Δώρα Πετρίδη «Μέσα από το τραγούδι ανακαλύπτω θησαυρούς»
Μεγάλωσε με το τραγούδι και του αφιερώθηκε, παρότι προτεραιότητά της ήταν πάντα τα παιδιά της. Σήμερα μετρά πολλές και σημαντικές συνεργασίες έχοντας καταφέρει να κοιτά τους άλλους με καθαρή ματιά. Η ερμηνεύτρια Δώρα Πετρίδη μιλά στην «Π» για την πορεία της.
Εντονότερες μνήμες από τα παιδικά σας χρόνια;
Γεννήθηκα στην Πάτρα -ο μπαμπάς Πόντιος, η μαμά από τη Λαμία. Μεγάλωσα σε μια γειτονιά με πολύ παιχνίδι, ενώ θυμάμαι να τραγουδάω με τους γονείς μου πολύ συχνά. Με τον δε αδελφό μου κλέβαμε κασέτες της μητέρας μας, χωνόμαστε κάτω από το κρεβάτι και τις σβήναμε για να γράφουμε τα δικά μας, με εμένα ως τραγουδίστρια. Εχω ωραίες αναμνήσεις από την παιδική χορωδία της Πολυφωνικής αλλά και από φιλόμουσες παρέες των γονιών μου, όπου ακούγονταν τραγούδια από μεγάλη γκάμα της ελληνικής μουσικής με τον πιο αυθεντικό τρόπο. Στις παρέες αυτές συνάντησα τον τραγουδιστή Χρήστο Στυλιανέα και τον συνθέτη και μουσικολόγο Λουκά Αδαμόπουλο, μετέπειτα δάσκαλό μου, ανθρώπους με βαθιά γνώση της μουσικής, ο καθένας στον τομέα του.
Και η Βιολογία πώς προέκυψε;
Είμαι άτομο ανήσυχο. Θέλω να μαθαίνω πώς λειτουργεί κάτι, να φτάνω όσο γίνεται πιο κοντά στην αρχή των πραγμάτων, να ξέρω το πώς και το γιατί. Θα μπορούσα να είχα γίνει ερευνήτρια στον χώρο της Βιολογίας, μάλιστα είχα εισαχθεί πρώτη στη Σχολή της Πάτρας, αλλά προτίμησα την έρευνα στον χώρο του τραγουδιού (γέλια). Οταν έφτασε η στιγμή να επιλέξω αν θα έκανα διδακτορικό ή όχι, αποφάσισα ότι δεν μπορούσα να αφιερώνω τον χρόνο που απαιτούνταν στο πανεπιστήμιο. «Και πότε θα τραγουδάω;» ρώτησα τον καθηγητή μου (γέλια). Οπότε ο κύβος είχε ριφθεί.
Μετράτε σημαντικές συνεργασίες. Θα μας πείτε;
Από τα 16 μου ξεκίνησα, τραγουδώντας σε συναυλίες με τους Λουκά και Ανδρέα Αδαμόπουλο. Κατόπιν συνεργάστηκα με την Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων του Δήμου Πατρέων και ο Θανάσης Τσιπινάκης με σύστησε στη Μαρίζα Κωχ, με την οποία αμέσως ξεκινήσαμε τις ηχογραφήσεις παραδοσιακών και δικών της τραγουδιών. Παράλληλα γνώρισα τον συνθέτη Σάκη Παπαδημητρίου από το Αίγιο καιμ μέσω αυτού, ξεκίνησα να τραγουδάω δίπλα σε σπουδαίους εκπροσώπους της παραδοσιακής και έντεχνης μουσικής, όπως ο Χρόνης Αηδονίδης, ο Σάββας Σιάτρας, ο Χρήστος Σίκκης, ο Βασίλης Λέκκας, ο Μπάμπης Τσέρτος, ο Χρήστος Τσιαμούλης κ.ά. Σημαντική η συνεργασία μου με τον Νίκο Κούνδουρο και τον Νίκο Κυπουργό. Με τον Γιώργο Δίπλα, τον Ευγένιο Βούλγαρη, τη Σοφία Καμαγιάννη, τη Στέλλα Γαδέδη, τον Μανώλη Καρπάθιο, τον Νίκο Πιτλόγλου κ.ά. έχω παρουσία στην ελληνική δισκογραφία.
Επιλέξατε για βάση σας την Πάτρα επειδή…
Βρέθηκα στην Αθήνα για 2-3 χρόνια, αλλά επέλεξα την Πάτρα γιατί ως μητέρα δύο παιδιών θεωρώ ότι προσφέρει πιο ήρεμη ζωή, πιο ανθρώπινες συνθήκες. Και τα παιδιά μου ήταν πάντα προτεραιότητά μου. Ευτυχώς, έχω πολύ καλές συνεργασίες και στην Αθήνα, οπότε μπορώ να κάνω αυτό που μου αρέσει και να εξελίσσομαι, ζώντας ανθρώπινα.
Με τον συνδυασμό των επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων πώς τα πάτε;
Η αλήθεια είναι ότι έχω βοήθεια από την οικογένειά μου, οπότε μπορώ να βρίσκομαι όπου χρειάζεται όταν χρειάζεται. Πιστεύω ότι τα έχω πάει καλά. Προσπαθώ να είμαι συνεπής, εργατική, μελετηρή. Είμαι αυστηρή με τον εαυτό μου. Με τα παιδιά μου, ίσως είμαι λιγότερο αυστηρή απ’ ό,τι θα έπρεπε (γέλια), αλλά θεωρώ πολύ σημαντικό το ότι είμαι κοντά τους.
Ασχολείστε και με τη διεύθυνση φωνητικών συνόλων.
Ναι, μου αρέσει να μεταδίδω τη χαρά και την ελευθερία που μου δίνει το τραγούδι, το να είμαστε όλοι μαζί και να παράγουμε κάτι όμορφο, κόντρα σε ό,τι μας σκοτεινιάζει. Αλλάζει όλων μας η ενέργεια, η διάθεση κι εκεί αποδεικνύεται η μεγάλη δύναμη του τραγουδιού.
Τι έχετε πάρει από την έως τώρα καλλιτεχνική σας διαδρομή;
Σίγουρα έχω εξελιχθεί ως άνθρωπος, έχω πάρει γνώση, νιώθω ζωντανή, ανακαλύπτω πάντα θησαυρούς -είτε είναι άνθρωποι είτε νέο υλικό. Εχω μια ενδιαφέρουσα ζωή, διόλου βαρετή!
Μετανιώσατε ποτέ που «ρίξατε» τη βιολογία για χάρη του τραγουδιού;
Κάποτε, η Μαρίζα Κωχ με ρώτησε: «Δώρα, μπορείς να ζήσεις χωρίς το τραγούδι;». «Οχι» της απάντησα. «Ε, τότε αυτό θα κάνεις» μου είπε. Δεν είναι όλα εύκολα βέβαια, θέλει αγώνα, κάποιες φορές μάς τυλίγει η μαυρίλα, αλλά τουλάχιστον ξέρουμε ότι υπάρχει κάπου ένα παραθυράκι. Αυτό που μας ανοίγει η τέχνη.
Οπότε στη μαυρίλα και στις δυσκολίες πώς αντιδράτε;
Με επίθεση και δουλειά. Τους πάω κόντρα, δίνω κουράγιο στον εαυτό μου και του λέω «θα τα καταφέρεις!».
Τρικλοποδιές και πισώπλατες μαχαιριές αντιμετωπίσατε;
Βεβαίως, αλλά ακόμα κι αν τις υπέστην δεν τις υιοθέτησα και εννοώ δεν τις επανέλαβα, γιατί μεγαλύτερη αξία για μένα έχουν οι ξεκάθαρες ανθρώπινες σχέσεις και να μην ντρέπομαι να κοιτάζω τους άλλους στα μάτια.
Μεγάλο σας όνειρο/σχέδιο;
Η υγεία. Οι ωραίες παρέες -μουσικές και μη, οι ωραίες συνεργασίες. Μ’ αρέσει να αναπαράγω τα βιώματα, τις εμπειρίες που μου έχει προσφέρει η μουσική και θέλω να παρασύρω κι άλλους σ΄αυτό. Ο συνδυασμός ερμηνείας και διδασκαλίας είναι κάτι που αγαπώ από μικρή κι έτσι μπορώ να νιώθω δημιουργική και παραγωγική μέχρι να φτάσω σε μεγάλη ηλικία. Κι αυτό είναι πολύ ωραίο.
Ενα από τα σχέδιά μου, δε, είναι να κάνω την παραγωγή σε μια σειρά παιδικών τραγουδιών που έχω ετοιμάσει με μουσική και στίχους δικούς μου. Εχουν εκπαιδευτικό χαρακτήρα και αρκετό χιούμορ, θα έλεγα.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
