Νίκος Ζούμπος: Τι κάναμε ώστε να μη χρειάζεται αστυνομία στα Πανεπιστήμια;

Στην τελική ευθεία για την ψήφισή του μπαίνει το πολυσυζητημένο νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ. Κατατέθηκε λίγο πριν τα μεσάνυχτα της Παρασκευής στη Βουλή, με τίτλο «Εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, Προστασία της Ακαδημαϊκής Ελευθερίας, Αναβάθμιση του Ακαδημαϊκού Περιβάλλοντος και άλλες διατάξεις».

Ανοίγοντας το φάκελο «Νομοσχέδιο για τα ΑΕΙ, η επόμενη μέρα», δίνουμε βήμα και λόγο σε 5 πρώην πρυτάνεις του Πανεπιστημίου Πατρών, οι οποίοι καταθέτουν τις απόψεις τους, αναλυτικά για τα 3 πιο επίμαχα σημεία του Νομοσχεδίου.

Α). Η καθιέρωση ελάχιστης βάσης εισαγωγής στα πανεπιστημιακά τμήματα, όχι με απόλυτο αριθμό (π.χ. 10), αλλά ορισμένη από το κάθε Τμήμα. Συγκεκριμένα, η βάση εισαγωγής για κάθε τμήμα θα προκύπτει, σύμφωνα με το σχέδιο νόμου, από ένα ποσοστό (80%-120%) του μέσου όρου των μέσων επιδόσεων των υποψηφίων κάθε επιστημονικού πεδίου στα μαθήματα που εξετάστηκαν. Από του χρόνου (πανελλαδικές Εξετάσεις 2022), το υπουργείο προγραμματίζει, επιπλέον, να δώσει στα τμήματα τη δυνατότητα να επιλέγουν συντελεστές βαρύτητας για τα εξεταζόμενα μαθήματα.

Β). Χρονικό όριο φοίτησης. Για τα 4ετή προγράμματα σπουδών, το όριο θα είναι ν+2. Για τα προγράμματα σπουδών διάρκειας μεγαλύτερης των 4 ετών, θα είναι ν+3.

Γ) Αστυνόμευση: Συστήνονται Ομάδες Προστασίας Πανεπιστημιακού Ιδρύματος (ΟΠΠΙ), οι οποίες θα στελεχώνονται από κατώτερους αξιωματικούς της Ελληνικής Αστυνομίας και ειδικούς φρουρούς, με ειδική εκπαίδευση για την αποστολή τους στο χώρο των ΑΕΙ. Θα υπάγονται στην Ελληνική Αστυνομία, θα συνεργάζονται με τον/την πρύτανη/αρμόδιο αντιπρύτανη του ΑΕΙ και αποστολή τους θα είναι η πρόληψη της παραβατικότητας και η αντιμετώπισή της εντός των χώρων των ΑΕΙ.

Α. Συμφωνώ με την ελάχιστη βάση εισαγωγής όπως προτείνεται στο νομοσχέδιο, όταν μάλιστα τα Πανεπιστήμια θα έχουν ρόλο στη διαδικασία.

Β. Συμφωνώ επίσης και με τον καθορισμό ορισμού χρονικού ορίου φοίτησης με τις απαραίτητες εξαιρέσεις. Θα πρέπει όμως να υπάρχει μια διαδικασία επανεξέτασης αιτημάτων και πέραν των χρονικών προβλέψεων του νόμου από ειδικές επιτροπές μέσα στα πανεπιστήμια για φοιτητές που σοβαρά επιθυμούν έστω και μετά την παρέλευση του μεγίστου χρόνου να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Να υπάρχει δηλαδή μια δοκιμαστική περίοδος στην προσπάθεια επανάληψης των σπουδών υπό την επίβλεψη της επιτροπής.

Γ. Κανείς δεν ενθουσιάζεται με την ιδέα της αστυνομίας μέσα στα πανεπιστήμια. Τι έγινε όμως όλα αυτά τα χρόνια ώστε να μην είναι αναγκαία η παρουσία της; Πώς αντέδρασε η πανεπιστημιακή κοινότητα τις πάμπολλες περιπτώσεις βίας εναντίον μελών της Συγκλήτου ή Συνελεύσεων Τμημάτων και όχι μόνο; Προσωπικά έχω ζήσει μια πολύωρη ομηρεία μέσα στην αίθουσα της Συγκλήτου από μικρή ομάδα «φοιτητών» επειδή δεν δίναμε την υπόσχεση ότι στην ψηφοφορία που θα ακολουθούσε θα ψηφίζαμε απαραίτητα τη δική τους εκδοχή. Η δημοκρατία δηλαδή σε πλήρη λειτουργία! Αλλοι έζησαν πολύ χειρότερα, όπως ο πρύτανης που ξυλοκοπήθηκε και τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι ή εκείνος που πρόσφατα κακοποιήθηκε μέσα στο γραφείο του. Ας σκεφτούν τα μέλη ΔΕΠ πόσες άυπνες νύχτες πέρασαν επειδή δεν γνώριζαν αν την επόμενη μέρα θα πραγματοποιούνταν τελικά το συνέδριό τους με τους πολλούς ξένους επιστήμονες στο Συνεδριακό Κέντρο του Πανεπιστημίου ή αν θα μπορούσαν απλά να πάνε στο γραφείο τους. Και βέβαια παραλείπω εδώ πάρα πολλά!

Ας παραδεχτούμε λοιπόν ότι ως Πανεπιστημιακή Κοινότητα αποτύχαμε παταγωδώς να εξασφαλίσουμε την ασφάλεια που απαιτείται για τη δημοκρατικά απρόσκοπτη λειτουργία των Ιδρυμάτων μας. Επειδή επιτρέψαμε να υπάρχει σύγχυση ανάμεσα στην πραγματική έννοια του Πανεπιστημιακού Ασύλου και της ασυδοσίας των εγκληματικών ενεργειών.

Κάποιοι κυβερνητικοί παράγοντες υποστήριξαν ότι η αστυνομία θα ιδρυθεί μονάχα στα Ιδρύματα που έχουν πρόβλημα. Γνωρίζοντας τα οργανωμένα συμφέροντα που θα πληγούν από το νέο νόμο, αυτό είναι τουλάχιστον αφελές και ουτοπικό. Απλά θα μεταφερθούν κάποιες επικερδείς δραστηριότητες και θα αποκτήσουν πρόβλημα και τα υπόλοιπα ιδρύματα.

Επίσης η άποψη να υπάγονται στον πρύτανη είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να ακυρωθεί ο λόγος για τον οποίο θα δημιουργηθεί το σώμα αυτό ή για να αλλοιωθεί ο σκοπός του.

Ας δούμε λοιπόν την πραγματικότητα. Πρέπει κάτι να γίνει. Προσωπικά πιστεύω ότι οι προθέσεις του Υπουργείου είναι ειλικρινείς. Ποιος Υπουργός θα ήθελε να έχει να διαχειριστεί μια τέτοια αναστάτωση που προκαλεί ο νέος νόμος; Για το λόγο αυτό όλοι οι προηγούμενοι, εκτός γνωστών εξαιρέσεων, δεν έκαναν απολύτως τίποτα ή ακόμα χειρότερα καταργούσαν τα θετικά μέτρα που είχαν παρθεί.

Η πρότασή μου είναι η εξής: Αυτό το σώμα της αστυνομίας πρέπει να βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με τον επικεφαλής του ειδικού οργάνου ασφάλειας φυσικών προσώπων και κτιριακών εγκαταστάσεων, που θα ιδρυθεί σε κάθε Πανεπιστήμιο και που θα υπάγεται στον πρύτανη, όπως προβλέπεται στο νομοσχέδιο. Αυτός θα συνεννοείται άμεσα με τον επικεφαλής του νέου αστυνομικού σώματος και θα είναι παρών σε όλες τις μείζονες ενέργειες τους. Το σώμα αυτό θα πρέπει να παρεμβαίνει και μονομερώς σε περίπτωση μειζόνων εγκληματικών ενεργειών, αλλά με υποχρεωτική ενημέρωση του υπευθύνου του Πανεπιστημίου.

Η έδρα των ειδικών αυτών αστυνομικών δυνάμεων δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να είναι μέσα στον χώρο του Πανεπιστημίου, αλλά στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα. Η προληπτική του παρουσία μέσα στον χώρο πρέπει να είναι η ελάχιστη δυνατή, πχ ένας έλεγχος της ασφάλειας των εγκαταστάσεων κατά το τέλος της ημέρας, όπως γίνεται σε όλα τα σοβαρά Ιδρύματα του πολιτισμένου κόσμου, σε συνεργασία πάντοτε με το ειδικό αντίστοιχο σώμα του Πανεπιστημίου.

Τέλος η αποτελεσματικότητα του νέου μέτρου θα κριθεί στην πράξη. Η κατάργησή του θα είναι καλά να έρθει επειδή δεν θα χρειάζεται πλέον.