Το Σχολείο της νέας εποχής

Διανύσαμε ήδη τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα και βρισκόμαστε στην αρχή της τρίτης. Ο 21ος έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ειδικούς ως ο αιώνας της πληροφορίας. Η καταιγιστική έξαρση της τεχνολογίας έχει αλλάξει κατά πολύ τη ζωή μας. Καθημερινά δεχόμαστε και καλούμαστε να διαχειριστούμε τεράστιο πλήθος πληροφοριών, να κωδικοποιήσουμε γνώσεις και μηνύματα τα οποία σίγουρα δεν μπορούν να καταχωρηθούν στη πεπερασμένη μνήμη του μυαλού μας. Οι υπολογιστές έχουν μπει για τα καλά στην καθημερινότητά μας, και όλοι μας παιδιά και μεγάλοι τον περισσότερο χρόνο της ημέρας τον περνάμε μπροστά σε μία οθόνη. Οι σχέσεις των ανθρώπων, και η επικοινωνία έχουν πάρει άλλη διάσταση. Επικοινωνούμε μέσω του facebook και των ηλεκτρονικών μηνυμάτων και η προσωπική επαφή έχει πλέον χαθεί.

Στη νέα αυτή πραγματικότητα καλούμαστε να δούμε τον νέο ρόλο και την καινούρια αποστολή του σχολείου. Οι ειδικοί μιλάνε σήμερα για το ψηφιακό σχολείο, το σχολείο της νέας εποχής. Ο μαθητής από μικρή ηλικία θα έχει μαζί του το laptop και εκεί μέσα θα είναι συσσωρευμένη όλη η γνώση.

Εμένα να μου επιτρέψετε να είμαι ακόμα ρομαντικός. Για μένα γνώση σημαίνει ταξίδι. Παράγεται από το ρήμα νέω που σημαίνει πλέω «ταξιδεύω» και περιέχει και το πρόθεμα γι που δηλώνει το επαναλαμβανόμενο της διαδικασίας. Στο αέναο αυτό ταξίδι της γνώσης ο μαθητής δεν μπορεί να είναι μόνος του. Θα έχει μαζί του σύντροφο και καθοδηγητή το δάσκαλό του, που θα τον εμπνέει και καθοδηγεί στο δύσκολο αγώνα του. Ο ρόλος όμως του δασκάλου στο σχολείο της νέας εποχής φαίνεται να είναι διαφορετικός. Ο δάσκαλος δεν θα υποχρεώνει το μαθητή να αποστηθίζει κείμενα, τύπους, παραστάσεις, χωρία, και εδάφια, γιατί οι γνώσεις και οι πληροφορίες που δεχόμαστε δεν χωράνε σίγουρα στη πεπερασμένη μνήμη του μυαλού μας.

Εξ άλλου η λήθη ανταγωνίζεται με τη μνήμη και με τη πάροδο των χρόνων υπερισχύει η λήθη. Αρα το ζητούμενο πλέον είναι να μάθουμε τον τρόπο που θα αναζητήσουμε, θα ανασύρουμε τη γνώση και τη πληροφορία, αλλά το κυριότερο να αγαπήσουμε το ταξίδι της γνώσης, να γίνουμε ταξιδευτές με πυξίδα, όραμα και προορισμό. Στο ταξίδι αυτό θέλουμε βοηθό μας το δάσκαλο, σύμμαχο και συνοδοιπόρο. Ποιο δάσκαλο όμως; Τον δάσκαλο που είναι δίπλα μας, που επικοινωνεί μαζί μας, που λαμβάνει τα μηνύματα μας και λαμβάνουμε τα δικά του.

Πιστεύω λοιπόν ότι στο νέο σχολείο πρέπει να επενδύσουμε στην ανθρώπινη σχέση και επικοινωνία, γιατί όσα ψηφιακά μέσα κι αν υπάρχουν αν δάσκαλοι και μαθητές δεν επικοινωνούν με τα μάτια και την ψυχή το παιχνίδι θα έχει και πάλι χαθεί…