Το φτυάρισμα της ευθύνης
Η αρχισυντάκτρια της «Π» Μαρίνα Ριζογιάννη γράφει για την κακοκαιρία «Ελπίς» και τη διαχείρισή της.
Οι προβλέψεις και οι προειδοποιήσεις των ειδικών ανέφεραν ότι έρχεται πολικό ψύχος και ότι η χώρα θα παγώσει.
Οι προβλέψεις επιβεβαιώθηκαν, η χώρα πάγωσε. Αλλά μαζί της πάγωσε και όλος ο μηχανισμός. Το κυβερνητικό σχήμα μπήκε για τα καλά στην κατάψυξη επιδεικνύοντας πλήρη αδυναμία ακόμα και της ελαχίστης αντίδρασης.
Πώς γίνεται πριν από τις μάχες – κατά δήλωση πάντα των αρμοδίων και των βαρύγδουπων ανακοινώσεών τους – τα όπλα και όλος ο μηχανισμός να είναι έτοιμος και την ώρα που εισβάλει ο εχθρός να μας πιάνει εντελώς απροετοίμαστους ή για την ακρίβεια γυμνούς;
Αυτό αποκάλυψε η πυρκαγιά στο μάτι, αυτό αποκάλυψε η πυρκαγιά στην Εύβοια, αυτό αποκάλυψαν οι πλημμύρες του Νοεμβρίου, αυτό αποκάλυψε η προχθεσινή χιονοθύελλα. Το πιο τραγικό και απαισιόδοξο είναι ότι δεν παίρνουμε το μάθημά μας. Δεν διδασκόμαστε από τα λάθη μας και το πιο βασικό, δεν τα διορθώνουμε. Ετσι διαιωνίζονται οι πολλαπλώς διαγνωσμένες παθογένειες και η μία κυβέρνηση τις παραδίδει στα χέρια της άλλης.
Αραγε η συγγνώμη ή η αποζημίωση των 2.000 αρκούν για να βγάλουν από το μυαλό και την ψυχή του γονιού, του παιδιού, του υπερήλικα την αγωνία και τον φόβο που βίωσε όταν βρέθηκε αβοήθητος χωμένος στο χιόνι;
Χωρίς πρόθεση λαϊκισμού: Που ήταν το λαλίστατο πολιτικό μας σύστημα όλα αυτά τα κρίσιμα 24ωρα; Πόσο διαφορετική θα ήταν η θέση της κυβέρνησης σήμερα εάν τα στελέχη της δεν κρύβονταν από την αποτυχία διαχείρισης της κατάστασης και βρίσκονταν στους δρόμους κοντά στους εγκλωβισμένους πολίτες; Γιατί να μη μοιράζουν εφόδια; Να κάνουν τους πολίτες να αισθανθούν ότι είναι δίπλα τους και αγωνιούν γι’ αυτούς; Αυτό έχουν ανάγκες οι πολίτες. Το πραγματικό ενδιαφέρον.
Πόσο διαφορετική ήταν η εικόνα του δημάρχου Γαλατσίου ο οποίος για να βοηθήσει τους δημότες του ανέβηκε στην καρότσα ενός φορτηγού κι έριχνε με το φτυάρι αλάτι στους δρόμους; Ναι, μπορεί κι αυτός να μην είχε οργανώσει σωστά το σύστημα διαχείρισης μιας τέτοιας κρίσιμης κατάστασης αλλά, τη δύσκολη στιγμή ήταν παρών. Δεν άφησε τους δημότες του απροστάτευτους. Δεν κλείστηκε στο γραφείο του όπως έπραξαν κάποια κυβερνητικά στελέχη.
Η αντιπολίτευση από την άλλη, όπως διαχρονικά μας έχει συνηθίσει να κάνει, άσχετα από το χρώμα και την ιδεολογία που αντιπροσωπεύει, έσπευσε να κουνήσει το δάχτυλο. Να πάρει πίσω το αίμα της για την κριτική που της ασκήθηκε όταν η ίδια είχε βρεθεί στη θέση του κρινόμενου έχοντας στα χέρια της τα ηνία της χώρας.
Αντί να σοβαρευτούν, τρέφουν τον φαύλο κύκλο της ανούσιας αντιπαράθεσης ροκανίζοντας παραγωγικό χρόνο με τις ατέρμονες συζητήσεις στο κοινοβούλιο στο πλαίσιο της πρότασης μομφής.
Οσο το πολιτικό μας σύστημα δεν κουνάει το δάχτυλο προς τη δική του πλευρά, δεν αναγνωρίζει επί της ουσίας την ευθύνη του και δεν αποφασίζει να συνεργαστεί και από κοινού να αντιμετωπίσει τις παθογένειες, θα ζούμε το ίδιο σενάριο με θύμα πάντα τον πολίτη.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
