Το φαινόμενο Δράκου, η επιμονή και η τοξικότητα

Δράκου

Γνωρίζω την Νόρα Δράκου, εδώ και πολλά χρόνια όταν νεαρή αθλήτρια του ΝΟΠ, μαζί με την φίλη της, πρώην κολυμβήτρια και νυν διατροφολόγο Κριστελ Βουρνά έκαναν τα πρώτα τους βήματα στο άθλημα και τότε-κάπου πίσω στο 2008- μου είχαν παραχωρήσει συνέντευξη για μηναίο περιοδικό.

Δεν περίμενα τις απανωτές σπουδαίες επιτυχίες για της να σχηματίσω την άποψη μου ότι πέρα από εξαιρετική αθλήτριά- δεν το λέω εγώ, αλλά τα στατιστικά της που την έχουν κατατάξει ως κορυφαία πατρινή κολυμβήτρια και  αθλητικό φαινόμενο- είναι και εξαιρετικός χαρακτήρας.

Πρώτο συμπεράσματα που πιστοποιεί αυτό που λέω είναι οτι παρά την λάμψη των μεταλλίων δεν έχει αλλοιωθεί ο χαρακτήρας της, είναι το ίδιο φιλική και συνεργάσιμη με τους δημοσιογράφους όπως και πριν, δεν αρνήθηκε σε κανέναν να δώσει συνέντευξη και να μιλήσει για όλα, όπως πρέπει δηλαδή να συμβαίνει και όχι όπως κάνουν άλλοι αθλητές οι οποίοι κατά το κοινός λεγόμενο, «καβαλάνε καλάμι» με μια επιτυχία.

Το άλλο που μου έκανε θετική εντύπωση είναι το γεγονός ότι μέσα από την επιτυχία της θέλησε να στείλει μήνυμα προς όλους τους αθλητές σχετικά με την επιμονή και την υπομονή που έκανε για να φτάσει σε ηλικία 32 ετών να πανηγυρίσει δυο ευρωπαϊκά μετάλλια.

Με αναρτήσεις στα social media έστειλε μήνυμα λέγοντάς μεταξύ άλλων να μην τα παρατάτε ποτέ τα όνειρα τους.

Αυτό είναι το μήνυμα λοιπόν που πρέπει όλοι μας να περάσουμε στα νέα γενιά αθλητών, ότι θα πρέπει να συνεχίζουν να δουλεύουν και να μην απογοητεύονται  με την πρώτη αποτυχία που είναι μέσα στην ζωή, και μέσα στον αθλητισμό.

Τρανό παράδειγμα ότι η κολυμβήτρια του Παναθηναϊκού έφτασε στην κατάκτηση δύο  μεταλλίων στην 7η συμμέτοχή της σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, ενώ σε λίγες μέρες αναχωρεί για την 4η συμμετοχή της σε Ολυμπιακούς αγώνες.

ΥΓ. Κατά την διάρκεια της πρόσφατης συνέντευξης της Νόρας Δράκου στον peloponnisos FM 104,1 αναφέρθηκε κάποια στιγμή στην τοξικότητα που υπάρχει γύρω μας-και είναι σε πολλά επίπεδα-, και το μεγάλο “όπλο” για την δική της καριέρα, οτι μόλις έβλεπε τοξικότητα έτρεχε στην οικογένεια της που αποτελεί «φωλιά». Μπράβο λοιπόν πέρα από την Νόρα και στους γονείς της, που ξέρουν να προστατεύουν την κόρη τους και έχουν δημιουργήσει συνθήκες «φωλιάς».