Οι καιροί απαιτούν ηγεσία με όραμα και αποφασιστικότητα

Ο Νίκος Νικολόπουλος είναι πρ. υφυπουργός και βουλευτής-πρόεδρος Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος.

Το άγχος είναι πλέον καθημερινή πραγματικότητα, η θλίψη είναι διάχυτη στην κοινωνία. Εχει χαθεί η χαρά και ο αυθορμητισμός. Ο λαός ζει με τον φόβο και τη θλίψη, χωρίς να μπορεί να ονειρευτεί ένα καλύτερο αύριο. Οι πολιτικές των τελευταίων 15 χρόνων έχουν εγκλωβίσει τον λαό σε ένα σύστημα, που λειτουργεί για τους λίγους, αφήνοντας τους υπόλοιπους να παλεύουν για τα ψίχουλα.

Ζούμε το στάδιο της κατάπτωσης και της παρακμής, που έφεραν τα μνημόνια.

Το πρώτο στάδιο ήταν η εφιαλτική δεκαετία όπου κυβέρνησαν χωριστά και μαζί, Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης, Καρατζαφέρης, Τσίπρας, Καμμένος. Η χώρα έχασε την παραγωγική της βάση, το 1/4 του εθνικού της εισοδήματος, και πέντε γενιές νέων ανθρώπων.

Και το δράμα συνεχίζεται με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία αδιαφορεί πλήρως και το δείχνει καθημερινά, μη κάνοντας κάτι, ούτε καν για τη μείωση ή τη σταθεροποίηση του κόστους ζωής και τον περιορισμό της λεηλασίας από τους ισχυρούς. Η κοινωνική ανισότητα μεγαλώνει, και η πλειοψηφία των ανθρώπων αγωνίζεται για τα βασικά, ενώ μια μικρή μειοψηφία ευημερεί. Η πατρίδα και τα κυριαρχικά της δικαιώματα διαμοιράζονται ανάμεσα σε ισχυρούς και λιγότερο ισχυρούς και προσφέρονται δεμένα χειροπόδαρα, καθιστώντας το κράτος «προτεκτοράτο».

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν μπορεί να κάνει επανεκκίνηση με αυτές τις συνθήκες, με αυτές τις εθνομηδενιστικές και ακραία νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που οδηγούν τον λαό στον Καιάδα και το κόμμα στο 22%! Οδεύει ολοταχώς προς τη συντριβή και μάλιστα χωρίς να έχει αντίπαλο! Η κατάσταση είναι τόσο απελπιστική, που ο λαός, όταν ρωτάται «ποιος είναι κατάλληλος για πρωθυπουργός;» απαντά «κανένας»!

Εχει τόσο λίγη σημασία ποιος πρόεδρος κόμματος αρέσει περισσότερο, από τη στιγμή, που όλοι τους εφαρμόζουν πιστά την ίδια μνημονιακή οικονομική πολιτική.

Η νέα σκληρή κοινωνική πραγματικότητα που δημιούργησαν οι πολιτικές τους είναι γεμάτη αδιέξοδα, οικονομική πίεση και απογοήτευση, που μοιραία οδηγεί το 48% του λαού να «προτιμά» για πρωθυπουργό τον «κανένα από τους υπάρχοντες»!

Η καθημερινότητα έχει γίνει ένας δύσκολος αγώνας. Και το χειρότερο από όλα είναι το συναίσθημα ταπείνωσης. Οι Ελληνίδες και οι Ελληνες είναι παγιδευμένοι και νιώθουν ότι βρίσκονται σε μια χώρα, που τους στραγγίζει καθημερινά, χωρίς να υπάρχει κανένα φως στον ορίζοντα.

Μετά ταύτα, είναι σαφές γιατί ο τόπος δείχνει σχεδόν ακυβέρνητος και γιατί ο λαός αναζητά ηγεσία.

Τα ερωτήματα και οι αμφισβητήσεις όσον αφορά τους στρατηγικούς σχεδιασμούς Μητσοτάκη μεγαλώνουν. Η αποστροφή που σημειώθηκε στις ευρωεκλογές μετατρέπεται σε κύμα δυσαρέσκειας που μεγαλώνει στα λαϊκά στρώματα, από την παρατεταμένη ακρίβεια και τις υποχωρήσεις που γίνονται στα εξωτερικά θέματα και στο μεταναστευτικό, ενώ η θέσπιση του γάμου των ομοφυλοφίλων έφερε διάσταση και ακολούθως διαζύγιο με τη βάση της ιστορικής «Καραμανλικής Κεντροδεξιάς».

Τα επιτεύγματα της διακυβέρνησης είναι απογοητευτικά και συνοψίζονται στα εξής: ελάχιστες νέες θέσεις εργασίας, κακοπληρωμένες, αδηφάγος ακρίβεια, δημόσια υγεία υπό κατάρρευση και δημόσια παιδεία σε κακή κατάσταση. Το εισόδημα των πολιτών, με υποβάθμιση του κοινωνικού κράτους, μειώνεται. Η καθημερινότητα έχει γίνει αβίωτη και έχει μετατραπεί σε αδιάκοπο αγώνα επιβίωσης. Ο μήνας δεν «βγαίνει». Είμαστε παγιδευμένοι σε έναν φαύλο κύκλο από τον οποίο δεν υπάρχει διέξοδος και δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι τα πράγματα θα αλλάξουν.

Ο λαός δεν μπορεί να ονειρευτεί το μέλλον. Δεν μας αξίζει αυτή η κατάσταση. Να ζούμε με άγχος, χωρίς καμία προοπτική για κάτι καλύτερο. Η χώρα χρειάζεται αλλαγές, ριζικές, με γνώμονα την κοινωνική ευημερία και κανόνα την κοινωνική δικαιοσύνη.

Θα παραμείνουμε άβουλοι και μοιραίοι να βιώσουμε την επερχόμενη συμφορά, παριστάνοντας τους τυφλούς, κωφούς ή ανόητους;

Η Ελλάδα έχει ανάγκη από ηγεσία, που θα προτάξει το εθνικό συμφέρον και θα δώσει προτεραιότητα στην ανακούφιση του λαού από την οικονομική ασφυξία και την κοινωνική ανισότητα.

Η χώρα δεν μπορεί να συνεχίσει να βαδίζει με την πολιτική της υποτέλειας και της εξάρτησης.

Ο ελληνικός λαός αξίζει μια καλύτερη ζωή, μια ζωή με αξιοπρέπεια, ασφάλεια και ευκαιρίες για όλους.

Είναι καιρός να απαλλαγούμε από τις πολιτικές και τα πρόσωπα που μας οδήγησαν στην παρακμή και να στραφούμε σε μια νέα εποχή ελπίδας και αναγέννησης.

Ο λαός θα πρέπει να διεκδικήσει την αλλαγή. Οι καιροί απαιτούν δράση και ηγεσία με όραμα και αποφασιστικότητα.

Η ευθύνη είναι δική μας.