Αχαΐα: Η διάβρωση τρώει και την Καλόγρια
Εκατοντάδες δορυφορικές εικόνες της περιόδου 1995-2020 αξιοποιήθηκαν από ερευνητές που μετείχαν στο έργο “Space for Shore” για να αναλύσουν περισσότερα από 900 χιλιόμετρα ακτών στην Ελλάδα. Ανάμεσά τους ήταν και τμήμα ακτών της Αχαΐας, στην δυτική πλευρά της περιφερειακής ενότητας, την Καλογριά.
Το έργο χρηματοδοτείται από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος και παρέχει μια σειρά από εργαλεία για την παρακολούθηση του φαινομένου της διάβρωσης των ακτών μέσω της αξιοποίησης προϊόντων παρατήρησης της Γης.
Στο πλαίσιο αυτό, το έργο “Space for Shore” χαρτογράφησε ένα τμήμα των ελληνικών ακτών στην Πελοπόννησο και τη Δυτική Ελλάδα, την Ανατολική Μακεδονία και περιοχές της Θράκης.
Δύο από τους εταίρους του έργου (Terraspatium και i-Sea) επεξεργάστηκαν εκατοντάδες δορυφορικές εικόνες για να παρακολουθήσουν την διάβρωση των ακτών. Τα αποτελέσματα έδειξαν την ευθραυστότητα της ελληνικής ακτογραμμής και πως είναι πιθανό να αυξηθεί το φαινόμενο της διάβρωσης των ακτών μέσα στα επόμενα χρόνια. Την περίοδο 1995-2020, παρατηρήθηκαν μεταβολές περίπου στο 40% των ακτών που μελετήθηκαν.
Ειδικότερα, παρατηρήθηκε ότι η προοδευτική συσσώρευση ιζημάτων προκαλεί την ανάπτυξη παραλιών. Μια άλλη διαπίστωση είναι ότι σχεδόν το 10% των παράκτιων περιοχών που μελετήθηκαν υπόκεινται σε διάβρωση μεγαλύτερη των τριών μέτρων ετησίως.
Οπως εξηγεί η Aurélie Dehouck, επικεφαλής του i-Sea και συντονίστρια του έργου “Space for Shore”, «τα τελευταία 25 χρόνια, η ανάλυσή μας αποκάλυψε μια ισχυρή μεταβλητότητα στις ακτές της Ελλάδας, με εξαιρετικά δυναμικές τοπικές αλλαγές».
Εκτιμά ότι από αυτήν την αξιολόγηση της μεταβλητότητας προκύπτουν δύο συμπεράσματα: η ανάγκη για παρακολούθηση της παράκτιας δυναμικής σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα προκειμένου να εντοπίζεται καλύτερα η κίνηση των ιζημάτων, των προβληματικών εξαντλήσεων και των παράκτιων αντιδράσεων σε γεγονότα υψηλής ενέργειας και η ανάγκη συνεχούς παρακολούθησης για να γνωρίζουμε την πραγματική κατάσταση των παραλιών σήμερα και στο μέλλον.
Στη φωτογραφία της λιμνοθάλασσας του Αράξου που έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του έργου διακρίνονται οι μεταβολές στην ακτογραμμή. Στη «μύτη» του ακρωτηρίου παρατηρείται διάβρωση στο μισό της αριστερής πλευράς την περίοδο 1995-2020 ενώ στο υπόλοιπο μισό (δεξιά) δείχνει ότι υπήρξε έντονη επικάθηση.
Για δεκαετίες, οι παράκτιες περιοχές υφίστανται έντονη αστικοποίηση και αύξηση του πληθυσμού. Αυτές οι περιοχές είναι μερικές από τις πιο δυναμικές στη Γη και, δυστυχώς, υποφέρουν από σοβαρούς παράκτιους κινδύνους λόγω των καταιγίδων και της αύξησης της στάθμης της θάλασσας. Η παρακολούθηση των παράκτιων περιοχών είναι το κλειδί για την κατανόηση της εξέλιξης της παράκτιας δυναμικής και για την παροχή βοήθειας στις Αρχές να προστατεύσουν το περιβάλλον.
Τα «δέλτα» των ποταμών, οι εκβολές και τα ακρωτήρια εμφανίζονται να είναι οι πιο εκτεθειμένες περιοχές με υποχώρηση που μπορεί να φτάσει και τα 30 μέτρα ετησίως. Η διάβρωση που παρατηρείται στις εκβολές ενός ποταμού προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία, αφού το έλλειμμα ιζημάτων είναι προάγγελος για κρίσιμες και μακροχρόνιες συνέπειες για τις ακτές που στερούνται ιζήματος από ποταμούς.
Για δεκαετίες, οι παράκτιες περιοχές υφίστανται έντονη αστικοποίηση και αύξηση του πληθυσμού. Αυτές οι περιοχές είναι μερικές από τις πιο δυναμικές στη Γη και, δυστυχώς, υποφέρουν από σοβαρούς παράκτιους κινδύνους λόγω των καταιγίδων και της αύξησης της στάθμης της θάλασσας. Η παρακολούθηση των παράκτιων περιοχών είναι το κλειδί για την κατανόηση της εξέλιξης της παράκτιας δυναμικής και για την παροχή βοήθειας στις Αρχές να προστατεύσουν το περιβάλλον.
Τα «δέλτα» των ποταμών, οι εκβολές και τα ακρωτήρια εμφανίζονται να είναι οι πιο εκτεθειμένες περιοχές με υποχώρηση που μπορεί να φτάσει και τα 30 μέτρα ετησίως. Η διάβρωση που παρατηρείται στις εκβολές ενός ποταμού προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία, αφού το έλλειμμα ιζημάτων είναι προάγγελος για κρίσιμες και μακροχρόνιες συνέπειες για τις ακτές που στερούνται ιζήματος από ποταμούς.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
