Ονόματα βαριά σαν καταδίκη…
ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΥ *
Το επώνυμο ενός ανθρώπου είναι η ρίζα του, η καταγωγή του, η οικογένειά του και η ιστορία της.
Είναι μερικά επώνυμα που ανοίγουν πόρτες, κύκλους γνωριμιών, που δημιουργούν καριέρες επαγγελματικές, πολιτικές, και άλλες. Δεν ήταν άνευ σημασίας, ούτε ήταν και λίγο όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου στην διαθήκη του έγραψε «στα παιδιά μου αφήνω το όνομά μου».
Υπάρχουν όμως και κάποια ονόματα που είναι βαριά σαν καταδίκη. Βλέποντας το άδειο και ψυχρό βλέμμα του νεαρού Εκτορα Κουφοντίνα, αντιλαμβάνεσαι τον αγώνα αυτού του παιδιού να αποδείξει στον εαυτό του και στον πατέρα του ότι είναι άξιος διάδοχός του, να τον κάνει υπερήφανο. Αξιος διάδοχος σε τι άραγε; Στη σκληρότητα; Γιατί δεν πρέπει να λυγίσει μπροστά στις κάμερες, να μην ζήσει σαν νέος της ηλικίας του, να μην δείχνει ότι απολαμβάνει την ζωή.
Υπάρχει όμως και ο τρόπος να βγάλεις από επάνω σου το βάρος αυτό. Ολοι, νομίζω, εκτός των εραστών των φασιστικών καθεστώτων, δέχονται ότι δεν υπάρχει οικογενειακή ευθύνη και καθένας είναι υπεύθυνος για τις δικές του και μόνο πράξεις. Πολλά παιδιά ακολούθησαν τον δρόμο αυτό, ερεύνησαν σε βάθος και έκριναν την ζωή των γονιών τους, και συνέχισαν χωρίς ενοχές και χωρίς τύψεις την ζωή τους, αντικρίζοντας την αλήθεια και τα παιδιά τους στα μάτια.
Πολλά παραδείγματα παιδιών που οι γονείς τους ήσαν μέλη των SS, που έδρασαν στην Ναζιστική Γερμανία, που συμμετείχαν σε δολοφονίες, βασανιστήρια, έψαξαν, αποκάλυψαν και δημοσίευσαν τα εγκλήματα των πατεράδων τους και εργάστηκαν για την ειρήνη, την δημοκρατία και την ειρήνη.
Το ίδιο έκανε και η κόρη του Στάλιν, που κατέφυγε στην Δύση, άλλαξε το επώνυμό της και αποκάλεσε δημόσια τον πατέρα της «ηθικό και πνευματικό τέρας»…
Άλλα παιδιά δικτατόρων απομακρύνονται από τους γονείς τους συνήθως σε άλλες χώρες, απολαμβάνοντας όμως τα πλούτη που αυτοί με την εξουσία τους απέκτησαν, σαν τον γιό του Κάστρο, και πολλούς άλλους, κυρίως από αφρικανικές χώρες.
Ο Εκτορας μπορεί ίσως να ονειρεύεται πολλά, ότι θα κάνει πολιτική καριέρα με το επώνυμο που διαθέτει, να έχει γύρω του κορίτσια που τον αγκαλιάζουν σφιχτά γα να εμποδίσουν την σύλληψή του, με ένα περιβάλλον φίλων της τρομοκρατίας, που τον τριγυρίζουν, τον ξεσηκώνουν και τον παροτρύνουν να κάνει πράξεις που στα μάτια του φαίνονται ηρωικές, στην πραγματικότητα όμως είναι παράνομες και καταδικαστέες.
Η αποδοχή των προϊόντων εγκλήματος, όπως είναι τα λάφυρα από τις φονικές ληστείες της συμμορίας της 17 Ν, που απολαμβάνει ο Εκτορας, τα ιδιωτικά σχολεία και οι ιππικοί όμιλοι, δείχνουν ότι δεν έχει καταλάβει το βάρος αίματος των εγκλημάτων που τα συνοδεύουν.
Ούτε δείχνει να έχει καταλάβει ότι ο πατέρας του είναι τελεσίδικα καταδικασμένος για 11 εν ψυχρώ δολοφονίες, ότι η τρομοκρατία έχει καταδικαστεί στην συνείδηση όλου του δημοκρατικού κόσμου, των κυβερνήσεων και των πολιτισμένων κρατών, και ότι το επώνυμο που κουβαλάει μάλλον βαρίδι είναι στην ζωή του. Θα πρέπει να χαμηλώσει το βλέμμα και να μην μας απειλεί κρατώντας κονσερβοκούτια. Οσο νωρίτερα το αντιληφθεί, και όσο νωρίτερα απαγκιστρωθεί, τόσο καλύτερα για τον ίδιο και το μέλλον του.
Εμείς μέχρι τότε θα συνεχίζουμε κανονικά την ζωή μας.
* Η Μαρία Οικονομοπούλου είναι αρχιτέκτων, ιδιοκτήτρια του Zarouchla Inn Hotel και μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Εμπορικής και Τουριστικής Ανάπτυξης Ανατολικής Αιγιαλείας.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
