Χριστίνα Μπίκου: «Μαζί με τον νεκρό θάβεται και το ενδιαφέρον»

Μαρίνα Ριζογιάννη

Ενα μήνα μετά τον θάνατο των δύο αδελφών, Κωνσταντίνου και Δημήτρη, που βρέθηκαν νεκροί μέσα στο σπίτι τους σε γειτονιά της Πάτρας, κανένα μέτρο δεν ελήφθη ώστε να μην θρηνήσει η περιοχή άλλους ψυχικά πάσχοντες που εγκαταλείπονται στην τύχη τους.
Δεκάδες άνθρωποι με διαγνωσμένα, ψυχιατρικής φύσεως προβλήματα, και χωρίς υποστηριχτικό οικογενειακό περιβάλλον ζουν χωρίς παρακολούθηση και βοήθεια. Τους βλέπουμε γύρω μας να κυκλοφορούν αλλά ασχολούμαστε μαζί τους μόνο όταν πληροφορούμαστε ότι βρέθηκαν νεκροί στα σπίτια τους και μάλιστα μετά από μέρες. Τραγικές ανθρώπινες ιστορίες που συγκλονίζουν την κοινωνία αλλά πέραν της συγκίνησης και της προσωρινής ευαισθητοποίησης δεν γίνεται κανένα άλλο ουσιαστικό βήμα.

Η πρόεδρος του Συλλόγου Οικογενειών για την Ψυχική Υγεία – ΣΟΨΥ Πάτρας, Χριστίνα Μπίκου, μιλώντας στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» επισημαίνει ότι κάθε φορά που καταγράφουμε θανάτους ασχολούμαστε με τους ανθρώπους αυτούς. Η ίδια τονίζει ότι χρόνια συζητείται η ανάπτυξη ενός ολιστικού δικτύου καταγραφής και συστηματικής παρακολούθησης των ανθρώπων αυτών, χωρίς όμως μέχρι σήμερα να λαμβάνονται τα απαιτούμενα μέτρα για την κάλυψη των ιδιαίτερων αναγκών όλων αυτών των συνανθρώπων μας.

Πέρασε σχεδόν ένας μήνας από τα τελευταία θύματα, τα δύο αδέλφια, που είχαμε στον χώρο της ψυχικής υγείας. Υπήρξε κινητοποίηση από τις αρμόδιες αρχές;
Ναι πράγματι πέρασε ένας μήνας από τον θάνατο του Κωνσταντίνου και του Δημήτρη. Με ρωτάτε αν υπήρξε κινητοποίηση από τον χώρο της ψυχικής υγείας η τις αρμόδιες αρχές.
Η κηδεία των αδελφών έγινε με έξοδα του γείτονά τους. Δεν είχε την ευγενή καλοσύνη καμία αρμόδια αρχή Δήμος ή Περιφέρεια να φροντίσουν για τον ενταφιασμό των δύο αδελφών οι οποίοι έτσι και αλλιώς ακόμα και εν ζωή ήσαν αφημένοι στην τύχη τους. Οσο για τα κέντρα ψυχικής υγείας και τις αρμόδιες αρχές αυτής έγινε κάποια συζήτηση λέγοντας ότι πρέπει να αναπτύξουμε περισσότερες προνομιακές δομές με επίκεντρο τον άνθρωπο που νοσεί και είναι μόνος. Ας ελπίσουμε ότι στο μέλλον δεν θα βρεθούμε αντιμέτωποι με ίδιες καταστάσεις.
Η κ. Μπίκου τονίζει ότι ως Σύλλογος και μέσα από τα κεντρικά όργανα έχει τεθεί σε επίπεδο υπουργείου Υγείας ότι είναι επείγουσα ανάγκη η ανάπτυξη δομών πριν μας πνίξει το  κύμα των ψυχιατρικών προβλημάτων που θα αφήσει πίσω της η πανδημία. Ενδεικτικό του τι επακολουθεί είναι τα 1.000 άτομα της πόλης μας που ζήτησαν βοήθεια από τις υπηρεσίες του ΣΟΨΥ.

Εχοντας γνώση αντίστοιχων περιστατικών στην περιοχή έχετε προειδοποιήσει ότι αν δεν ληφθούν μέτρα θα θρηνήσουμε και άλλα θύματα. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει; 
Δυστυχώς στην περιοχή μας το τελευταίο οκτάμηνο είχαμε τρία περιστατικά πανομοιότυπα. Ομως κάθε φόρα που αντιμετωπίζουμε μια αυτοκτονία ή θανάτους όπως τους πιο πάνω λέμε τα ίδια και τα ίδια πρέπει να παρθούν επιτέλους μέτρα. Πρέπει να παρθούν μέτρα από τις προνοιακές δομές βλέποντας απέναντι τους άνθρωπο και όχι νούμερο ασθενούς περισσότερο χρόνο μεγαλύτερη παρακολούθηση και όχι να έχουμε την απαίτηση να απαντήσει στο τηλέφωνο η νεκρή Αντωνία. Θα μπορούσα να συμπληρώσω εδώ ότι όλοι μας είμαστε υπεύθυνοι για τον διπλανό μας και να μην αδιαφορούμε κοιτώντας ο καθένας την αυλή του. 0ταν υπάρχει φωτιά στον γείτονα θα έλθει και σένα.

Εκτιμάται ότι υπάρχει κενό στην παρακολούθηση και τη φροντίδα αυτών των ατόμων; 
Βεβαίως υπάρχουν τεράστια κενά στην παρακολούθηση και την φροντίδα των ανθρώπων μας. Αν υπάρχει πολιτική βούληση και ενδιαφέρον από τους ειδικούς όλα μπορούν να γίνουν ιδεατά. Ειλικρινά μπορείτε να με πείτε ονειροπόλα και αυτά που λέω δεν γίνονται στην πραγματική ζωή της πόλης μας και της χωράς μας.

Παρά την πανδημία ως Σύλλογος αναπτύξατε προγράμματα στήριξης για δεκάδες συμπολίτες μας την περίοδο αυτή. Έχετε καταγράψει αύξηση την προσέλευση και ποια είναι τα προβλήματα που γέννησε η πανδημία; 
Πράγματι κατά τη διάρκεια της πανδημίας στηρίξαμε περίπου 1.000 περιπτώσεις διαφόρων αιτημάτων που είχαν σχέση με συγγενείς ασθενών. Παρείχαμε στήριξη σε μέλη του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού υγειονομικών δομών της περιοχής μας όπως επίσης και άτομα από την κοινότητα οι οποίοι ζήτησαν βοήθεια λόγω απώλειας εργασίας, φόβου της ασθενείας και σε άλλους που βίωσαν την απώλεια ανθρώπων δικών τους.

Κληθήκατε να βοηθήσετε και στο μέτωπο των πυρκαγιών στηρίζοντας ψυχολογικά τους πληγέντες. Ποια είναι η εμπειρία σας;    
Ναι πράγματι κληθήκαμε να στηρίξουμε τους πληγέντες πυρόπληκτους, σε πρώτη φάση στείλαμε ιατροφαρμακευτικό υλικό και είδη πρώτης ανάγκης. Ομως μετά τις 20 Αυγούστου θα οργανώσουμε κλιμάκιο από κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους οι οποίοι θα στηρίξουν ψυχολογικά όπου υπάρχει ανάγκη και οι κοινωνικοί λειτουργοί θα βοηθήσουν τους πληγέντες στη συμπλήρωση των απαραίτητων εντύπων. Φυσικά ό,τι άλλο μας ζητηθεί θα είμαστε πάντα παρόντες με οποίες δυνάμεις μπορούμε να διαθέσουμε είπαμε και πιο πάνω όταν καίγεται η αυλή του γείτονα θα έχεις πρόβλημα και στο δικό σου σπίτι.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News