Το χρονογράφημα του Ντίνου Λασκαράτου: Πατρινές ανθρωποθυσίες!
*Ο Ντίνος Λασκαράτος είναι επίτιμος δικηγόρος.
Χριστός και Απόστολος! Οι Πατρινοί είναι καλοί άνθρωποι και αγαπούν αλλήλους!
Τι τίτλος ιστορίας είναι αυτός; Μα μιλάμε για πάρα πολύ παλιά χρόνια, όταν την Πάτρα αποτελούσαν τρεις πολίχνες: η Αρόη, η Ανθεια και η Μεσάτις, γι’ αυτό και μέχρι σχετικά πρόσφατα, η ονομασία της Πάτρας ήταν στον πληθυντικό, «αι Πάτραι». Τότε λοιπόν, χίλια και βάλε χρόνια πριν τον Χριστό, την εποχή του Τρωϊκού Πολέμου, εκεί που είναι σήμερα τα σημερινά Συχαινά, υπήρχε ο ναός της Τρικλαρίας Αρτέμιδας, δίπλα σε ένα ποτάμι-χείμαρρο. Το παράξενο επίθετο «τρικλαρία» ετυμολογείται από το «τρεις κλήροι», δηλαδή από τις τρεις πολίχνες που μνημονεύσαμε πιο πάνω, δεν έχει καμία σχέση με κλαριά, και μόνο στην Πάτρα την έλεγαν έτσι τη θεά.
Η θεά Αρτεμις είχε ορκισθεί αιωνία αγνότητα και παρθενία, και το είχε ρίξει στο κυνήγι.
Τώρα, ειρήσθω εν παρόδω, που λένε και οι φιλόλογοι, δεν έχω καταλάβει γιατί ένα αγαπημένο και αρμονικό ζευγάρι εξ ορισμού δεν μπορεί να τα έχει καλά με την αγνότητα. Τέλος πάντων. Η Τρικλαρία λοιπόν, είχε στον ναό της μια ιέρεια που κι’ αυτή είχε δώσει όρκο αγνότητας και παρθενίας. Την έλεγαν Κομαιθώ, και ήταν ωραία να την πιείς στο ποτήρι.
Ολα καλά, μέχρι που η Κομαιθώ υπέπεσε σε βαρύ ολίσθημα, σε μέγιστο αμάρτημα για ιέρεια της Αρτέμιδας. Πήγε και ερωτεύθηκε με όλη τη δύναμη των νιάτων της. Ο έρωτάς της λεγόταν Μελάνιππος, ένα ωραίο παλικάρι. Δεν φτάνει όμως που τα παλιόπαιδα αγαπήθηκαν με πάθος, και η Κομαιθώ πάτησε τον όρκο της παρθενίας, αντί το ζευγαράκι να πάει κατά πευκάκια μεριά, η Κομαιθώ από φόβο μη τους πάρει μάτι κανείς, θεώρησε ασφαλέστερη στέγη του έρωτά τους όχι τον έναστρο ουρανό, αλλά το ίδιο το ιερό της Τρικλαρίας! Ε αυτό και αν ήταν αμαρτία. Η Αρτεμις σαν θεά που ήταν το πήρε πρέφα και τιμώρησε τους δυστυχείς Συχαινιώτες με ακαρπία της γης και παράξενες αρρώστιες. Επιπλέον, η θεά είπε, μέσω του μαντείου των Δελφών, ότι ήθελε να θυσιαστούν η Κομαιθώ και ο Μελάνιππος, και σαν να μη έφθανε αυτό, απαίτησε η Τρικλαρία και τη θυσία ενός νέου ζευγαριού κάθε χρόνο! Η Αρτεμις δεν είχε σπουδάσει νομικά για να ξέρει το αβάσιμο της συλλογικής ευθύνης, τον δεύτερο βαθμό κρίσης και την αναλογικότητα της ποινής. Ετσι, οι Συχαινιώτες μπήκαν σε ένα τραγικό και ατέρμονα κύκλο φόρου αίματος.
Την κατάρα έλυσε ο Ευρύπυλος, ένας ηγεμόνας από τη Θεσσαλία που επέστρεφε από τον Τρωϊκό Πόλεμο, κάνοντας και λίγο τουρισμό. Οι Πατρινοί από ευγνωμοσύνη έκαναν τον Ευρύπυλο βασιλιά τους. Αυτό σήμανε και το τέλος των ανθρωποθυσιών.
Η ιστορία με τον Ευρύπυλο άλλαξε και το όνομα του ποταμού-χειμάρρου δίπλα στο ιερό της Τρικλαρίας. Κατά τη φρικτή εποχή του φόρου αίματος στην Αρτέμιδα, οι κάτοικοι έλεγαν το ποτάμι «αμείλιχο», δηλαδή «αμείλικτο». Μετά την ευεργετική παρέμβαση του Ευρύπυλου, ο χείμαρρος έχασε το στερητικό «άλφα» και έγινε «μείλιχος» δηλαδή μειλίχιος και γλυκός. Ονομα που κρατάει το ποτάμι μέχρι σήμερα και λέγεται μείλιχος ποταμός! Ενα ακόμα δείγμα της ζωντανής και αδιάσπαστης γλώσσας και ιστορίας μας.
Ααχ! «Ερως ανίκατε μάχαν» που έλεγε και η εθνική μας Αλίκη στην ταινία. Αλλά προσοχή παιδιά, μη μπλέκετε με την Αρτέμιδα. Χάθηκε μια ιέρεια της Αφροδίτης; Χάθηκαν οι γυναίκες γενικώς;
*Ο Ντίνος Λασκαράτος είναι επίτιμος δικηγόρος.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
