Η Πάτρα δεν ξεχνά τη μαγεία της Μάγιας – Η προσωπική σφραγίδα στο ΔΗΠΕΘΕ

Η Μάγια Λυμπεροπούλου, ήδη φτασμένη ηθοποιός και σκηνοθέτης, με διαδρομή στο Θέατρο Τέχνης, όταν συνέδεε τις τύχες της με την Πάτρα, εργάστηκε με ποιότητα και πάθος για το θέατρο.

Πάτρα

Τριάντα χρόνια και κάτι μετά τη θητεία της στο Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Πάτρας, το πέρασμά της δεν έχει ξεχαστεί από το θεατρόφιλο κοινό. Το οποίο συγκινήθηκε ακούγοντας την είδηση ότι η Μάγια Λυμπεροπούλου έφυγε στα 81 της, από καρδιακό επεισόδιο.

Η λυπηρή είδηση ξύπνησε αναμνήσεις από τις πρώτες μεγάλες στιγμές του θεάτρου της Πάτρας και ταυτόχρονα από τη σφραγίδα και τις δομές που η τότε διευθύντριά του άφησε στον φορέα.

Η Μάγια Λυμπεροπούλου, ήδη φτασμένη ηθοποιός και σκηνοθέτης, με διαδρομή στο Θέατρο Τέχνης, όταν συνέδεε τις τύχες της με την Πάτρα -μην αφήνοντας τίποτα στην τύχη, ούτε καν τις ραδιοφωνικές της συνεντεύξεις, για τις οποίες προετοιμαζόταν σαν μαθήτρια- εργάστηκε με ποιότητα και πάθος για το θέατρο.

Τελειομανής και απαιτητική, πρωτίστως από τον εαυτό της, χάρισε σπουδαίες παραστάσεις στην πόλη, πειραματίστηκε γόνιμα και γενναία, έβαλε βάσεις, κυρίως όμως δίδαξε στο σχετικά αδαές κοινό της πόλης -ισχνές οι θεατρικές εμπειρίες, ελλείψει σταθερής σκηνής- ότι υπήρχε θέατρο προχωρημένο, πέρα από το κλασικό και εύπεπτο.

Χαρακτηριστικό δείγμα η «Δυτική Αποβάθρα» του Μπερνάρ Μαρί Κολτέζ, με τον σχετικά πρωτόβγαλτο Λεωνίδα Κακούρη, αλλά και την ίδια στη σκηνή.

Σπουδαία δουλειά είχε κάνει και με τα θεατρικά αναλόγια, στο Κάστρο, για το Διεθνές Φεστιβάλ. Ενδεικτικά η «Μαρκησία Ντε Σαντ», του Μισίμα, με την ίδια, την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, την Όλια Λαζαρίδου, τη Βαρβάρα Μαυρομμάτη.

Εκπληκτική εξάλλου η ερμηνεία της στο «Πορτρέτο του Καλλιτέχνη ως Σαλτιμπάγκου», σκηνοθεσία Ανρί Ρονς, ελληνοβελγική παραγωγή για το Φεστιβάλ, κυρίως με κείμενα του Ζενέ.