Αντιγόνη Βαβαρούτα: «Ο,τι δίνεις, η ζωή στο επιστρέφει»
Αποδείχτηκε πως η Νοσηλευτική ήταν το γραφτό της, και από τα πρώτα της βήματα διαπίστωσε τη σημασία του χαμόγελου και του σεβασμού προς τον ασθενή. Νοσηλεύτρια, σήμερα, στη Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών του ΓΝΠ Αγ. Ανδρέας, η Αντιγόνη Βαβαρούτα εκπαιδεύει, παράλληλα, επαγγελματίες υγείας, πολίτες και παιδιά σε πρώτες βοήθειες, ενώ με τη συμμετοχή της σε εθελοντικές δράσεις «γεμίζει η καρδιά» της.
Πώς θυμάστε τα παιδικά σας χρόνια;
Τα θυμάμαι… παιδικά! Με γονείς να με αγαπούν και να με φροντίζουν, με γιαγιάδες να μου αφηγούνται παραμύθια και παππού να μου δίνει χαρτζιλίκι. Με σημάδια από το παιχνίδι στο δρόμο, με σχολικές γιορτές και παρελάσεις, κατασκηνώσεις και μπάνια στη θάλασσα, και αφορμές που μάζευαν το σόι. Με ιστορίες για ένα Βασιλιά που γεννήθηκε σε φάτνη και έναν Γολγοθά που πάντα τον ακολουθεί Ανάσταση. Με την ανακάλυψη πως δεν μπορούσα να τα έχω όλα, και συνεχίζοντας χαρούμενη, με τη σοφία μιας τέτοιας ανακάλυψης.
Επιλέξατε τον δρόμο της Νοσηλευτικής επειδή…
Η Νοσηλευτική με διάλεξε. Στις Πανελλήνιες, έχασα την προηγούμενη επιλογή μου για ελάχιστα μόλις μόρια και δεν το θεώρησα τυχαίο. Αγκάλιασα ό,τι μου έφερε η ζωή… και έσκυψα να αφουγκραστώ τι ήρθε να μου μάθει! Τελειώνοντας τη σχολή, καθυστερώντας να βρεθεί δουλειά, συμμετείχα και σε άλλες εξετάσεις, που θα με οδηγούσαν σε διαφορετικά μονοπάτια… αλλά πάντα οριακά δεν τα κατάφερνα!
Μνήμες/συναισθήματα από το ξεκίνημά σας;
Το να βρεθείς από τα 18 σου μέσα στο περιβάλλον του νοσοκομείου, και να αντικρίζεις την ασθένεια και το θάνατο… βάζει τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις. Εκτός από το να χορηγήσεις ένα φάρμακο που θα θεραπεύσει ή θα ανακουφίσει τον άλλον, διαπιστώνεις πόσο (πιο) σημαντικό είναι και ένα χαμόγελο! Να φέρεσαι με ευγένεια και αξιοπρέπεια σε κάποιον που χάνει την αυτονομία του και εξαρτάται από εσένα. Θεωρώ μεγάλη ευλογία να μπορώ να είμαι «ένα ουράνιο τόξο στη συννεφιά του άλλου».
Νοσηλεύτρια, σήμερα, στη Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας Νεογνών του ΓΝΠ Αγ. Ανδρέας. Ιδιαίτερα ευαίσθητος τομέας. Πώς αντεπεξέρχεστε στις προκλήσεις του και τι αγαπάτε σε αυτόν;
Κάτι που περιμένεις να σου φέρει τη μεγαλύτερη χαρά «ο ερχομός μιας καινούργιας ζωής» μεταμορφώνεται στην πιο μεγάλη αγωνία. Δυσκολία από την πρώτη κιόλας ανάσα. Την πιο μεγάλη δύναμη και την πιο μεγάλη γενναιότητα… την αντικρίζω στους πιο μικρούς (στην κυριολεξία!) ανθρώπους, οπότε, αν αυτά πολεμούν με τόσο κουράγιο… θα τα παρατήσω εγώ; Αγαπώ την ομάδα των «δημοσίων υπαλλήλων» που δουλεύουμε μαζί σε αυτό.
Υπήρξαν στιγμές που λυγίσατε; Κι αν ναι, από πού αντλήσατε δύναμη;
Εχω λυγίσει όταν πέρασα την πόρτα του νοσοκομείου ως συγγενής ασθενούς. Ως εργαζόμενη δεν έχω τέτοιο περιθώριο. Η αγωνία και τα κλάματα των γονιών είναι ίσως το πιο δύσκολα διαχειρίσιμο κομμάτι. Αντίστοιχα, δύναμη μας δίνουν όλα εκείνα τα παιδιά που τα κατάφεραν, και η χαρά και η ευγνωμοσύνη που εκφράζεται από τους γονείς. Υπάρχουν γονείς που συνεχίζουν να τηλεφωνούν τις γιορτές για ευχές, ή να μας επισκέπτονται μετά από χρόνια μαζί με τα παιδιά τους!
Παράλληλα επί σειρά ετών εκπαιδεύετε άλλους επαγγελματίες υγείας και πολίτες σε πρώτες βοήθειες… ακόμη και παιδιά. Θα μας πείτε για την εμπειρία σας ως εκπαιδεύτριας;
Εχοντας παραφράσει το «Μην κάνεις στους άλλους, αυτό που δεν θα ήθελες να κάνουν οι άλλοι σε εσένα», πρεσβεύω το «Μάθε στους άλλους, αυτό που θα ήθελες να ξέρουν να κάνουν οι άλλοι σε εσένα (και τους αγαπημένους σου)», γιατί μπορεί να είμαι τώρα δότης φροντίδας υγείας, αλλά εύκολα μπορώ να βρεθώ στη θέση του λήπτη.
Την περίοδο που είχα λιγότερο ελεύθερο χρόνο από ποτέ, ήρθε η πρόταση να συμμετέχω εθελοντικά σε εγκεκριμένα προγράμματα Α’ Βοηθειών σε σχολεία. Το θεώρησα πιο σημαντικό από όλες τις άλλες εκπαιδεύσεις! Να φυτεύει ο σπόρος. Να ξέρουν τα παιδιά ότι έχουν τη ικανότητα και τη δυνατότητα να αλλάξουν τον κόσμο.
Θέση στη ζωή σας, λοιπόν, κατέχει και ο εθελοντισμός. Πώς «μιλάει» μέσα σας;
Είμαι μέλος και μιας ομάδας υγειονομικών που ταξιδεύει σε διάφορα νησιά, προσφέροντας υπηρεσίες προληπτικού ελέγχου. Κάπου είχα διαβάσει, «Οταν παίρνεις, γεμίζουν τα χέρια σου… όταν δίνεις, γεμίζει η καρδιά σου». Πάντοτε βρίσκομαι να παίρνω περισσότερα από αυτά που δίνω! Πιστεύω πως ό,τι δίνεις σε αυτή τη ζωή… η ζωή κάπως και κάποτε στο επιστρέφει. Επίσης, σε όλες αυτές τις δράσεις έχω γνωρίσει αγαπημένους ανθρώπους, που ασχολούνται να κάνουν τον κόσμο καλύτερο.
Τα δύσκολα, εν γένει, τα πολεμάτε με ποια όπλα;
Συμμαχώντας με τον Θεό… και με τους ανθρώπους που έχω δίπλα μου. Και περιμένοντας την Ανατολή, μετά από κάθε Δύση.
Τι αγαπάτε στην Πάτρα και τι θα θέλατε να δείτε να αλλάζει;
Εδώ είναι τα περισσότερα σημεία αναφοράς και οι αναμνήσεις μου. Θέλω να τη δω να ζωντανεύει, να δυναμώνει και να ομορφαίνει… να μην έχει να ζηλέψει τίποτα από άλλες πόλεις γιατί θα έχει μετατραπεί στην καλύτερη εκδοχή της. Θα ήθελα στις επόμενες δημοτικές εκλογές όλοι να ενδιαφερθούμε να μελετήσουμε τις επιλογές μας και να πάμε να ψηφίσουμε. Ταυτόχρονα, να γίνει ο καθένας μας η αλλαγή που θέλουμε να δούμε σε αυτή την πόλη.
Ονειρεύεστε να…
…βρεθώ συμβατή δότης μυελού των οστών!
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
