιμένεις πέντε λεπτά για να δεις αν είναι οφσάιντ ή όχι…».
Δεν είστε και πολύ υπέρ του VAR…
«Είμαι υπέρ του VAR για συγκεκριμένες φάσεις. Για το οφσάιντ και το πέναλτι, αλλά όχι να γυρίζουμε μια φάση πέντε λεπτά πριν για να την ελέγξουμε».
Πάντως, το VAR έχει αποδώσει κατά ένα μεγάλο ποσοστό δικαιοσύνη…
«Εχει αποδώσει δικαιοσύνη, αλλά έχει γίνει και λίγο κουραστικό. Εκεί φταίνε οι διαιτητές, που θέλουν να βγάλουν την ευθύνη από πάνω τους».
Από ποιον Ελληνα προπονητή πήρατε πράγματα και τον έχετε πολύ ψηλά;
«Πιστεύω πολύ στους Ελληνες προπονητές. Οι περισσότεροι παλιοί ήταν πολύ καλοί προπονητές. Να ξεκινήσω από τον συγχωρεμένο τον Γιάννη Κυράστα επειδή τον είχα ως ποδοσφαιριστής. Ηταν πολύ οργανωτικός. Μπορεί να υστερούσε σε κάποια πράγματα, όπως στη διαχείριση του παιχνιδιού, αλλά ήταν φανταστικός όταν έμπαινε στα αποδυτήρια, όταν μας μιλούσε. Είχες έναν μεγάλο σεβασμό στο πρόσωπό του. Μας κέρδιζε».
Άλλος;
«Για μένα μεγάλος προπονητής ήταν ο Νίκος Αλέφαντος. Συστήματα όπως το 3-5-2 που τα παίζουν κάποιες ομάδες, τα έπαιζε ο κυρ Νίκος πριν από 25 χρόνια. Σε θέματα τακτικής ήταν κορυφή. Απλώς δεν ήθελε να λέει για άλλα συστήματα. Ηθελε όλοι να νομίζουν ότι παίζει μόνο 3-5-2. Είχε βέβαια πολλά ελαττώματα, αλλά σε θέματα προπόνησης και τακτικής έχω πάρει πολλά απ’ αυτόν».
Από τους πιο νέους;
«Με τον Γιώργο Δώνη έχουμε παίξει πολλές φορές αντίπαλοι. Τον θεωρώ από τους καλύτερους. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης, ο Αγγελος Αναστασιάδης, ο Σάκης Τσιώλης, ο Τάκης Λεμονής. Μου αρέσει ο Τραϊνός Δέλλας, ο Μιχάλης Γρηγορίου, ο Ακης Μάντζιος. Είναι αδικημένοι οι Ελληνες προπονητές, αλλά φταίμε και εμείς. Βλέπω κάποιους προπονητές που πηγαίνουν καλά για ένα φεγγάρι και αμέσως τους προτείνουν σε μεγάλες ομάδες».
Όπως έγινε και στην περίπτωση του Γιαννίκη…
«Δεν θέλω να πω ονόματα, αλλά πρέπει να ξέρεις πότε είσαι έτοιμος να πας».
Πάντως, και η Εθνική ομάδα πάλι ξένο προπονητή διάλεξε…
«Εντάξει, είχαμε τη μεγάλη επιτυχία με τον Ρεχάγκελ, αλλά δεν σημαίνει ότι κάποιος Ελληνας δεν μπορεί. Ανετα, θα μπορούσε. Ο Δέλλας, ο Λεμονής, ο Δώνης, θα μπορούσαν».
Ο άνθρωπος Σούλης Παπαδόπουλος είναι αυτός που βλέπουμε στο γήπεδο;
«Είναι αυτό που βλέπεις αυτή τη στιγμή απέναντί σου. Άλλος είναι ο Σούλης στο γήπεδο, άλλος στην οικογένεια. Είναι ο ίδιος άνθρωπος, ο ίδιος χαρακτήρας, αλλά όταν έχεις να διαχειριστείς 30 ποδοσφαιριστές, 10 συνεργάτες και χιλιάδες κόσμο, εσύ πρέπει να είσαι αφοσιωμένος 24 ώρες το 24ωρο. Τώρα εκτός από τη γυναίκα μου το έχει μάθει και ο εγγονός μου: “Παππού, όλο για μπάλα μου λες, όλο μπάλα βλέπεις. Ελα να παίξουμε και τίποτα άλλο”. Eγώ δεν μπορώ να παίξω. Το ‘χει καταλάβει και τώρα του αρέσει. Δηλαδή, πάει στο σχολείο και λέει ότι ο παππούς ασχολείται με τη μπάλα».
Αρα, η σύζυγος πρέπει να έχει τεράστια υπομονή…
«Δεν μπορείς να είσαι επαγγελματίας προπονητής και να μην έχεις μια σύζυγο που να σε στηρίζει. Αλλιώς θα χωρίσεις!».
Όταν της είπατε ότι θα πάτε στην Πάτρα;
«Της είπα “ξέρεις, πάω στην Παναχαϊκή, πολύ μεγάλη ομάδα”. Και μου απαντάει “το ξέρω ότι είναι μεγάλη ομάδα, αλλά δεν μου λες σε ποια Κατηγορία παίζει”. Εγώ συνέχιζα κανονικά, “τεράστια ομάδα η Παναχαϊκή, έχει παίξει στην Ευρώπη”. Της έλεγα τέτοια. Και μόλις της το είπα μου λέει, «ε πες ότι πας στη Γ’ Εθνική!».
Αν δεν ήσασταν προπονητής, τι θα ήσασταν;
«Προπονητής…»
Μόνο;
«Ναι μόνο. Παρότι έπαιζα μπάλα από μικρός, ποτέ δεν σκέφτομαι ότι υπήρξα ποδοσφαιριστής. Ελεγα πάντα ότι θα ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο. Όταν πήγαινα σχολείο και γράφαμε διαγώνισμα, είχαμε παιχνίδι εκείνη την ημέρα. Εγώ έπρεπε να πάνω να γράψω για να μην μείνω στην ίδια τάξη. Ρωτάω τον προπονητή μου τι να κάνω και μου λέει: “Εσύ ξέρεις. Ή πηδάς τη μάντρα και έχεις αυτό το αμάξι αργότερα που περνάει απέξω ή κάθεσαι μέσα στη μάντρα, γράφεις και τραβάς αυτόν τον δρόμο. Να γίνεις γιατρός, δικηγόρος ή κάποιο άλλο επάγγελμα”. Τελικά, πήδηξα τη μάντρα και έφυγα και πήγα στο ποδόσφαιρο».
Δεν γράψατε διαγώνισμα;
«Όχι, όχι… Όταν πήγα σπίτι μου, φοβόμουν τον πατέρα μου, αλλά μου είπε ότι καλά έκανα. Μάλιστα, αυτή την ιστορία την είπα και σε έναν ποδοσφαιριστή της Παναχαϊκής που βρέθηκε σε παρόμοια θέση, ο οποίος τελικά ήρθε και έπαιξε».
Δύσκολη απόφαση και μάλιστα σε τόσο νεαρή ηλικία…
«Πολύ δύσκολη, αλλά πρέπει να κάνεις θυσίες για να παίξεις και να γίνεις προπονητής».
Ποια ήταν η καλύτερή σας στιγμή ως προπονητής;
«Ολες είναι ξεχωριστές. Όταν είναι μια πολύ σημαντική, την παίρνω σπίτι μου. Όπως έχω αυτή τη φωτογραφία που κρατάω το Κύπελλο στα χέρια με την Παναχαϊκή μπροστά στον κόσμο. Την έχω βάλει στο σπίτι μου και στο μαγαζί μου. Ηταν η πρώτη μου χρονιά που πήρα το πρωτάθλημα με την Προοδευτική, η τεράστια επιτυχία με τον Αρη, το πρωτάθλημα με τον Εργοτέλη. Αυτές θα είναι χαραγμένες για πάντα στη μνήμη μου. Εχει σημασία και με ποιες ομάδες πετυχαίνεις κάτι».
Θέλετε να συνδέσετε το όνομά σας με την άνοδο της Παναχαϊκής στη Super League 1 μετά από 20 χρόνια;
«Φυσικά και το θέλω».
Πάντως, σπάσατε ρεκόρ με τη φετινή σας παρουσία στην Παναχαϊκή;
«Ναι, αλλά στις ομάδες που φεύγω, επιστρέφω αρκετές φορές, όπως στον Πιερικό, στον Αρη, στον Εργοτέλη, στον Ολυμπιακό Βόλου. Είμαι ένας προπονητής που αν δω κάτι που δεν μου αρέσει, δεν πρόκειται να ξαναπατήσω. Και είναι και κάποιες ομάδες από τις οποίες δεν έχω φύγει, αλλά με έχουν διώξει».
Εχουν υποπέσει ποτέ στην αντίληψή σας ιστορίες με στοιχηματισμό;
«Είναι πολύ εύκολο να σου πω όχι. Θα πω ψέματα. Καταλαβαίνω πολλά πράγματα. Αν ήξερα ότι ένα παιχνίδι είναι χειραγωγημένο, θα το είχα καταγγείλει, να είστε σίγουροι. Εχω δει όμως πράγματα που δεν μου αρέσουν. Τους το λέω ευθέως, το έχω πει και δημόσια με συγκεκριμένο τρόπο και παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω. Πολλές φορές βέβαια αδικούμε ανθρώπους, γιατί γίνονται λάθη και είμαστε πολύ καχύποπτοι λόγω στοιχήματος. Και παλιότερα υπήρχε το ΠΡΟΠΟ. Εγώ παίζω ακόμα ΠΡΟΠΟ για να θυμάμαι τον πατέρα μου».
Σοβαρά;
«Ναι, μ’ αρέσει. Μ’ αυτό μεγάλωσα. Θα παίξω με πέντε φίλους για να γελάσουμε. Το κακό είναι να στοιχηματίσεις την ομάδα σου, είτε να χάσει, είτε να κερδίσει, γιατί πάει να πει ότι κάτι ξέρεις».
Και έχουμε την πρόσφατα ιστορία με τον Παναιτωλικό, ο οποίος τελικά τη γλύτωσε…
«Σωστά δικαιώθηκε ο Παναιτωλικός, αλλά για σκεφτείτε να το κάνουν όλοι και να λέμε “τι φταίει η ομάδα;”. Αν δεν δώσεις δικαίωμα, δεν έχεις πρόβλημα».
Ασχολείστε καθόλου με τα social media; Εχετε προσωπικό προφίλ; Διαβάζετε τα σχόλια;
«Όχι, δεν έχω προφίλ, ούτε θέλω να ανοίξω. Προσπαθώ να μην παρακολουθώ. Τώρα στην Πάτρα είναι όλα υπέρ μου. Κάποια στιγμή δεν θα είναι και θα με στεναχωρήσει αν διαβάσω κάτι. Θα επηρεαστώ. Από την άλλη, δεν είναι καλό να επηρεαστώ από τα θετικά γιατί όλοι γράφουν τα καλύτερα και εγώ μπορεί να τρελαθώ. Θέλω να κρατώ μια ισορροπία, να μην κοιτάζω ούτε τα θετικά, ούτε τα αρνητικά. Δεν σου κρύβω ότι κάποια αρνητικά σχόλια που είναι καλοπροαίρετα, μου κάνουν πολύ καλό στη δουλειά μου. Υπάρχουν όμως και κακοπροαίρετα».
Κάποιο πρόσφατο παράδειγμα;
«Ναι. Στο παιχνίδι με την Ηλιούπολη, είχε έρθει ένας πολύ καλός μου φίλος. Δεν με ενδιαφέρει τι κάνει γενικότερα στη ζωή του, ούτε τι λένε οι άλλοι. Εγώ είχα ενημερώσει τη διοίκηση ότι θα τον φιλοξενήσω. Κάποιος λοιπόν του τράβηξε μια φωτογραφία και την έστειλε στη διοίκηση. Αυτό δεν μου άρεσε και ξέρω πώς έγινε. Δεν θα μου πει κανείς με ποιον θα μιλήσω και με ποιον θα καθίσω. Ηθελε να δημιουργήσει πρόβλημα στην Παναχαϊκή. Καταλαβαίνετε τι θα γινόταν αν το παιχνίδι πήγαινε στραβά. Αυτός λοιπόν που το έκανε και θα το διαβάσει, να μην το ξανακάνει. Δεν είναι καλό γι’ αυτόν».
Πώς βιώσατε την περίοδο του κορονοϊού;
«Ημουν από τους πρώτους που κόλλησαν. Είχα πάει στα Τρίκαλα προπονητής. Κόλλησα κορονοϊό και κάποιος το εκμεταλλεύτηκε. Κάθισα σπίτι μου πριν από το παιχνίδι με τον Εργοτέλη και μιλούσα με τον συνεργάτη. Με παίρνει ο γενικός αρχηγός τηλέφωνο και εκεί που περίμενα να με συγχαρεί για τη νίκη, μου λέει να διακόψουμε τη συνεργασία επειδή είχα κορονοϊό και θα κολλήσω την ομάδα! Και του είπα ότι αυτή είναι η μεγαλύτερη ξεφτίλα που μπορεί να πει κάποιος».
Εχετε εμβολιαστεί;
«Ναι, και με τις τρεις δόσεις».
Πώς βλέπετε αυτή την συγκυρία που ζούμε σε οικονομικό επίπεδο;
«Είναι πολύ δύσκολα. Αυτή τη στιγμή δεν είναι ο καιρός να επενδύσεις. Είναι καιρός να κάνουμε άμυνα και δυνατή άμυνα. Όχι 3-5-2, αλλά 5-4-1! Μέχρι το 2030 θα είναι δύσκολα, ανεξάρτητα από το αν θα γεμίσουν όλες οι παραλίες και ο κόσμος θα βγαίνει έξω. Στο τέλος, οι νοικοκύρηδες θα επιβιώσουν. Πρέπει να έχουμε υπομονή για να περάσει η μπόρα. Οικονομικά θα έχουμε πολλές μεγάλες δυσκολίες».
Λέτε δημόσια σε ποιο χώρο ανήκετε πολιτικά;
«Δεν τάσσομαι πουθενά πολιτικά. Πολλές φορές έχω ψηφίσει ομάδες στο ψηφοδέλτιο, παρότι δεν είναι σωστό. Κοιτάζω πρόσωπα κυρίως. Μπορεί να ξέρω ότι μου λέει κάποιος ψέματα, αλλά θέλω να με εμπνέει».
Από τα πρόσωπα που υπάρχουν τώρα στην επικαιρότητα, υπάρχει κάποιος που να σας εμπνέει;
«Όχι, δεν νομίζω ότι για κανέναν απ’ αυτούς θα ανέβω στη μηχανή μου και θα κρατήσω μια σημαία. Παλιότερα, είχαμε μεγάλους ηγέτες. Ανδρέας Παπανδρέου, Κώστας Καραμανλής. Τότε, μάλωναν και ευχαριστιόσουν. Είχαν τον τρόπο τους. Προτιμώ να πάρω τη σημαία της ομάδας μου για να πανηγυρίσω».
Εκτός από Προοδευτική, υπάρχει κάποια άλλη ομάδα που υποστηρίζετε;
«Η ομάδα μου είναι εκεί που δουλεύω. Τώρα είμαι Παναχαϊκή μέχρι που δεν πάει άλλο. Μέσα μου έχω πολύ καλά τον Αρη. Όταν παίζει θα γυρίσω να κοιτάξω. Από τις μεγάλες ομάδες, εμείς μικροί πηγαίναμε στο Καραϊσκάκη, αλλά εγώ πήγαινα πιο δίπλα, στο μπάσκετ του Ολυμπιακού λόγω Ιωαννίδη. Επειδή όλοι βλέπαμε τον μπασκετικό Αρη τότε, όταν ο Ιωαννίδης ήρθε δίπλα στο σπίτι μου, πήγαινα στον Ολυμπιακό. Εκεί έλεγαν ότι ο Σούλης είναι Ολυμπιακός, αλλά μου άρεσε να τον βλέπω».
Ο μπασκετικός Ολυμπιακός σας κάνει κλικ…
«Ναι, μου κάνει πολύ. Και εδώ που ήρθε στην Πάτρα πήγα και τον είδα. Μ’ αρέσει και ο Μπαρτζώκας πολύ. Μπορεί να βρίζει λίγο παραπάνω – να προσέξει λίγο τα Θεία που βρίζει – αλλά μου αρέσει γιατί είναι ένας πολύ καλός Ελληνας προπονητής».
Πιστεύετε και εσείς ότι ο Ολυμπιακός είναι φαβορί στις μάχες με τον Παναθηναϊκό στο μπάσκετ;
«Ο Παναθηναϊκός είναι Παναθηναϊκός. Πιστεύω θα κριθεί στα πέντε παιχνίδια».
Θα μπορούσατε να ζήσετε χωρίς το ποδόσφαιρο;
«Χωρίς τα πάντα θα μπορούσε να ζήσει ο άνθρωπος, αλλά δεν θα μπορούσα να κάνω άλλη δουλειά».
Εχετε άλλα χόμπι εκτός από το ποδόσφαιρο;
«Όχι. Μόνο την παρέα μου που θα πάμε να πιούμε ένα κρασί».
Εχετε αισθανθεί ότι κάποιες φορές ξεφεύγετε στο γήπεδο;
«Παλιότερα, ξέφευγα περισσότερο. Τώρα δεν παραφέρομαι. Είναι και τα χρόνια, η εμπειρία. Όμως είναι και θέμα των συνεργατών μου, αλλά και των αντιπάλων. Αν δω ότι κάποιος δεν σέβεται τον ποδοσφαιριστή μου μπορεί να γίνω έξαλλος».
Με ποιο σχόλιο έχετε ενοχληθεί περισσότερο κατά τη διάρκεια της καριέρας σας;
«Πολλά με έχουν πειράξει, αλλά με έχουν κάνει πιο δυνατό. Αυτά που με στεναχωρούσαν ήταν όταν τα έβαζαν με την οικογένειά μου και ειδικά με ανθρώπους, όπως η μητέρα μου που την έχω χάσει, ο αδελφός μου και ο πατέρας μου. Εκεί μπορεί να δεις έναν άλλο Σούλη».
Ένα μήνυμα προς τον κόσμο;
«Να είναι σίγουροι οι φίλαθλοι ότι θα δίνουμε τα πάντα για την ομάδα. Θα βλέπουν μια ομάδα να τα δίνει όλα. Πιστεύω ότι τα καλύτερα έρχονται. Στη Super League 2 δεν θα έχουμε την πίεση ότι πρέπει να ανέβουμε οπωσδήποτε, όμως έχω περάσει στους ποδοσφαιριστές μου το DNA του πρωταθλητή. Η Παναχαϊκή θα κάνει πρωταθλητισμό, αλλά σε γερές και σωστές βάσεις. Μακάρι να ανέβει τον πρώτο χρόνο. Μακάρι να ανέβει τον δεύτερο και ας μην είμαι εγώ. Θα ξέρω μέσα μου, όπως θα το ξέρει και όλος ο κόσμος, ότι έχω συμβάλλει και εγώ. Και με την ευκαιρία θα ήθελα να ευχαριστήσω εκτός από τη διοίκηση, τους συνεργάτες μου και τον κόσμο της Παναχαϊκής».
Πώς θα είναι ο Σούλης σε 10 χρόνια από τώρα;
«Μέσα στο γήπεδο. Μακάρι να μπει και ο εγγονός μου μέσα στο γήπεδο. Ο μπαμπάς του λέει άλλα πράγματα, εγώ του άλλα πράγματα. Και πιστεύω ότι θα κερδίσω εγώ!».

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News