Να ξέρουμε για ποιο πράγμα μιλάμε
ΣΥΝΗΘΙΖΕΤΑΙ το κόστος των αμυντικών εξοπλισμών να υπολογίζεται σε χρήμα, σε παραχωρήσεις και λελογισμένες, αναπόφευκτες πολιτικές εξαρτήσεις: Θυσιάζεις το έλασσον για να θωρακίσεις το μείζον. Ηρθε όμως το δυστύχημα της Ανδραβίδας για να μας θυμίζει πως υπάρχει και επίσης μείζων πτυχή στο κόστος αυτό: Οι απώλειες που συνεπάγεται η κόψη του ξυραφιού στην οποία στριφογυρίζει από ξηράς, θαλάσσης και αέρος ένα εκλεκτό κομμάτι της ελληνικής νεολαίας.
Η ΘΛΙΒΕΡΗ διπλή απώλεια γίνεται αφορμή να αναλογιστούμε πόσο στοιχίζει η μάχη για διαφύλαξη της εθνικής κυριαρχίας και αξιοπρέπειας, αλλά και της ειρήνης. Χάνουμε νέους ανθρώπους, κάτι που ασφαλώς ισχύει και για την άλλη πλευρά του Αιγαίου, για τους οποίους θρηνούν συστηματικά κάποιες άλλες οικογένειες. Και απειλούμαστε με θρήνο πολύ μεγαλύτερης έκτασης εάν κερδίσει έδαφος το αψύ θυμικό και ο κυνισμός των πολεμόχαρων που παίζουν με τη φωτιά στυγνά και ανήθικα.
ΣΤΟΥΣ ήρωες που χάνουμε οφείλουμε την προστασία των συνόρων μας και του εθνικού μας φιλότιμου, όπως επίσης τους οφείλουμε τη διαρκή ενεργοποίηση του δέους της αμυντικής (και επιθετικής, άμα χρειαστεί) ικανότητας των εθνικών δυνάμεων, αυτού του δέους που έχει υποχρεώσει τον αντίπαλο να κρατά το δάχτυλο μακριά από τη σκανδάλη.
ΤΟΥΣ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ακόμα το καταλυτικό εθνικό παράδειγμα που δίνει η θυσία τους αλλά και τη συγκλονιστική υπόμνηση της αιμορραγίας που συνεπάγονται οι εξάρσεις. Οι οποίες δεν αφορούν μόνο λαμαρίνες και πτητικά όργανα, ραντάρ και ντρόουν, αλλά και ζωές νέων ανθρώπων όπως και το συναίσθημα των οικείων τους.
ΔΕΝ ΘΑ φοβηθούμε την αναμέτρηση, εάν χρειαστεί. Αλλά να ξέρουμε για τι πράγμα μιλάμε.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
