Του αγοριού απέναντι

Ο Κωνσταντίνος Μάγνης είναι διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος»

Δεν προλάβαμε να ψάλουμε Χριστός Ανέστη, να πανηγυρίσουμε τον θρίαμβο του Καλού και να ακρωτηριαστούμε με τα βαρελότα, να σου που μπλέξαμε με Ευρωβαραββάδες. Αλλά η ευθύνη είναι όλη δική μας: Πάμε και ψηφίζουμε ακατάλληλα πρόσωπα για την Ευρωβουλή. Σαν να μη μας έφτανε ότι αυτό κάνουμε και για τη Βουλή. Βέβαια, αν κάποιος είναι τεχνοκράτης εγνωσμένης αξίας, πολύγλωσσος, ευρυμαθής, άρτιος και οικοδομήσιμος, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι εγγυημένο πως δεν θα απλώσει χέρι κατά ανάρμοστο τρόπο υπό το κράτος σεξουαλικής ορμής. Όπως είναι διαπιστωμένο, η κακοποίηση δεν καταλαβαίνει από μορφωτικά επίπεδα. Συνεπώς, τη μπερδέψαμε λίγο τη συζήτηση. Δύο θέματα σε ένα. Είναι άλλο ζήτημα εάν ο ΣΥΡΙΖΑ εξέθεσε το ηθικό του πλεονέκτημα στα βαρελότα της ανθρώπινης πραγματικότητας, ελεγχόμενος ως κόμμα πλέον ως προς το ερώτημα του φαρισαϊσμού (κάτι ακούσαμε, αλλά εφόσον δεν το ακούσατε οι υπόλοιποι, ας κάνουμε πως δεν το ακούσαμε), και είναι άλλο το ερώτημα της ακαταλληλότητας προσώπων που υποδεικνύονται για αιρετά αξιώματα, όχι για να συμπληρώσουν τις λίστες, αλλά για να τις στολίσουν. Το ερώτημα αυτό δεν αφορά αποκλειστικά τον ΣΥΡΙΖΑ, αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί, γιατί τα διαβάζει αυτά και ο μη φανατισμένος κόσμος, όπως και η νεολαία, που ξέρουν ότι κανένα κόμμα δεν είναι αναμάρτητο και που βουρλίζονται όταν καθένας υποδύεται τον αναμάρτητο όταν πιάνεται με τον μουντζούρη στο χέρι ο άλλος.

Ο ένοχος είναι γνωστός: Ο πολίτης. Που πάει και ψηφίζει αυτούς που δεν πρέπει και αδικεί εκείνους που πρέπει. Ναι, αλλά άμα κάποιους δεν πρέπει να τους ψηφίζουμε, γιατί τους συμπεριλαμβάνετε στους συνδυασμούς και μας σέρνετε στον βούρκο της ανώριμης και σαχλής πολιτικής επιλογής που εκθέτει τη χώρα; Διότι αν δεν δείτε  γυαλιστερούς και αναγνωρίσιμους, τα ψηφοδέλτια δεν σας κάνουν κούκου. (Αλέξη, Αλέξη, φώναζαν με λαχτάρα κάποιοι σύντροφοι μόλις είχαν δει τον Αλέξη Γεωργούλη, προ μηνών, στην πλατεία απέναντι από το ευρωκοινοβούλιο, με το κοντομάνικό του, χαλαρό, όταν είχαμε βρεθεί σε επίσκεψη). Κατά συνέπεια, εσύ είσαι ο φταίχτης, πολίτη, που δε μορφώνεσαι και δεν ενημερώνεσαι, και προσλαμβάνεις την πολιτική με όρους σταρ σύστεμ και δεν εκτιμάς τη σημασία της Ευρωπαϊκής Ενωσης , τις αξίες που υπηρετεί και τον τεράστιο και υπεύθυνο ρόλο των οργάνων της. Αντίθετα, μιαίνεσαι εύκολα από τον ευρωσκεπτικισμό ή ρέπεις να βλέπεις την υπόθεση της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης μέσα από το φίλτρο της εσωτερικής πολιτικής. Ή απολύτως αδιαφορείς. Και φυσικά ούτε η ΕΕ μπορεί να είναι υπεύθυνη που δεν έχει καταφέρει να καταστήσει τον ρόλο της σαφή και να τον ανεβάσει ψηλά στην εκτίμηση και την προσοχή των πολιτών των χωρών μελών της: Τι άλλο να κάνει; Και αφίσες βγάζει,  και ένθετα κυκλοφορεί, και μπροσούρες, και σηματάκια λανσάρει, οι δε πολιτικοί στις επιμέρους εθνικές σκηνές, άλλη δουλειά δεν κάνουν από το να εξηγούν τη βαρυσήμαντη αποστολή της ΕΕ και των οργάνων της. Καλά καλά ο κόσμος δεν ξέρει τι γίνεται στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας και στον σχεδιασμό των προγραμμάτων ΕΣΠΑ, θα ξέρει τι κουβεντιάζει η Κομισιόν και οι υποδιευθύνσεις της;

Θα πεις, αυτούς τους πολίτες έχουμε, μ’ αυτούς θα πορευθούμε.  Αλλά είναι κρίμα, τόση μεγάλη προσπάθεια για παραγωγή σοβαρής πολιτικής, και να πηγαίνει στον βρόντο.