Οχι στο κοινότοπο συμπέρασμα «αλίμονο στο θύμα»
Δεν λέει – κι ούτε πρόκειται άμεσα – να εξαντληθεί το ενδιαφέρον ΜΜΕ και κοινωνίας για την περίπτωση του κακοποιημένου παιδιού στα Σεπόλια, με τους πιο πολλούς, μπρος στις μαρτυρικές αποκαλύψεις, να μονολογούν… «κρίμα για το θύμα»!
Οι Αστυνομικές και Δικαστικές αρχές, ως οφείλουν, διερευνούν την αποτρόπαια εγκληματική συμπεριφορά ευυπόληπτων πολιτών εις βάρος ανήλικης, με το Κράτος να «ψάχνεται» και πάλι. Πού είναι οι Κοινωνικές του Υπηρεσίες, τι έκαναν αν μπορούσαν να κάνουν, γιατί δεν προειδοποίησαν – επεμβαίνοντας σε μια οικογενειακή περίπτωση – χτυπώντας καμπανάκι κινδύνους;
Φιάσκο του κρατικού μηχανισμού (και αυτοδιοίκηση) που δεν έχει μάθει να ενεργοποιείτα, να αντιδρά, να προλαβαίνει την βία και την παρανομία, σε ανήμπορα παιδιά ή γυναίκες, συνήθως.
Ενδοϋπηρεσιακός συναγερμός δεν υπήρχε κι εδώ, όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις ανά την Ελλάδα.
Τουναντίον, μόνο κρατική αδράνεια, με την ίδια αιτιολογία, που μοιάζει βαρετή δικαιολογία, περί υποστελέχωσης προσωπικού και ανάγκη προσλήψεων εξειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού.
Θα βρει το θάρρος η πολιτική ηγεσία για ένα μετρήσιμο αποτέλεσμα, πέραν από διαπιστώσεις, γραφειοκρατία, παροχή επιδομάτων και ανήμπορους κοινωνικούς λειτουργούς!
Το Υπουργείο Παιδείας, με ψυχολόγους κ.ά πώς ενεργεί στις ανάγκες μαθητών και γονέων;
Η Κυβέρνηση καλείται να ασχοληθεί σοβαρότερα και ουσιαστικότερα με την αξιολόγηση τέτοιων Υπηρεσιών .
Η άμυνα της κοινωνίας, απαιτεί και άμυνα του Κράτους, που θεσπίζει και λειτουργεί μια σειρά Υπηρεσιών.
Τί ακριβώς κάνουν; Τί προσφέρουν;
Η Κυβέρνηση, έχοντας την ευθύνη, ν’ αναλάβει να διορθώσει τα «στραβά».
Η διαχρονική αδιέξοδη πορεία, που καταλήγει στο κοινότοπο συμπέρασμα «Αλίμονο στο θύμα» τι έχει μετά;
Το «μετά» δεν υπάρχει, ακόμη…τουλάχιστον!
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
