Ταραμο – φάηδες
Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντής Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».
Είσαι στην Τριών Ναυάρχων και αγκομαχάς. Ο άλλος έχει φτάσει ήδη στην Αγίας Σοφίας, πανδαιμόνιο στο Δέλτα του Νείλου, όπου εκβάλλουν τα ποτάμια της παρέλασης. Δεν έχετε την ίδια εικόνα για τα πράγματα. Όπως και το άλλο δίδυμο: Ο ένας πήγε στο πάρτι των πληρωμάτων τη νύχτα της Κυριακής, άντε να πει στη γιαγιά του ότι όλα ήταν περίφημα: Σέρβιραν νουντλς μέχρι τα ξημερώματα. Ο άλλος δεν έφτασε μέχρις εκεί. Εχασε το μυαλό του, το σώμα του και την ψυχή του εκεί
που βράδιαζε η Κυριακή. Τον ξύπνησαν τα πυρηνικά του Πούτιν. Εκτός αν ήταν τα πυροτεχνήματα.
Ενας τρίτος είπε ότι φέτος είχαμε κόσμο από παντού, του ερχόταν στο στόμα ο στίχος του Σαββόπουλου πως είχανε φύγει τρένα για τη Λάρισα. Ένας τέταρτος έλεγε ότι τίποτα δεν του άρεσε φέτος, ακριβώς γι’ αυτό.
Το Καρναβάλι είναι πολύ μεγάλο. Μας χωράει όλους. Είναι τόσο μεγάλο που χωράει γνώμες, γκρίνιες, παράπονα, ιδεαλισμούς, φαντασιώσεις, όνειρα, απογοητεύσεις και μεγαλεπήβολα στρατηγικά σχέδια Για Το Μέλλον παντός τύπου και μεγέθους. Σμολ, λάρτζ, έξτρα λαρτζ και έξτρα έξτρα έξτρα. Πόσα έξτρα μπορεί να χωρέσει ένα τεράστιο μέγεθος;
Όλα γίνονται δεκτά. Και η πλατεία μπορεί να σηκώσει κι άλλες σκέψεις, ιδέες, απόψεις και αφορισμούς. Αν είσαι Ολυμπιακάκιας και η ομάδα σε έχει σκάσει φέτος, μπορείς να παρατήσεις τα πάντα, να αγοράσεις έναν χαρταετό με τα εμβλήματα του Θρύλου και να τον ξαμολήσεις. Και να ζήσεις την καλύτερη φάση από όσες έζησαν τριακόσιες χιλιάδες άνθρωποι για ένα τριήμερο. Θρύλε θεέ μου, χαρταητέ μου.
Μια παρέα ανέμιζε ψεύτικα λεφτά και έκανε τον κόσμο να ξελιγωθεί από τη χαρά του. Σήκωναν με λαχτάρα μικροί και μεγάλοι τις παλάμες απεγνωσμένα μπας και αγγίξουν μια χρωματισμένη μούφα, να συμμετάσχουν στο κόλπο του μάγου, να ακουμπήσουν το κουνέλι, να παίξουν στην παράσταση του θριάμβου της ευτέλειας.
Να πατήσουν το πόδι στη σκηνή για ένα δευτερόλεπτο, για όσο διαρκεί η αίσθηση
της επαφής με το παλιόχαρτο, ενώ η ομάδα των μουφατζήδων έχει προχωρήσει στο βάθος του δρόμου και ο αέρας παρασέρνει τα ψευτολεφτά μετέχοντας στη φάρσα τους κι εκείνος. Ω μα βέβαια. Η σάτιρα είναι αναπόσπαστο στοιχείο του Καρναβαλιού, αλλά η καλύτερη μορφή σάτιρας είναι αυτή που σατιρίζει τον ίδιο τον άνθρωπο, η εκδοχή κατά την οποία ο σατιριτζής στην έχει φέρει και σου αφήνει στα χέρια μια φωτογραφία του εαυτού σου.
Με συγχωρείς, ξεχάστηκα: Είσαι πολιτικός. Ναι, βέβαια. Θα αγορεύσεις επί του ταραμά σε σχέση με τη θεωρητική δυνατότητα να αξιοποιήσει επί τέλους η πόλη το Καρναβάλι δημιουργικά, παραγωγικά, αναπτυξιακά, προσελκύοντας
τουρισμό ποιότητας- μεγάλη υπόθεση η ποιότητα στον άνθρωπο και τον τουρισμό, κατ’ επέκταση- καλύτερα κατανεμημένους στη χρονική περίοδο της αποκριάς. Ναι,
φυσικά. Μπορούν να γίνουν άπειρα πράγματα στον τομέα της οργάνωσης, της υποδοχής, της στάθμευσης, της διασκέδασης, της εστίασης, των εκδηλώσεων, της ενδυμασίας, των κατασκευών- βεβαίως, βεβαίως- επιστρατευόμενης πλέον και
της τεχνητής νοημοσύνης σε περίπτωση που η δική μας δεν επαρκεί. Είναι αστείρευτη η ικανότητά σου να λες κάθε χρόνο τα ίδια και να ψηφίζεις τα διαφορετικά, διότι εσύ, ο ομιλών περί ποιότητας ανθρωπίνου υλικού, είσαι και ο παραγωγός του πολιτικού προσωπικού που έχει πιασμένα τα πόστα στα
συμβούλια, τους φορείς, τα άερα και τα κάιρα. Αντε τώρα να σου εξηγήσουν- ποιος να το κάνει;- ότι το Καρναβάλι δεν το κάνουμε: Είμαστε Καρναβάλι. Συνεπώς, κοίτα εκτός από τουρίστες να φέρεις και Πατρινούς, να κάνουν τα πράγματα καλύτερα, χορούς, στολές, φάρσες, παρελάσεις, γλέντια και ντερλικώματα. Τον ταραμά μην αλλάξεις, μόνο, γιατί είναι κρίμα: αυτός που έχουμε είναι πολύ πετυχημένος.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
