Μαύρα Περιστέρια: Ιστορίες κατασκοπείας και εξαπάτησης

Η δύναμη των Μαύρων περιστεριών δεν έγκειται μόνο στην περιπετειώδη πλοκή τους, αλλά και στην ικανότητά τους να αποτυπώνουν το ανθρώπινο κόστος της κατασκοπείας.

Μαύρα

Ο λόγος που εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον, που προσέχουμε αυτά που μας λένε, και που χαμογελάμε ακόμα και στο άκουσμα των πιο τερατωδών ψεμάτων,  είναι γιατί όλοι λίγο πολύ  είμαστε  απατεώνες.

Στο «Μαύρα Περιστέρια», του οποίου δημιουργός είναι ο Τζο Μπάρτον, η κατασκοπεία, η προδοσία και μια καταρρέουσα διπλή ζωή αποτελούν τη ραχοκοκαλιά αυτού του πολιτικού θρίλερ που εισχωρεί βαθιά στον κόσμο των κατασκόπων και των μυστικών με υψηλά ρίσκα. Στον πυρήνα της, πρόκειται για την ιστορία της Έλεν Γουέμπ (Κίρα Νάιτλι), μιας γυναίκας της οποίας το προσωπείο της τελειότητας – επιτυχημένη σύζυγος πολιτικού και μητέρα- υποκρύπτει την πραγματική της ταυτότητα ως διπλή πράκτορας που ενεργεί για λογαριασμό των ασύλληπτων Μαύρων Περιστεριών, ενός συνδικάτου μυστικής διακίνησης πληροφοριών.

Τα «Μαύρα Περιστέρια»  που στριμάρουν στο Netflix η ένταση είναι αιχμηρή. Η Έλεν Γουέμπ έχει χαράξει έναν επικίνδυνο βίο: διεισδύει στα υψηλότερα κλιμάκια της βρετανικής κυβέρνησης μέσω γάμου, ενώ παράλληλα διοχετεύει κρυφά πληροφορίες σε αγοραστές χωρίς ηθικά όρια. Η επιτυχία της σε αυτή τη διπλή ζωή μοιάζει απόκοσμα αβίαστη. Είναι τόσο ένα φάντασμα στον ρόλο της ως κατάσκοπος όσο και αόρατη στην προσωπική της ζωή, εκπληρώνοντας το τροπάριο της στωικής νοικοκυράς που κατέχει κρυφά εξουσία που κανείς γύρω της δεν θα μπορούσε ποτέ να υποψιαστεί. Ωστόσο, αυτή η ισορροπία καταρρέει όταν ο εραστής της, ένας από τους μόνους ανθρώπους που γνωρίζουν την αλήθεια για το ποια είναι, εκτελείται βάναυσα.

Αυτή η μοναδική πράξη βίας ωθεί την Έλεν σε ένα σπιράλ εκδίκησης και επιβίωσης. Η προσωπική της θλίψη μπλέκεται με την επαγγελματική της πραγματικότητα, παρασύροντάς την όλο και πιο βαθιά σε έναν σκοτεινό εγκληματικό υπόκοσμο που κάποτε νόμιζε ότι ελέγχει. Στη ζωή της εισβάλει η Ριντ (Σάρα Λάνκασιρ), απόλυτη χειρίστρια της Έλεν, και η φωνή της σκιώδους ζωής της στα Μαύρα Περιστέρια. Όσο κι αν θέλει να τη βοηθήσει να ξεσκεπάσει τους υπεύθυνους, η Ριντ καταλαβαίνει ότι το συναισθηματικό περίβλημα της Έλεν μπορεί να περιπλέξει τον ευρύτερο σκοπό τους. Για να την προστατεύσει, και ίσως να χαλιναγωγήσει τα ένστικτά της, η Ριντ καλεί τον Σαμ (Μπεν Ουίνσοου), έναν εκτελεστή με μυστηριώδες παρελθόν και αβέβαιο μέλλον.

Η είσοδος του Σαμ στη ζωή της Έλεν δίνει στα Μαύρα περιστέρια μια απότομη δυναμική. Η σχέση μεταξύ της Έλεν και του Σαμ δεν είναι απλώς επαγγελματική – είναι στρωμένη με το είδος της ανομολόγητης ιστορίας και της εμπιστοσύνης που εγείρει περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις. Καθώς οι δυο τους εργάζονται μαζί για να αποκαλύψουν ποιος ενορχήστρωσε τον θάνατο του εραστή της, ξεφλουδίζουν μια συνωμοσία πολύ μεγαλύτερη απ’ ό,τι περίμεναν. Δεν πρόκειται απλώς για την εκτέλεση ενός ανθρώπου- είναι μια χαλαρή κλωστή σε έναν ιστό διαφθοράς, πολιτικών ελιγμών και εγκληματικών σχεδίων που φτάνει μέχρι την καρδιά των δομών εξουσίας της Βρετανίας. Μαζί με το τρίγωνο των πρωταγωνιστών, στο Μαύρα Περιστέρια ξεχωρίζει η εμβληματική Κάθριν Χάντερ, ελληνικής καταγωγής. Η 66χρονη ηθοποιός είναι εξαιρετική στον ρόλο μιας… Νονάς του υποκόσμου του Λονδίνου.

Αυτό που κάνει το «Μαύρα Περιστέρια», ελκυστικό είναι ο αμείλικτος ρυθμός και η περίπλοκη δράση του. Οι συγγραφείς αρνούνται να προσφέρουν εύκολες απαντήσεις ή γραμμικές λύσεις. Ο χαρακτήρας της Έλεν είναι βουτηγμένος στην ασάφεια: τα κίνητρά της είναι προσωπικά, αλλά οι πράξεις της έχουν παγκόσμιες επιπτώσεις. Η θλίψη της την οδηγεί στην εκδίκηση, αλλά η δουλειά της με τον Σαμ γρήγορα μεταμορφώνεται σε κάτι μεγαλύτερο – μια σταυροφορία για την αποκάλυψη ενός εγκληματικού δικτύου που λειτουργεί πίσω από το προσωπείο των ίδιων των θεσμών στους οποίους κάποτε διείσδυσε. Οι υπερβολές  είναι αλήθεια ότι είναι μέρος του όλου εγχειρήματος, οι μάχες σώμα με σώμα φτάνουν στα όρια, κάποιες φορές τα ξεπερνούν, αλλά αφού αυτές τις υπερβολές τις ταχτοποιήσουμε και τις βολέψουμε στα έγκατα της συνείδησής μας όλα είναι μια χαρά.

Σε όλη τη σειρά, η αντιπαράθεση της προσωπικής και της επαγγελματικής ταυτότητας της Έλεν αποτελεί αφηγηματικό άξονα. Η ζωή της ως σύζυγος και μητέρα είναι σκόπιμα πεζή, ακόμη και ασφυκτική, ενώ ο κόσμος της ως κατάσκοπος ξεχειλίζει από ένταση, βία και διακύβευμα ζωής ή θανάτου. Αυτή η δυαδικότητα αποτελεί την καρδιά των «Μαύρων περιστεριών».

Ο Σαμ, ως έμπιστος προστάτης της, προσθέτει άλλο ένα επίπεδο ίντριγκας. Η χημεία τους, που έχει τις ρίζες της στην αφοσίωση, αλλά είναι γεμάτη κινδύνους, προσδίδει συναισθηματική βαρύτητα σε μια κατά τα άλλα ψυχρή, υπολογιστική ιστορία. Η παρουσία του αποκαλύπτει επίσης τα τρωτά σημεία που η Έλεν προσπαθεί τόσο σκληρά να αποκρύψει, προσφέροντας αναλαμπές ανθρωπιάς που μαλακώνουν το ατσάλινο εξωτερικό της.

Η δύναμη των Μαύρων περιστεριών δεν έγκειται μόνο στην περιπετειώδη πλοκή τους, αλλά και στην ικανότητά τους να αποτυπώνουν το ανθρώπινο κόστος της κατασκοπείας. Θέτει δύσκολα ερωτήματα: Ποιο είναι το τίμημα του να ζεις με ένα ψέμα; Πόσο μακριά θα φτάσει κάποιος για να αποκαλύψει την αλήθεια, ακόμη και όταν αυτή απειλεί να διαλύσει τα πάντα; Και σε έναν κόσμο με μεταβαλλόμενη αφοσίωση, ποιον μπορεί κανείς να εμπιστευτεί πραγματικά;

Καθώς η συνωμοσία ξετυλίγεται, τα Μαύρα περιστέρια γίνονται κάτι περισσότερο από ένα κατασκοπευτικό θρίλερ- είναι ένας διαλογισμός για τη θλίψη, την εξουσία και την ταυτότητα. Με κάθε αποκάλυψη, το διακύβευμα αυξάνεται και η Έλεν Γουέμπ γίνεται μια όλο και πιο συναρπαστική αντιήρωας, μια γυναίκα της οποίας οι επιλογές θολώνουν τα όρια μεταξύ δικαιοσύνης και εκδίκησης. Μέχρι τη στιγμή που η τελική ανατροπή έρχεται, γίνεται σαφές ότι αυτή δεν είναι απλώς μια ιστορία εκδίκησης, είναι ένας απολογισμός για όλα τα ψέματα και τις σκιές μέσα στις οποίες η Έλεν ζούσε για πάρα πολύ καιρό. Πρέπει σιγά – σιγά να συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι       κανένας συστηματικά και προσχεδιασμένα δεν μας εξαπατά. Εμείς μόνοι μας έχουμε την μεγάλη ανάγκη να εξαπατηθούμε, να παραμυθιαστούμε, να απολαύσουμε την υπέροχη θέση του αφελούς και αγνού εξαπατημένου.