Οποιος μένει προσκολημμένος σε αντιλήψεις του 19ου αιώνα…
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΑΚΕΛΛΙΟΝΑ *
Ένα παράδειγμα στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Στο νοσοκομείο που εργάζομαι, έχω υπογράψει τη βασική σύμβαση εργασίας 40 ωρών την εβδομάδα και έχω συμφωνήσει (με δική μου προτροπή – δεν είναι κάτι που ακολουθούν όλοι οι συνάδελφοι μου) να εργάζομαι πρόσθετα 8 ώρες ακόμα την εβδομάδα, λαμβάνοντας επιπρόσθετα ένα 25% παραπάνω στο μισθό μου.
Η εργασία μου περιλαμβάνει νύχτες, Σαββατοκύριακα και αργίες. Δεν αμείβομαι έξτρα για αυτά, αλλά υπάρχει πρόβλεψη να δουλεύω λιγότερες μέρες στη διάρκεια του χρόνου, ώστε να αναπληρώνεται η νυχτερινή και «εξαιρέσιμη» εργασία με μέρες ανάπαυσης.
Για να είναι πιο παραγωγική η κανονική μέρα εργασίας στο νοσοκομείο, αυτή διαρκεί 10 ώρες (8πμ-18μμ). Έτσι μπορούν να πραγματοποιούνται περισσότερες επεμβάσεις – εξετάσεις και να εξυπηρετούνται περισσότεροι ασθενείς. Έτσι λοιπόν το ωράριο εργασίας είναι 10ωρο, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι εργαζόμενοι να εργάζονται 4 μέρες την εβδομάδα, με την έξτρα μέρα ανάπαυσης να πέφτει κάποια μέρα μεταξύ Δευτέρας-Παρασκευής. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της παραγωγικότητας και την ανάγκη πρόσληψης περισσότερων εργαζομενων για να καλυφθούν όλες οι μέρες της εβδομάδας.
Εαν προκύπτουν έξτρα ανάγκες για εργασία, το νοσοκομείο απευθύνεται πρώτα σε εργαζόμενους του, προτείνοντας έξτρα απασχόληση με ιδιαίτερα ικανοποιητική ωριαία αμοιβή (συχνά 2-2,5 φορές πάνω από την κανονική). Αν δεν βρεθούν εργαζόμενοι να εργαστούν έξτρα, προσλαμβάνει εξωτερικούς συνεργάτες σε ωριαία βάση και για συγκεκριμένο έργο.
Πολλοί εργαζόμενοι, που έχουν ήδη πάρει σύνταξη ή που έχουν άλλες δραστηριότητες ή υποχρεώσεις, επιλέγουν να εργάζονται part-time, συνήθως κατά το ήμισυ της κανονικής εργασίας (20 ώρες την εβδομάδα). Αυτό επιτρέπει έξτρα εισόδημα και ευελιξία στον οικογενειακό προγραμματισμό. Να σημειωθεί πως η καταβολή της σύνταξης δεν περιορίζεται και δεν επηρεάζεται από την έξτρα εργασία και έξτρα εισόδημα.
Προφανώς το σύστημα παρακολουθείται ηλεκτρονικά και ο χρόνος εργασίας, κανονικής ή υπερωριακής, καταγράφεται με ακρίβεια και καταβάλλεται έγκαιρα η αντίστοιχη αμοιβή.
Από όσα έχω διαβάσει, το νομοσχέδιο που φέρνει η κυβέρνηση για τα εργασιακά περιλαμβάνει περίπου τέτοιους όρους. Ακόμα πιο χαλαρούς, αφού το 10ωρο ή 12ωρο δεν θα είναι υποχρεωτικό αλλά θα μπορεί ο εργαζόμενος να το επιλέξει.
Η οικονομική κρίση και στη συνέχεια η πανδημία έχουν πραγματικά ισοπεδώσει κάποιους κλάδους της οικονομίας στην Ελλάδα. Η έξοδος από την πανδημία μπορεί να σημάνει μια περίοδο μεγάλης και εκρηκτικής ανάπτυξης σε αυτούς τους κλάδους.
Για να επιτευχθεί αυτό, χρειάζεται προστασία των εργαζομένων αλλά και ευελιξία στην οργάνωση του χρόνου εργασίας. Οποιος παραμένει κολλημένος στις αντιλήψεις για την εργασία που υπήρχαν στα τέλη του 19ου αιώνα, δεν εξυπηρετεί ούτε την ανάπτυξη, ούτε την απασχόληση.
Είδα με απογοήτευση πως, στην αναχρονιστική αντίληψη για τη διατήρηση των όρων εργασίας του 19ου αιώνα, συντάχθηκε και το Κινάλ.
Κρίμα…
* Ο Γιώργος Σακελλίων είναι ιατρός, αναισθησιολόγος σε Νοσοκομείο του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
