Παναγιώτης Πανταζής: «Ανάσα ζωής και ένεση οξυγόνου»
Ο σπουδαίος πυγμάχος για την επιστροφή στα ρινγκ, τους στόχους, τα σχέδια του
«Η πυγμαχία με εκφράζει ,μου δίνει υγεία, μου δίνει ζωή. Να σας πω κάτι σημαντικό. Λόγω της κρίσης, καθώς όπως γνωρίζουν πολλοί είχα την μεγαλύτερη σχολή πυγμαχίας στην Πάτρα, άρχισαν τα οικονομικά προβλήματα και ήρθε και η πανδημία του κορονοϊού να τα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο. Όλα αυτά μου έφεραν άγχος και άρχισα να παίρνω κιλά και θα είχα θέματα με την υγεία μου αν δεν επέστρεφα στην επαγγελματική πυγμαχία παρά την ηλικία μου! Συνεπώς η επιστροφή μου στα ρινγκ με βοήθησε να ξεπεράσω επίσης συμπτώματα κατάθλιψης καθώς δεν μπορούσα να κοιμηθώ, δεν είχα ψυχική ηρεμία και είχα και μια δόση απελπισίας κατά διαστήματα. Συνεπώς η πυγμαχία για εμένα ήταν μία ένεση οξυγόνου και ανάσα ζωής στο πιο κρίσιμο σημείο της ζωής μου. Και ήταν και όνειρο για εμένα να παίξω στο εξωτερικό επαγγελματικά καθώς ήταν σαν απωθημένο από την πρώτη μου θητεία και επειδή και στην Ελλάδα δεν υπάρχει επαγγελματικό μποξ». Αυτά τόνισε ο σπουδαίος πυγμάχος Παναγιώτης Πανταζής μιλώντας για την επιστροφή του στα ρινγκ σε ηλικία 47 χρόνων και την προσπάθεια που κάνει να ανέβει στην κορυφή!
-Αρκετοί μιλούν για τις μεγάλες διαφορές μεταξύ επαγγελματικής και ερασιτεχνικής πυγμαχίας, η δική σας άποψη ποια είναι;
«Το επαγγελματικό μποξ δεν έχει σχέση με το ερασιτεχνικό. Στο επαγγελματικό κυνηγάς το νοκ-άουτ και ο διαιτητής δεν σε σταματά. Στο ερασιτεχνικό είναι διαφορετικά τα χτυπήματα. Άλλωστε μιλάμε στο επαγγελματικό ,για πολύ δυναμικά χτυπήματα. Στο ερασιτεχνικό αντίθετα ο διαιτητής σταματά τον αγώνα όταν δει ότι ο αντίπαλος είναι έτοιμος να πέσει κάτω. Στο επαγγελματικό είναι το θέαμα και σε αφήνει μέχρι να ρίξεις τον άλλο κάτω. Γενικά είναι πιο βρώμικα, να το πω έτσι χτυπήματα. Σαφώς λοιπόν είναι επικίνδυνο και έχουν πάθει ζημιές πολλοί αθλητές . Όταν βγεις νικητής πάντως είναι σαν να κατακτάς τον κόσμο. Συνειδητά ρισκάρεις ,είναι μια δουλειά για εμάς».
-Εσείς πώς ασχοληθήκατε;
«Από μικρό παΐδι και προέκυψε από την γειτονιά μου, που δύο αδέλφια μου έκαναν επιθέσεις και με φόβιζαν. Ήμουν 7-8 χρονών. Ήμουν ήρεμο παιδάκι ήμουν σαν στόχος να το πω έτσι. Δηλαδή με τα σημερινά δεδομένα είχα δεχθεί μπούλινγκ και έτσι αποφάσισα να αντιδράσω και λέω δεν γίνεται. Προσπάθησα να βρω δύναμη και άρχισα νωρίς καράτε και επειδή ήθελα κάτι πιο δυναμικό πλέον, στα 13 περίπου μπήκα στην πυγμαχία πηγαίνοντας στην ΕΑΠ στον Ντίνο Γαλανό και στα 16 μου κιόλας έπαιξα Πανελλήνιους αγώνες και κέρδισα το πρώτο πρωτάθλημα στην Κατηγορία Παίδων».
-Τι θα συμβουλεύατε τους νέους;
«Πρέπει να πιστεύουν στον εαυτό τους. Αυτό που κάνω εγώ τώρα σαν επαγγελματίας πυγμάχος είναι πάρα πολύ δύσκολο γιατί υπάρχει τεράστιος ανταγωνισμός και πρέπει να ρισκάρεις τα πάντα για να πετύχεις. Να βρεις μάνατζερ να ασχοληθεί μαζί σου. Ο δικός μου είναι από την Ουγγαρία. Με έχει αγαπήσει σαν παιδί του με θαυμάζει σαν άνθρωπο και σαν πυγμάχο. Μάλιστα συνέχεια ότι μοιάζω με τον γιο του, τον οποίο δυστυχώς έχει χάσει».
-Τα συναισθήματα σας όταν ανεβαίνετε στο ρινγκ;
«Το μόνο που με φοβίζει είναι μην συμβεί κάτι και δεν μπορώ να προσφέρω στην κόρη μου αυτά που πρέπει».
-Έχετε κάτι που δεν αποχωρίζεστε ποτέ;
«Τον σταυρό μου που φοράω πάντα και τον βγάζω μόνο στη διάρκεια του αγώνα».
-Ποιος είναι ο απολογισμός σας με την επιστροφή σας στη δράση;
«Στο εξωτερικό έχω ήδη έξι νοκ-άουτ που είναι ένα πολύ μεγάλο νούμερο για όσους γνωρίζουν. Έχω παίξει με μεγάλους αθλητές, τεράστια ονόματα στον χώρο της πυγμαχίας».
-Τι είναι αυτό που σας κρατάει σε υψηλό επίπεδο σε ηλικία 47 χρονών;
«Κάθε φορά που σκέφτομαι να κρεμάσω τα γάντια μου, νιώθω ότι μπαίνω στα ρινγκ για πρώτη φορά και αισθάνομαι πιο δυνατός, πιο γρήγορος, πιο ώριμος από ποτέ. Θεωρώ ότι έχω τουλάχιστον τρία χρόνια ακόμα με μεγάλα ματς, αρκεί να έχω υγεία. Καθώς μου είχε “κλέψει” δύο χρόνια ο κορονοϊός. Στα 50 νομίζω είναι μια καλή ηλικία να σταματήσω (σ.σ γέλια). Πάντως η ηλικία είναι όντως θέμα. Όμως έχω τεράστια εμπειρία και μπορώ να διαχειριστώ στο ρινγκ και αθλητές ακόμα και πολύ καλύτερους και νεότερους από εμένα. Ο κόσμος θα ξεχάσει την ηλικία μου γιατί είμαι σίγουρος θα είμαι σύντομα στους καλύτερους πυγμάχους του πλανήτη».
-Μετά την επιστροφή σας έχετε αγωνιστεί εντός συνόρων;
«Όχι. Άλλωστε στο εξωτερικό οι απολαβές είναι πολύ καλές, αλλά παράλληλα δεν είχα σοβαρές προτάσεις για το επίπεδό μου στην Ελλάδα».
-Τώρα άλλαξαν τα δεδομένα;
«Ναι. Μου δίνεται μια ευκαιρία να παίξω με Τούρκο αντίπαλο στις 22 Οκτωβρίου στο μεγαλύτερο τουρνουά μποξ που έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα και διοργανώνει ο Γιώργος Σαριδάκης, με τον οποίο έχω άριστη συνεργασία. Θα συμμετάσχουν κορυφαίοι πυγμάχοι της χώρας όλων των ηλικιών. Προσωπικά υπόσχομαι μεγάλο θέαμα, θα παρουσιαστώ πιο ισχυρός από ποτέ. Ο κόσμος με αγαπά πολύ και είναι η δύναμή μου. Ξέρουν οι φίλοι μου και φίλοι της πυγμαχίας πόσο πολύ τους αγαπώ και εγώ με την σειρά μου. Όπως επίσης πρέπει να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους βασικούς χορηγούς μου. Τον Αλέξανδρο Καλλέργη που είναι και λάτρης του αθλήματος και είναι κοντά μου σε όλους τους αγώνες και ακόμα στον Αντρέα Κυριαζή και τον…… που χάρις σε όλους αυτούς μπορώ να ταξιδεύω σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο για τους αγώνες. Σε κάθε περίπτωση στους αγώνες στο εξωτερικό διαφημίσω την Ελλάδα και την Πάτρα. Επίσης θέλω να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στον κόσμο που είναι δίπλα μου με στηρίζει και στις αποτυχίες και σε επιτυχίες και ότι είχα υποσχεθεί, να φτάσω στην κορυφή, θα γίνει. Μαζί θα κατακτήσουμε τον κόσμο πάντα με την Ελληνική σημαία θα γνωρίσει ο κόσμος την χώρα μας πυγμαχώντας».
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
