Στον κόσμο μιας απέραντης σαβάνας
Την ημέρα, κλεισμένος αναγκαστικά στο σπίτι του, περιπλανιέται/ στον απειλητικό κόσμο των Media, στον επικίνδυνο κόσμο τού διαδικτύου. Τα βράδια ξαμολιέται σε δάση τροπικά, καταδύεται στα βάθη των ωκεανών, ταξιδεύει στον κόσμο του ζωικού βασιλείου.
Ολημερίς γίνεται μάρτυρας μιας ανηλεούς/εξόντωσης στα πολυμέσα, ενός παράλογου κανιβαλισμού. Αλαλαγμοί και κραυγές υστερικές από διαβρωμένους εγκεφάλους, λόγια φθονερά, φωνές που ζητάνε εκδίκηση και καλούν σε πόλεμο. Φαντασιώσεις και υπερβολές και «νύχτες των κρυστάλλων».
Ομως στο τέλος της ημέρας δραπετεύει ανακουφισμένος στην κανονικότητα της ‘κοινωνίας’ των ζώων. Παρακολουθεί με μεγάλο ενδιαφέρον την αγριότητα, την αρπακτικότητα, την κατίσχυση του δυνατού.
Αν τον ρωτούσες ποιον απ’ τους δύο κόσμους θεωρεί πιο ισορροπημένο, θα σου απαντούσε απερίφραστα τον κόσμο της απέραντης σαβάνας. Η συμπεριφορά των ζώων – και των πιο άγριων ακόμα – έχουν πάντα τη «λογική» τους σκοπιμότητα: την επιβίωση, την εξασφάλιση τής εντελώς απαραίτητης τροφής τους. Τη διατήρηση τής ζωής, όχι την καταστροφή της και την εξαφάνιση. Στον ενστικτώδη κόσμο τους, θαρρείς και επικρατεί μια «στέρεα λογική ισορροπίας».
Εχουν κανόνες, ζώνες επιρροής σηματοδοτημένες, υπακούνε σε μια τάξη φυσική που όσο άτεγκτη ή αδυσώπητη κι αν είναι, εξασφαλίζει την ισορροπία τους, εγγυάται τη συνέχεια των ειδών τους.
Ξέρεις τις αντιδράσεις τους, τις τεχνικές τού κυνηγιού τους, τις αρχέγονες μεθόδους για να εξοντώνουν τα θηράματά τους. Ακόμα και στις μάχες που δίνουν κατά μέτωπο οι ήττες τους κι οι νίκες είναι καθαρές: Υποχωρούν οι ηττημένοι αναγνωρίζοντας την ήττα τους, οι νικητές παραμένουν μέχρι να βρεθεί άλλος πιο ικανός. Ολοι και όλα ενώπιοι ενωπίοις. Μάχες ομηρικές απ’ τις οποίες, αν διασωθούν, βγαίνουν σαν να μην έχει γίνει τίποτα.
Τον συναρπάζει το θέαμα των άγριων ζώων. Εχει μια αλήθεια ο κύκλος τής ζωής τους παρόλη την «απάνθρωπη» σκληρότητα· μια αυθεντικότητα ο άτεγκτος κόσμος τους παρά την επικράτηση τού πιο ισχυρού. Κι όμως, με τόσο φονικό ένστικτο κληρονομημένο, όλα τα είδη επιβιώνουν. Εξακολουθεί να υφίσταται η ζωή, παρά τους εξοντωτικούς αγώνες μεταξύ τους. Δεν κινδυνεύουν να χαθούν, να εξαφανιστούν αιώνες τώρα.
Ίσως, από αυτήν τη σκέψη του αντλεί την παρήγορη ελπίδα, την παραμυθητική του βεβαιότητα για τη συνέχιση του κόσμου. Αυτή τον γαληνεύει. Και τα βράδια, έχοντας καταφύγει σε δάση τροπικά και στον κόσμο του ζωικού βασιλείου, γυρίζει ήρεμος πλευρό κι αποκοιμιέται. Με μια αίσθηση ανακούφισης.
Το πρωί που θα ξυπνήσει, θα επιστρέψει και πάλι στη διαδικτυακή πραγματικότητα του κόσμου του, στη θηριώδη δυστοπία των Media. Στον κυνισμό μιας ανηλεούς εξόντωσης, ενός παράλογου κανιβαλισμού. Οπου περισσεύει ο φθόνος, η παράνοια, ο ανορθολογισμός. Και όπου ανανεώνονται συνέχεια οι τρόποι εξόντωσης τού αντιπάλου: Οι συμμαχίες, οι δολοπλοκίες, οι στρατηγικές. Μια ιδιότυπη «ζούγκλα», αλλά χωρίς κανέναν από τους κανόνες τής άλλης, της γνωστής.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
