Πάσχα, Aνάσταση της φύσης

Εντονα και δυσνόητα πολλές φορές τα κείμενα της Μ. Εβδομάδας και της Αναστάσεως, πως να αντιληφθεί κανείς πράγματα που είναι έξω από τη φύση του ανθρώπου; Υπάρχουν όμως κάποια αποσπάσματα, κάποιοι ύμνοι που είναι εξαιρετικά αρεστοί στα πλήθη διά μέσου των αιώνων.

Το «Ω γλυκύ μου έαρ» συμπυκνώνει αυτό ακριβώς! Αν και εγκώμιο της Μεγάλης Παρασκευής, ένας ύμνος του επιτάφιου θρήνου, ο οδυρμός της μάνας που κηδεύει το γιο της, εν τούτοις είναι δημοφιλέστατος.

Γιατί κρύβει μέσα του την ελπίδα. Η ανάσταση και η άνοιξη είναι το ίδιο πράγμα. Δεν έμεινε ανολοκλήρωτος ο θάνατος του Ιησού, υπήρξε λύτρωση, υπήρξε ανάσταση. Και γι’ αυτό κάθε χειμώνας έχει την άνοιξη να τον ακολουθεί, την ελπίδα της αναγέννησης, της ανάστασης της νέας ζωής.

Είναι όλα τούτα τα μηνύματα που κάνουν ξεχωριστή τη γιορτή της Ανάστασης. Γιατί ο άνθρωπος, είναι στη φύση του αυτό, δεν θα πάψει ποτέ να ελπίζει, να περιμένει να προσδοκά.

Το πρώτο χελιδόνι, ο ήλιος και η θάλασσα

Αντί άλλων κειμένων επιλέξαμε δύο ξεχωριστά τραγούδια κι έναν ύμνο, για το Πάσχα και τον εορτασμό του.

Η πρώτη ανάσταση (Πάσχα των Ελλήνων)

Πρώτα από όλα με την κατάθεση του Σταύρου Κουγιουμτζή στην ελληνική δισκογραφία για την Ανάσταση. Ο Γιώργος Θέμελης έγραψε τους στίχους, ο Σταύρος Κουγιουμτζής εμπνεύστηκε τη μουσική, ο Γιώργος Νταλάρας το ερμήνευσε (Φεβ. 1973, δίσκος Ηλιοτρόπιο):

Η άνοιξη

το πέλαγος

ο Επιτάφιος

το πρώτο χελιδόνι

ο ήλιος και η θάλασσα

Η άνοιξη

το πέλαγος

η πρώτη Ανάσταση

Πάσχα των Ελλήνων Πάσχα

Πάσχα της αγάπης Πάσχα

Πάσχα των αγγέλων

Ηλιος κι ανατέλλεις

Πάσχα μέγα Πάσχα

ήλιος φωτοδότης

των Ελλήνων Πάσχα

Λαμπρή

Πρόκειται για ένα άγνωστο στους περισσότερους χριστιανικό τραγούδι που δεν έχει κυκλοφορήσει σε δίσκο / cd. Φέρει την υπογραφή της Ρόδης Ερμά και σίγουρα θα το έχουν τραγουδήσει εκατοντάδες νέοι που έτυχε να περάσουν κάποιο καλοκαίρι στις χριστιανικές κατασκηνώσεις της Παναγοπούλας:

Αδέλφια, ελάτε στο πανηγύρι

σφίξτε τα χέρια με μια καρδιά

σμίξτε τα χείλη στο θείο Ποτήρι

λαμπρή είν’ η μέρα π’ αργοξυπνά.

Χριστός ανέστη το λέει τ’ αγέρι

πέρα στους κάμπους και στα βουνά

αύρες μηνάνε το νέο στη φτέρη

λαμπρή είν’ η μέρα π’ αργοξυπνά.

Ανάσταση είναι και στις καρδιές μας

άγγελοι ψάλλουν το Ωσαννά

το ’παν κι οι σπίνοι στις πασχαλιές μας

λαμπρή είν’ η μέρα π’ αργοξυπνά.

Αναστάσεως ημέρα

Πρόκειται για έναν από τους πιο γνωστούς ύμνους στην αναστάσιμη λειτουργία, το δοξαστικό «Αναστάσεως ημέρα». Αγνωστος ο υμνογράφος, σώζεται όμως ο μελοποιός, ο Πέτρος Λαμπαδάριος ή Πελοποννήσιος. Υπήρξε ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους της μεταβυζαντινής παραδόσεως και λαμπαδάριος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας κατά τον 18ο αιώνα. Γεννήθηκε το 1730 πιθανώς στο χωριό Γοράνοι Λακωνίας και πέθανε από επιδημία πανώλης το 1778 στην Κωνσταντινούπολη:

Αναστάσεως ημέρα

και λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει,

και αλλήλους περιπτυξώμεθα.

Είπωμεν αδελφοί,

και τοις μισούσιν ημάς,

Συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει,

και ούτω βοήσωμεν

Χριστός ανέστη εκ νεκρών,

θανάτω θάνατον πατήσας,

και τοις εν τοις μνήμασι,

ζωήν χαρισάμενος.

 

Διαβάζουμε στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο (κεφ. 19, στ. 31):

«Οἱ οὖν ᾿Ιουδαῖοι, ἵνα μὴ μείνῃ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ τὰ σώματα ἐν τῷ σαββάτῳ, ἐπεὶ παρασκευὴ ἦν· ἦν γὰρ μεγάλη ἡ ἡμέρα ἐκείνη τοῦ σαββάτου· ἠρώτησαν τὸν Πιλᾶτον ἵνα κατεαγῶσιν αὐτῶν τὰ σκέλη, καὶ ἀρθῶσιν…»

Υπήρξαν πολλοί οι ιεροκήρυκες που μίλησαν στην καρδιά του ανθρώπου, που προσπάθησαν να ερμηνεύσουν τα ανερμήνευτα, να μπορέσουν να κάνουν κτήμα κοινό όλων τα όσα αναφέρονται στο Ευαγγέλιο για την Ανάσταση.

Εξέχουσα θέση σε αυτή τη λίστα των ιερέων έχει ο αείμνηστος Νικόλαος Φαναριώτης, μαθηματικός και ιερέας στον Οσιο Λουκά, το μικρό αυτό εκκλησάκι στην Λόντου.

Για κείμενα σαν αυτά που παραθέτουμε σήμερα, για τέσσερις ολόκληρες δεκαετίες το μικρό αυτό κτίσμα αποδείχθηκε μικρό για να χωρέσει τα πλήθη που έσπευδαν να τον ακούσουν.

Οι «Επιλογές» παρουσιάζουν σήμερα ένα μοναδικό ντουκουμέντο. Απομαγνητοφωνημένα κείμενά του, όπως τα εκφώνησε από άμβωνος στο κήρυγμά του ο «παπα-Νίκος» πολλών ψυχών.

Α’ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

(28/4/2013)

Σήμερα τα πρώτα σημάδια της Μεγάλης Εβδομάδας ανεβαίνουν στον ορίζοντα: τα πάθη τα σεπτά η παρούσα ημέρα, ως φώτα σωστικά,  ανατέλλει τω κοσμώ. Μιλάμε σε χριστιανούς, παιδιά της εκκλησίας που κάνουν σταυρό χωρίς να ντρέπονται, που ζουν την ζωή της εκκλησίας όπως ΕΙΝΑΙ και όχι όπως θα ήθελε ο καθένας να είναι (εθελοθρησκεία) το κατά δύναμιν εν ταπεινώσει. Σήμερα βρεθήκαμε να ακολουθούμε, μαζί με την εκκλησία, τον όχλο, κρατούντες τα βάγια στα χέρια. Βρισκόμαστε ανόμεσα σε δύο περιόδους του έτους που είναι μεγάλες, την μεγάλη Σαρακοστή: που ξεκίνησε 2.000 χρόνια από σήμερα και την Μεγάλη εβδομάδα πού προτυπώθηκε 3.500 χρόνια από σήμερα.

Αποφασίστηκε ο θάνατος του Ιησού. Πολλά και μεγάληα γεγονότα συγκεντρώνονται στη σημερινή ημέρα: Που ξεκίνησαν με την ανάσταση του Λαζάρου και την απόφαση της θανατικής κατάδικης του Ιησού. Μόλις μαθεύτηκαν τα νέα οι μαθηται έλαβαν τα μέτρα τους: Ανεχώρησαν μαζί με τον Ιησού από τους Ιουδαίους και ήλθαν εις την χώραν που κείται κοντά στήν έρημο, σε μια πόλη που λεγόταν Εφραίμ και εκεί έμενε με τους μαθητές του.

Οταν όμως πλησίαζε ο καιρός του Εβραϊκού Πάσχα πήγε στη Βηθανία, κοντά στην Ιερουσαλήμ, στο σπίτι του Λαζάρου που ήταν και ο ίδιος εκεί. Ο ουν Ιησούς προ εξ ημερών του Πάσχα ήλθεν εκ Βηθανίαν όπου ην Λάζαρος ο τεθνηκώς ον ήγειρεν εκ νεκρών εποίησαν  ouv αυτώ δείπων εκεί, και η Μάρθα διηκόνει ο δε Λάζαρος εις ην των ανακειμένων συν αυτώ. Η ουν Μαρία λαβούσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικής πολυτίμου ήλειψε τους πόδας του Ιησού και εξέμαξε ταις θριξίν αυτής η δε οικία επλήσθη εκ της οσμής του μύρου.

Το μύρο ήτον βαρύτιμο (300 μεροκάματα, ήτοι 30Χ300= 9.000 ευρώ), σχεδόν μισό κιλό. Ηταν η τρίτη φορά που ο Κύριος δέχτηκε να τον αλείψουν με μύρο. Και οι τρεις από γυναίκες: Η πρώτη ήταν πόρνη (στα μέσα της δημ. ζωής) και άλειψε τα πόδια του Χριστού. Η δεύτερη άλειψε ην κεφαλήν. Η τρίτη ήταν σαφώς η Μαρία, η αδελφή του Λάζαρου. Το θαύμα της αναστάσεως του Λαζάρου είχε διαδοθεί αρκετές μέρες πριν αλλά οΧριστός δεν ήταν στα Ιεροσόλυμα, ήταν στην Βηθανία στης Μαρίας. Γι’ αυτό όταν την άλλη μέρα ο Χριστός πήρε τους μαθητές του να πάει στα Ιεροσόλυμα, η είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλους τους Ιουδαίους της
διασποράς που ήσαν μαζεμένοι εκεί για το Πάσχα. Ο Χριστός έρχεται! Και έγινε μια υποδοχή που σε κανένα βασιλιά δεν έχει γίνει ποτέ.

Από σήμερα θα πληθαίνουν τα ελπιδοφόρα μηνύματα την Μεγάλη Εβδομάδα: Λάζαρος ο τετραήμερος, τα βάγια, η κολοοσιαία διαδήλωση, ο ύμνος των νηπίων, το φραγγέλιο, η Κασσιανή, ο νιπτήρας… Γιατί η Μεγάλη Εβδομάδα είναι γεγονός μοναδικό και πρωτόφαντο στην ανθρώπινη ιστορία!
Δύο γεγονότα μοναδικά διαθέτει η Εκκλησία που καμιά θρησκεία καικανένας δεν τα είχε ποτέ και είναι γεγονότα σημαδιακά.

Διά χειρός Αθανασίας

Ο Χριστός δεν είναι ένας τυχαίος άνθρωπος, είναι το Κέντρον του κόσμου είναι ο Ανθρωπος με Α κεφαλαίο που έχει ταυτίσει την ημέρα της γεννήσεως του με την χρονολογία του κόσμου είναι ο Ανθρωπος που έχει ανακεφαλαιώσει την Οικουμένη στον εαυτό του διαχρονικά (από το 1 μ.Χ. μέχρι της συντέλειας του κόσμου). Χωρίς αυτόν η ανθρώπινη Ιστορία εινοι μία ανοησία, είναι χωρίς νόημα είναι το θέατρον του παραλόγου. Από τότε η μοίρα του Χριστού πάνω στη γη , είναι και η μοίρα της ανθρωπότητας που δεν μπορεί να την ξεφύγει.

Γιατί ο Χριστός είναι και σήμερα και διαχρονικά επάνω στον πλανήτη Γη σωματικά, παρόλο ότι είναι και στον Αδη με την ψυχή του σαν Θεός, και στον Παράδεισο μαζί με τον Ληστή και στον Θρόνο μαζί με τον Πατέρα. Εν τάφω σωματικώς, εν άδου μετά ψυχής ως Θεός, εν παραδείσω μετά ληστού και εν θρόνω μετά Πατρός υπάρχεις Χριστέ, πάντα πληρών ο απερίγραπτος.

Το γεγονός της Σταυρώσεως δεν έγινε ποτέ παρελθόν. Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι η συμπυκνωμένη ζωή της Ανθρωπότητας. Γι’ αυτό και είναι μεγάλη, γιατί χωράει μέσα σ’ αυτήν όλη η ιστορία μέχρι συντελείας του αιώνος.

Δυστυχώς την περνάμε επιδερμικά και ξαναγυρίζουμε στο χάος. Στόχος όμως διαχρονικός της εκκληοίος μας είναι, η Μεγάλη Εβδομάδα για τον καθένα από μας, να γίνει Μεγάλη ζωή που οδηγεί στην αιώνια ζωή της Βασιλείας του Χριστού.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News