Ο «Παπουλάκος» έγινε Αγιος! Από τον Άρμπουνα Καλαβρύτων στην αγιοκατάταξη

Ο κρεοπώλης που εκάρη μοναχός και τα έβαλε με τη βαυαροκρατία, αλλά και τους ιερείς που τη στήριζαν

Παπουλάκο Η σκήτη «Παπουλάκου» στον Αρμπουνα, η οποία χτίστηκε το 1830

Για την αγιοποίηση του πατρός Χριστοφόρου Παναγιωτόπουλου, του γνωστού σε όλους μας και ως «Παπουλάκου», είχαμε πρωτακούσει πριν από μερικές εβδομάδες, όταν ανεβήκαμε στα Καλάβρυτα με αφορμή την υποδοχή των λειψάνων του πρόσφατα αγιοκαταταχθέντος Οσίου Αθανασίου Χαμακιώτου στην ιερά μονή Αγίας Λαύρας.

Κύκλοι της Ιεράς Μητρόπολης Καλαβρύτων και Αιγιάλειας, αυτοδιοικητικοί παράγοντες και απλός κόσμος, σχολίαζαν στην εφημερίδα «Περοπόννησος» ότι είναι καθαρά θέμα χρόνου η αγιοποίηση ενός ακόμη αχαιού Αγίου, του περίφημου «Παπουλάκου» και η εγγραφή του στις Αγιολογικές Δέλτους της Εκκλησίας μας.

Ηδη από τον Μάιο του 2023, η Συνοδική Επιτροπή Νομοκανονικών και Δογματικών Ζητημάτων της Ελλαδικής Εκκλησίας, σε συνεδρίασή της, είχε δώσει θετική εισήγηση στην αγιοκατάταξη του πατρός Χριστοφόρου από τον Αρμπουνα Καλαβρύτων, με την εισήγηση να πηγαίνει στη συνέχεια στη Διαρκή Ιερά Σύνοδο και την τελική έγκριση να δίνει, ως είθισται, το Οικουμενικό Πατριαρχείο στο Φανάρι.

Ο ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΟΥ

ΠαπουλάκοΠοιος ήταν, όμως, ο πατέρας Χριστόφορος; Ο κατά κόσμον Χριστόφορος Παναγιωτόπουλος, γεννήθηκε το 1770 στο χωριό Αρμπουνας της επαρχίας Καλαβρύτων και αρχικά εργαζόταν ως κρεοπώλης. Ηταν, μάλιστα, τελείως αγράμματος, όταν πήρε την απόφαση να ακολουθήσει τον μοναχικό βίο. Αρχικά μόνασε στην ιερά μονή του Μεγάλου Σπηλαίου, ενώ αργότερα ασκήτεψε σε καλύβι κοντά στο χωριό του. Εμεινε στην απομόνωση για περίπου 20 χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων έμαθε γραφή και ανάγνωση. Σε ηλικία 80 ετών πήρε την απόφαση να κηρύξει. Η φήμη του διαδόθηκε γρήγορα, αφού είχε τον δικό του τρόπο να συνεπαίρνει το κοινό του. Κυρίως κήρυττε εναντίον της μοιχείας και της κλοπής και υπέρ της προσευχής.

Μέσα από τα κηρύγματα του καυτηρίαζε την πολιτική της τότε βαυαρικής διακυβέρνησης και τη συγκατάβαση σε αυτήν της Συνόδου της Εκκλησίας. Παραπέμφθηκε ενώπιον του Επισκόπου Καλαβρύτων, ο οποίος τον επέπληξε και του ζήτησε να περιορίσει τα κηρύγματα του. Εξι μήνες αργότερα ο «Παπουλάκος» ξεκίνησε περιοδεία στην νότια Πελοπόννησο, συγκεντρώνοντας χιλιάδες κόσμο στο πέρασμά του. Υστερα από πιέσεις, ο βασιλέας Οθωνας υπέγραψε διάταγμα για τον περιορισμό του «Παπουλάκου» σε μοναστήρι, με τον π. Χριστόφορο να καταφεύγει στη Μάνη για να σωθεί.

Στις 21 Ιουνίου 1852 συνελήφθη από τον στρατό, ύστερα από προδοσία και μεταφέρθηκε στις φυλακές του Ρίου, όπου έμεινε δύο χρόνια στην απομόνωση. Επρόκειτο να δικαστεί από το Κακουργιοδικείο Αθηνών ως στασιαστής, αλλά τα γεγονότα του Κριμαϊκού πολέμου οδήγησαν τον Οθωνα να του δώσει αμνηστία. Το 1854 εξορίστηκε στη Μονή Παναχράντου της Ανδρου, όπου απεβίωσε στις 18 Ιανουαρίου 1861 και ετάφη. Κατά την παραμονή του στο μοναστήρι, δεχόταν πλήθος επισκεπτών. Η σκέψη του επηρεάστηκε πολύ από τον πνευματικό του δάσκαλο Κοσμά Φλαμιάτο.