Τι περισσότερο έχουν τα Τρίκαλα ή ο Βόλος από την Πάτρα;
Του Νίκου Παπαδημάτου, επικεφαλής της παράταξης «Πάτρα Ενωμένη».
Αν ανατρέξει κανείς αρκετές 10ετίες πίσω στον χρόνο, θα διαπιστώσει ότι ο ταξιδιώτης που ερχόταν στην Πάτρα οδικώς ή σιδηροδρομικώς, καθώς επίσης και ο ταξιδιώτης που ερχόταν στα μέρη μας για τουριστικούς ή επαγγελματικούς λόγους, ακτοπλοϊκώς, χαρακτήριζαν το λιμάνι της Πάτρας ως το πλέον ζωντανό κι ενδιαφέρον κομμάτι της πόλης μας.
Το λιμάνι της Πάτρας αποτελούσε:
– Τουριστική πύλη εισόδου και εξόδου από και προς την χώρα μας. Ακόμη και τα μεγάλα υπερωκεάνια που διέσχιζαν τις θάλασσες για να πάνε τους Ελληνες στις άλλη άκρη του κόσμου, όπως το «Σατούρνια», το «Βουλκάνια» και το «Βασίλισσα Φρειδερίκη», προσάραζαν στην Πάτρα.
– Εμπορικό (εισαγωγικό και εξαγωγικό) κέντρο. Προϊόντα όπως ο καφές, ο μπακαλιάρος, τα σιτηρά, η ξυλεία και η σταφίδα διακινούνταν από και προς την Πάτρα.
– Αγαπημένος προορισμός των Πατρινών για βόλτα και περπάτημα.
Σε γενικές γραμμές ήταν το σήμα κατατεθέν της Πάτρας, με τον χαρακτηριστικό Φάρο που δέσποζε στην άκρη της προκυμαίας.
Δυστυχώς στις μέρες μας τίποτα απολύτως δεν θυμίζει την αίγλη και τη λειτουργία που είχε παλιά το λιμάνι, όχι μόνο από οικονομικής πλευράς, αλλά και τοπογραφικά.
Παρατηρούμε ότι σήμερα γίνονται κάποιες κινήσεις από τη Δημοτική Αρχή με στόχο, όπως μας λένε, την αναβάθμιση του λεγόμενου θαλασσίου μετώπου. Δυστυχώς, όμως, αυτές οι κινήσεις δεν είναι προς την σωστή κατεύθυνση. Κι αυτό γιατί πραγματοποιούνται με συνταγές παρωχημένες και αναχρονιστικές, χωρίς φαντασία, χωρίς στόχους και – το κυριότερο – με ιδεοληψίες που είναι ξεπερασμένες εδώ και 10ετίες.
Θα πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουμε άπαντες ότι ο θαλάσσιος όγκος, η ακτή, το οδικό δίκτυο, ο σιδηρόδρομος και το Λιμάνι θα πρέπει να λειτουργούν σαν μια ενιαία οντότητα, με καταμερισμό δραστηριοτήτων και όχι το καθένα ξεκομμένο από το άλλο.
Επιβάλλεται ένας ενιαίος σχεδιασμός με σύνθεση όλων των επιμέρους κομματιών για να μπορεί το θαλάσσιο μέτωπο να είναι λειτουργικό, αποδοτικό και να αποτελεί το σήμα κατατεθέν της πόλης μας.
Στην Πάτρα συμβαίνει και μια παραδοξότητα: Σε όλα τα μέρη του κόσμου, τα κτίρια που είχαν πρόσβαση ή θέα σε θάλασσα, λίμνη ή ποτάμι είναι και τα ακριβότερα. Στην πόλη μας, δυστυχώς, συμβαίνει το αντίθετο.
Θα πρέπει ο Δήμος να σοβαρευτεί, αντί να θεωρεί ότι το θαλάσσιο μέτωπο είναι μόνον οι πεζόδρομοι και τα κατ΄ ευφημισμόν πάρκα με τους ευκαλύπτους!
Και κυρίως η δημοτική αρχή οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι διοικεί μια πόλη σε ένα διεθνές σύστημα στο οποίο κυριαρχεί ο φιλελευθερισμός και όπου το κυρίαρχο οικονομικό γνώρισμα είναι η ιδιωτική πρωτοβουλία. Χωρίς αυτήν τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει ή να υλοποιηθεί μόνο από τον Δήμο. Κι αυτό γιατί στην πραγματικότητα μόνον οι ιδιώτες μπορούν να φέρουν τα αναγκαία κεφάλαια με δανειοδοτήσεις, άρα φρέσκο και ζεστό χρήμα στην πόλη μας, καταρχήν για την κατασκευή των υποδομών και ακολούθως από την αξιοποίηση των επενδύσεών τους.
Εκτός του διεθνούς λιμανιού, είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί και εμπορικό λιμάνι, το οποίο επιβάλλεται να συνδεθεί με το τραίνο και με την ολοκλήρωση του οδικού άξονα, έως τα Καλά Νερά.
Στο υπόλοιπο θαλάσσιο μέτωπο και κυρίως στο κομμάτι από τη λεωφόρο Γούναρη έως τη Νόρμαν θα πρέπει να κατασκευαστούν Μαρίνες για την φιλοξενία σκαφών αναψυχής όλων των μεγεθών. Θα πρέπει να αναφέρουμε σαν (θλιβερό) παράδειγμα το ότι το 2019 διέσχισαν τον Πατραϊκό Κόλπο συνολικά 46.700 σκάφη αναψυχής από και προς τις Μαρίνες της Αττικής, όμως από αυτά ούτε ένα δεν κατέπλευσε για να διανυκτερεύσει στην πόλη μας με ό,τι αυτό συνεπάγεται…
Ενώ θα έπρεπε κατά τη διάρκεια του χρόνου και ειδικά της τουριστικής περιόδου, δεκάδες σκάφη να ελλιμενίζονται στις Μαρίνες της πόλης μας και οι ιδιοκτήτες των σκαφών να φιλοξενούνται στην Πάτρα και να απολαμβάνουν τα τόσα καλά που έχουμε, δυστυχώς βλέπουμε ότι μόνο αυτό δεν γίνεται!
Βέβαια, θαλάσσιο μέτωπο δεν είναι για τον Δήμο της Πάτρας, μόνον αυτό που τοποθετείται στο κεντρικό σημείο της πόλεως, αλλά θαλάσσιο μέτωπο θεωρείται (και είναι) από τα Καμίνια έως και τη Ροδινή. Πρόκειται επί της ουσίας για μια ζώνη μεγάλου μήκους, με φυσικό κάλλος και στην ακτή, αλλά και με πολύ πράσινο περιμετρικά κι αυτό θα πρέπει σιγά σιγά να αξιοποιηθεί.
Επίσης όλη αυτή η εικόνα των διαβρωμένων ακτών είναι ανεπίτρεπτη. Ο όρος, βέβαια, «διαβρωμένες ακτές» δεν είναι σωστός. Οι ακτές υπήρχαν στην θέση τους για αιώνες. Ο σωστός όρος είναι «καταπάτηση ακτών» από και για εμάς τους ίδιους κι αυτό θα πρέπει να εξαφανιστεί σαν εικόνα.
Ολα τα παραπάνω ήρθε η ώρα να τα συνειδητοποιήσουμε όλοι μας. Και ήδη έχουμε χάσει πολύτιμο χρόνο…
Οι προοπτικές του θαλασσίου μετώπου μας είναι τεράστιες και για να υπάρξει η πολυπόθητη αξιοποίηση, η θαλάσσια ζώνη θα πρέπει να δομηθεί σαν μια ενιαία οντότητα. Σε αυτό χρειάζεται εξειδίκευση, μελέτες προοπτικής και επιστημονική γνώση. Και πάνω σε αυτό το τελευταίο, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η Πάτρα δεν πάσχει από έλλειψη εξειδίκευσης γνώσης, αλλά από την αξιοποίηση αυτής!
Ολοι στην Ελλάδα μνημονεύουν σαν Δήμο-πρότυπο τα Τρίκαλα! Προς Θεού, δεν έχουμε κάτι με τα Τρίκαλα, αλλά πραγματικά τι περισσότερο έχουν τα Τρίκαλα ή ο Βόλος από την Πάτρα;
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
