Το Μποζόνιο και οι Μπόζο
Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».
Οσες φορές και να διαβάσεις, έτσι και σε σηκώσουν, δεν θα τα πεις. Μελετάμε κατά καιρούς ζητήματα σύγχρονης Φυσικής- μελετάμε, που λέει ο λόγος, διότι η μελέτη προϋποθέτει κατανόηση και στοιχειώδη οικειότητα με το αντικείμενο- αλλά το μόνο που αποκομίζουμε είναι η συνειδητοποίηση του πελάγους της αγνοίας μας. Αυτό ακριβώς που πάθαμε διαβάζοντας για τον θάνατο του νομπελίστα Πίτερ Χιγκς, του ανθρώπου που ανακάλυψε το Σωματίδιο του Θεού, το οποίο θα μας οδηγήσει στη γέννηση του σύμπαντος, ή τέλος πάντων ενός από τα σύμπαντα εκεί έξω, κανονικά, παράλληλα ή όποια άλλα.
Το Σωματίδιο αυτό, για κάποιους τρέχα γύρευε λόγους, μεσολαβεί με κάποιες τρέχα γύρευε διαδικασίες, ώστε να αποκτήσουν μάζα τα σωματίδια με τα οποία έρχεται σε επαφή. Κατά κάποιον τρόπο, τον τρόπο με τον οποίο το συλλαμβάνει η γκλάβα του αδαούς, το Σωματίδιο του Χιγκς είναι ο παράγων δημιουργίας του αισθητού κόσμου. Χωρίς αυτό, ό,τι και να υπήρχε, δεν θα υπήρχε με την έννοια που η διάνοιά μας συλλαμβάνει την ύπαρξη. Το Σωματίδιο αυτό αποκαλείται και μποζόνιο. Όχι, δεν πήρε το όνομά του από τον γνωστό κλόουν- στον μόνο που μας οδηγεί το πάμπτωχο πεδίο των συνειρμών μας- αλλά από κάποιον επιστήμονα ονόματι Μπόουζ. Μη μας ρωτήσετε περισσότερα, πρώτον γιατί δεν θα καταλάβετε, και δεύτερον γιατί δεν έχουμε ιδέα.
Η επόμενη σκέψη ανάγεται στη σφαίρα του φαντασιακού. Ο Χιγκς, μακαρίτης πια, βρίσκεται στον ανακριτικό προθάλαμο του παραδείσου, σφιχτοδεμένος, και κάποιοι άγγελοι με σκούρα γυαλιά τον ρωτάνε: Λέγε Χιγκς, πώς το σκέφτηκες αυτό; Πού και πώς ανέπτυξε τη δυνατότητα να συλλαμβάνει έννοιες ακατάληπτες, να διανοείται πάνω σε όρους που τρυπάνε το τρισδιάστατο στερέωμα της συμβατικής εγκεφαλικής δομής των θνητών, μήκος, πλάτος, ύψος, και απλώνονται στο παχύ σκοτάδι όπου παρεπιδημεί μια ύλη σε κατάσταση και μορφή η οποία ξεπερνάει τις γνωστικές μας αποσκευές, την ίδια τη δομική διαμόρφωση της αντίληψής μας.
Η διάνοια σηκώνει τα χέρια ψηλά, αλλά ευτυχώς αναλαμβάνει καθήκοντα η χρυσή εφεδρεία, η ποιητική επεξεργασία των ακατάληπτων δεδομένων. Το Μποζόνιο του Χιγκς, το στοιχειώδες σωματίδιο του οποίου την ύπαρξη είκασε αλλά και απέδειξε ο νομπελίστας, ονομάστηκε Σωματίδιο του Θεού: Τελικά η δημιουργία δεν ήταν και τόσο θαυματουργή. Ο Θεός έφτιαξε ένα απλό σωματάκι, ασύλληπτο από μάτια και τηλεσκόπια, και μέσω αυτού έφτιαξε όλα τα υπόλοιπα, είναι σαν τον εκδρομέα που με έναν αυτόματο φουσκωτήρα δημιουργεί από το πουθενά στρώμα, βάρκα, πισίνα για τα παιδιά, να και ένα εξοχικό με διαμερίσματα για μουσαφιραίους. Και μετά κάθεται.
Εμείς, τώρα, θαυμάζουμε το σύμπαν αυτό και μετά τρέχουμε με επιχρισμένα καθρεφτάκια σαν ξελιγωμένα παιδόπουλα για να ζήσουμε την Εκλειψη σαν φαντασμαγορία.
Η σελήνη μπουκάρει ανάμεσα και ο Ηλιος χάνεται, η φύση σκοτεινιάζει, τα σκυλιά αλυχτάνε, τα ψάρια αποκοιμούνται, και εμείς πανηγυρίζουμε για ένα φυσικό φαινόμενο που αν στο εξηγήσουν καμιά δεκαριά φορές, θα μπορέσεις να το συλλάβεις, όπως συμβαίνει με τη θερινή την ώρα, που μας μπερδεύει: Τώρα είναι η ώρα 12 ή 10; Το βράδυ σκοτεινιάζει νωρίτερα ή αργότερα; Όταν θα έρθει η ώρα που ο Ηλιος θα χαθεί πραγματικά, και που δεν θα υπάρχει φως, ούτε η ταχύτητά του, άρα ούτε και ο Χρόνος, το Μποζόνιο του Χιγκς θα την κάνει με πηδηματάκια από γαλαξία σε γαλαξία, για να φουσκώσει μια καινούργια βάρκα, ένα καινούργιο στρώμα και μια καινούργια θάλασσα.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
