I wanna cut your hand
Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».
Κάθε χώρα έχει το πολιτικό σύστημα που της ταιριάζει. Αλλά αυτό γίνεται κύκλος: Το πολιτικό σύστημα επαν- επιδρά στο πνεύμα της κοινωνίας την οποία υπηρετεί, για να υπηρετηθεί μερικές φορές από την κοινωνία, όπως γίνεται στη δική μας περίπτωση.
Το μπερδέψαμε: Μιλούσαμε για τη Βρετανία, της οποίας ο (επεισοδιακός, ανοικονόμητος και ανεκδιήγητος) πρωθυπουργός στραπατσαρίστηκε από τους βουλευτές «του». Το «του» σε εισαγωγικά, γιατί εδώ είναι το κλειδί της ιστορίας, νωρίς νωρίς, στη δεύτερη κιόλας παράγραφο. Στη Βρετανία οι βουλευτές αναφέρονται κατά κύριο λόγο στο εκλογικό σώμα που τους αναδεικνύει. Ο ηγέτης του κόμματος δεν είναι ασφαλώς αμελητέος, αλλά δεν τους έχει στο τσεπάκι, όπως γίνεται στο δικό μας πρωθυπουργικο- κεντρικό, και μερικώς δεσποτικό πολιτικό σύστημα, όπου ο αρχηγός μπορεί να σε ρίξει στο μαύρο σκοτάδι αν
κάνεις παρασπονδίες, κόντρα στον κανόνα που ο ίδιος θεσπίζει.
Για τα δικά μας δεδομένα θα ήταν αδιανόητο να κινήσουν διαδικασία μομφής οι βουλευτές ενός κόμματος κόντρα στον αρχηγό, πολύ περισσότερο εάν αυτός είναι στην πρωθυπουργία. Η χώρα μας διέπεται από το αποστασιο-λογικό πνεύμα: Μια τέτοια
πρωτοβουλία θα εκλαμβανόταν ως κίνημα με διασπαστικά αν όχι και προδοτικά χαρακτηριστικά. Αλλά βέβαια στη χώρα μας δεν είχαμε πρωθυπουργό που πηγαίνει σε πάρτι εν μέσω καραντίνας και τα τσούζει ενώπιον μαρτύρων. Όχι πως οι πρωθυπουργοί μας
ήταν ανεπίληπτοι, αλλά ένα πρόσχημα το τηρούσαν στα προσωπικά τους. Ο σκανταλιάρης Τζόνσον, ριγμένος στο φίλτρο της μεγαλαυχίας όπως ο Οβελίξ στο ελιξήριο που σε κάνει άτρωτο, θεωρεί πως οι κανόνες είναι για τους ασήμαντους και πάντως όχι για τον ίδιον. Κανόνας είναι ο εαυτός του. Είναι αλαζόνας και παιχνιδιάρης, αυτάρεσκος και εγωπαθής. Αυτό τον κάνει αλλοπρόσαλλο και θυελλώδη, ακόμα και στα μείζονα, όπως έκανε με την πανδημία, και με τη σχέση της Βρετανίας απέναντι στην Ευρώπη. Συνέβαλε στην έξοδο της χώρας του εξίσου δυναμικά όσο θα μπορούσε να συμβάλει προς την αντίθετη κατεύθυνση,
αν ο αέρας του γύριζε τα μαλλιά αλλιώς. Ουσιαστικά είναι ένας τζογαδόρος, που του έλαχε- το διεκδίκησε, και του το παραχώρησαν, κυρίως λόγω της εύνοιας των συνθηκών- να τζογάρει με τις τύχες της χώρας «του».
Η αλήθεια είναι πως η Βρετανία είναι μια χώρα λιγότερο σοβαροφανής πολιτικά από όσο η δική μας, εξ ου και ορισμένες καταστάσεις εκεί μας φαίνονται κομμάτι καρναβαλικές ή τέλος πάντων παρδαλές. Αλλά τα πράγματα είναι απλά. Το κόμμα εκεί είναι πολύ ζωντανός οργανισμός με μακρά παράδοση που φτάνει μέχρι τις απαρχές του κοινοβουλευτισμού, για τον οποίο οι βρετανοί επαίρονται όπως εμείς για τον Σοφοκλή και τον Κολοκοτρώνη. Οσο
τρανός και αν είναι ο αρχηγός, είναι μικρός σε σχέση με το κόμμα. Το παραταξιακό συμφέρον είναι ισχυρή παράμετρος αλλά δεν είναι το άπαν. Αν μεγάλο μέρος των συντηρητικών βουλευτών δεν εγκρίνουν την πολιτεία του αρχηγού, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να το δείξουν πανηγυρικά, πολύ περισσότερο εάν θεωρούν ότι ο αρχηγός αποτελεί παραφωνία για το κόμμα και την πατρίδα. Εξου και το 211 (υπέρ) -148 (κατά), το οποίο στη χώρα μας θα ήταν αιτία διάσπασης, πολέμου, παραίτησης και πολλών άλλων δραματικών εξελίξεων. Είναι βέβαια και για τη Βρετανία ηχηρό, αλλά ο Τζόνσον δεν το έχει σε τίποτα να συνεχίσει τη διακυβέρνηση, αναξιοπρεπώς και κακομοίρικα για περήφανο , υπερόπτη άνδρα, περίπου σαν τον ήρωα του ανεκδότου που επαναφέρει τα εντόσθιά του στην κοιλιά του, δηλώνοντας πως δεν έπαθε και κάτι, για να αποφύγει την τελειωτική βολή.
Τη στιγμή που η πολιτική ζωή γονατίζει από μια εκφυλιστική σχεδόν πολιτική κρίση και η χώρα δοκιμάζεται από ένα εκκωφαντικό, πολιτισμικό BREXIT, τιμά τα 70χρονα της Βασιλίσσης, με ιπποδρομίες, παραδοσιακές γαστρονομίες, παράτες και τραγούδια της ποπ και ροκ παράδοσης. Τρικυμίες και σταθερότητα. Κάθε χώρα έχει τις αντιφάσεις της. Η Βρετανία ξεπήδησε ως χώρα φεουδαρχών, που συνθηκολογούν μπροστά στον Βασιλιά και
την Πατρίδα και μόνο, αλλά μεταξύ τους συνυπάρχουν με όρους ανοχής, γνωρίζοντας ότι περιουσίες και φέουδα, προϊόντα ενός ανοιχτού εμπορίου σε παλιούς και νέους κόσμους, είναι αποκτήματα μιας ευσχήμου πειρατείας. Τι να μας πεις κι εσύ ξανθογέννη Τζόνσον, σάματις δεν σε ξέρουμε κι εσένα; Κάπως έτσι. Σσσσς. Μπήκε η Βασίλισσα.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
