Τότε και σήμερα
Ο Γεώργιος Χώτος είναι ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών.
Μαρξισμός, κομμουνισμός, αριστερισμός, νεωτερισμός, μετανεωτερισμός, «αφυπνισμός» και γενικά κάθε κοπής «-ισμός» φλογίζουν την ψυχή και το όχι και τόσο αθώο (για να μην πω πονηρό) μυαλό των ακτιβιστών, οι οποίοι όντως πρωτοπορούν σε λόγια, πράξεις και αναγνωρισιμότητα συγκριτικά με τους συντηρητικούς (δεξιούς ή αδιάφορους) και θέλουν να ξεσηκώνουν τις κοινωνίες.
Για να επιτύχουν τι; Εναν καλύτερο κόσμο προφανώς (κατ’ αυτούς).
Αν επιχειρήσουμε να σκάψουμε στον πυρήνα του ψυχισμού τους για να ανακαλύψουμε την αιτία για τις ιδέες τους, μάλλον εύκολα θα διαπιστώσουμε ότι ο λογισμός τους αφικνείται από τις σοσιαλιστικές θεωρίες του Μαρξισμού–Λενινισμού.
Τι πρεσβεύει όμως ο Μαρξιστικός Σοσιαλισμός, που τόσο γοητεύει αυτούς που μας επέβαλαν να τους ονομάζουμε Προοδευτικούς; Ας δούμε το πόσο αληθής κατέληξε μετά τη διακήρυξή του.
Ο Μαρξισμός στηρίζεται σε θεμελιώδεις αρχές, δύο απ’ αυτές ηθικής φύσεως και δύο οικονομικές, σύμφωνα με αναλύσεις και προβλέψεις του Μαρξ στηριγμένες στον επιστημονικό του Σοσιαλισμό και την κοινωνική επιστήμη.
Ο Καπιταλισμός είναι εκμεταλλευτικός. Οι πλούσιοι σκλαβώνουν τους φτωχούς.
Αντίθετα, ο Σοσιαλισμός είναι ανθρωπιστικός και ειρηνιστικός. Οι άνθρωποι δεν ανταγωνίζονται και μοιράζονται ισομερώς τα αγαθά.
Ο Καπιταλισμός είναι λιγότερο παραγωγικός από τον Σοσιαλισμό. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.
Η οικονομία του Σοσιαλισμού θα γίνει περισσότερο παραγωγική και ευημερούσα.
Ας δούμε, αν και πόσο επαληθεύθηκαν οι Μαρξιστικές προβλέψεις για τις διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, Εργατική–Μεσαία–Ανώτερη. Αρχική κατάσταση, μεταβατική κατάσταση, μαρξιστική πρόβλεψη μέλλοντος, σύγχρονη πραγματική κατάσταση.
Η Εργατική τάξη ήταν (του Μαρξ) φτωχή και ασθενική, προβλέπονταν ότι θα συνεχιζόταν η εκμετάλλευσή της, θα αύξανε ο πληθυσμός της και η φτώχεια θα την οδηγούσε στην επανάσταση. Ομως, η ιστορία απέδειξε ότι ο εργατικός πληθυσμός μειώθηκε και το επίπεδο ζωής βελτιώθηκε εντυπωσιακά.
Η Μεσαία τάξη είχε ανέσεις, αλλά ασταθή δομή. Σταδιακά, είτε θα έπεφτε στην εργατική τάξη, είτε θα ανελίσσονταν στην ανώτερη. Ο πληθυσμός της προβλέπονταν τελικά να μηδενιστεί. Ομως, η ιστορία απέδειξε ότι ο πληθυσμός της αυξήθηκε εκρηκτικά.
Η Ανώτερη τάξη, πλούσια και ισχυρή, προβλέπονταν να εκμεταλλεύεται χωρίς οίκτο την εργατική, αλλά τελικά με την Προλεταριακή Επανάσταση θα εξαφανίζονταν. Η ιστορία απέδειξε ότι διατηρήθηκε, αυξήθηκε και πλούτισε ακόμα περισσότερο.
Ολες τις παραπάνω λάθος προβλέψεις του Μαρξισμού έβλεπαν οι θεωρητικοί του και παρόλο, που υπομονετικά πρόσβλεπαν ότι τελικά θα επαληθευθούν, είτε μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είτε μετά το κραχ του 1929, είτε ακόμα (με τη Σοβιετική βία) μετά το Β’ ΠΠ, τελικά, κάτι η ευημερία της δεκαετίας του 50, κάτι η Χρουτσοφική ομολογία των Σταλινικών εγκλημάτων, κάτι η κτηνώδης Σοβιετική εισβολή στην Ουγγαρία το 1956, κατέδειξαν την οικονομική και ηθική αποτυχία του μαρξισμού, βυθίζοντάς τους σε αμήχανη απόγνωση.
Επιθυμώντας λοιπόν οι Αριστεροί διανοητές, να βρουν μία σανίδα σωτηρίας για το Μαρξιστικό ιδεολόγημά τους, εφηύραν τον Σκεπτικισμό ως θεωρητικό τους όπλο απέναντι στη Δύση. Κάτι δηλαδή σαν μια αναβιωτική εκδοχή των σπερμάτων της ηθικής διάστασης (πέραν της οικονομικής) του Μαρξισμού, που άρχισε μεσοπολεμικά με τη λεγόμενη «Σχολή της Φρανκφούρτης».
Φθάσαμε, έτσι, στις κατεδαφιστικές αντιλήψεις της Μετανεωτερικότητας από τους ακραίους Αριστερούς ως εναλλακτική θέση απέναντι στη θεωρητική και πρακτική αποτυχία του Μαρξισμού (συνετρίβη παταγωδώς το 1989) και απέναντι στον ακμάζοντα Φιλελεύθερο Καπιταλισμό.
Μέσα στη Μετανεωτερικότητα βρήκαν καταφύγιο και επωαστήριο ποικίλα κινήματα σαν αυτά του Φεμινισμού, Γουοκισμού, Αντισιωνισμού, συμπερίληψης, Ισλαμοανεκτικότητας κ.λπ.
Ενώ πρεσβεύουν (δήθεν) τον Προοδευτισμό, ο φανατισμός τους, η μνησικακία και η στρεβλή (πονηρή) ανάγνωση της ιστορίας δεν τους κάνει τίποτα περισσότερο από ολετήρες της Δημοκρατίας.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
