Κατερίνα Κουνάβη στην «Π»: «Είμαι μαχήτρια και ”εργάτρια” της Τέχνης»

Η Κατερίνα Κουνάβη ανοίγει στην «Πελοπόννησο» κάποια «παράθυρα» που φωτίζουν την προσωπικότητά της, τις σκέψεις της, το δημιουργικό της σύμπαν.

Κουνάβη

Η αγάπη της για τη γλώσσα και τα βιβλία τής έδειξε τον δρόμο των σπουδών της: Φιλολογία. Μετέφερε τη γνώση ως εκπαιδευτικός στους μαθητές της και όταν έκλεισε αυτό το κεφάλαιο, άνοιξε ένα άλλο: η ενασχόληση με τη ζωγραφική. Ετσι, έγινε, όπως λέει η ίδια «’’εργάτρια’’ της Τέχνης ακολουθώντας τον εσωτερικό μου ήχο». Η Κατερίνα Κουνάβη ανοίγει στην «Π» κάποια «παράθυρα» που φωτίζουν την προσωπικότητά της, τις σκέψεις της, το δημιουργικό της σύμπαν.

-Τι θυμάστε εντονότερα από τα παιδικά σας χρόνια;

Μια αγαπημένη ανάμνηση που με καθόρισε είναι η απομόνωση που επιδίωκα στο κτήμα του παππού μου. Ηταν ο δικός μου κόσμος για να εξερευνήσω τις σκέψεις μου, τα όνειρά μου, τα βιβλία που με ταξίδευαν και με διαμόρφωναν προσφέροντας μου ηρεμία, αυτοσυγκέντρωση και ελευθερία. Μια επανασύνδεση με τη φύση.

-Σπουδάσατε Φιλολογία. Τι σας οδήγησε σε αυτή σας την επιλογή;

Η αγάπη για τη γλώσσα και τα βιβλία. Η μεγάλη μου επιθυμία να μελετήσω τη λογοτεχνία, την ιστορία και τον πολιτισμό, ιδιαίτερα το αρχαίο ελληνικό δράμα και τη λατινική λογοτεχνία. Με γοήτευε η ιδέα της τιμωρίας και της κάθαρσης όταν οι ήρωες των τραγωδιών πρόσβαλλαν από αλαζονεία ή από άγνοια τον γραπτό ή άγραφο νόμο. Οι βαθύτερες διαχρονικές έννοιες της τραγωδίας μού πρόσφεραν αυτογνωσία και ταπεινότητα, αναγνωρίζοντας έτσι το ανθρώπινο πεπρωμένο, τη μοίρα, το πάθος και τις συνέπειες των ανθρωπίνων επιλογών.

-Τριάντα χρόνια εκπαιδευτικός έως ότου συνταξιοδοτηθήκατε λόγω τριτεκνίας.

Πώς θα περιγράφατε αυτή σας την πορεία, παρέα με τους μαθητές σας;
Η πορεία εξελίσσεται με την πάροδο του χρόνου, σε αυθεντική, μαγική σχέση με σεβασμό και εμπιστοσύνη που πολλές φορές διαμορφώνει τις ζωές τους. Το επάγγελμά μου είναι θαυμαστό γιατί προσφέρει ικανοποίηση και σκοπό, προσφορά και σύνδεση, βαθιές ανθρώπινες σχέσεις, καινούργια πράγματα και προκλήσεις. Κάθε μαθητής είναι μοναδικός έχει ατομικές ανάγκες, ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και συναισθηματικές καταστάσεις.

-Με τον συνδυασμό των επαγγελματικών σας υποχρεώσεων και των οικογενειακών, ενόσω μεγαλώνατε τρία παιδιά, πώς τα πήγατε, αλήθεια; Σηκώσατε τα χέρια ψηλά, ποτέ;

Η ζωή μιας εργαζόμενης μητέρας με τρία παιδιά είναι γεμάτη με προκλήσεις και ικανοποιήσεις. Υπάρχουν φορές που τα πράγματα δεν θα πάνε όπως τα έχεις προγραμματίσει, θα γονατίσεις, αλλά είμαι μαχήτρια. Οι διαφορετικοί ρόλοι είχαν έναν κοινό παρονομαστή, τα παιδιά. Το ψυχικό σθένος για προσφορά και η αγάπη για τα παιδιά με τροφοδότησαν με δύναμη και ευτυχία.

-Κι ύστερα έρχεται η Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Εντυπωσιακή απόφαση. Πείτε μας για τη σχέση σας με τη ζωγραφική -πότε και πώς αποφασίσατε να της αφοσιωθείτε ολοκληρωτικά;

Από παλιά φλέρταρα με αρκετές μορφές της τέχνης. Ασχολήθηκα με τη δημιουργική γραφή -ποίηση και νουβέλα, ερασιτεχνικά με το θέατρο, αλλά με στοίχειωσε η ζωγραφική. Η τέχνη ξεπλένει την ψυχή από τη σκόνη της καθημερινότητας. Η εσωτερική ανάγκη έκφρασης για την αποτύπωση συναισθημάτων, εμπειριών, σκέψεων. Η ζωγραφική είναι ένας διαρκής και μυστηριώδης αγώνας με συμπτώσεις. Είναι μια καθαρά διαισθητική τύχη και ετοιμότητα Το μόνο που μπορώ να εμπιστευτώ σήμερα, που κυριαρχεί η αδικία και εκμετάλλευση του αδυνάτου, είναι αυτό που έχω μέσα μου και η τέχνη.

-Εχετε στο βιογραφικό σας εκθέσεις, ομαδικές και ατομικές, εντός και εκτός των τειχών της Πάτρας. Συναισθήματα γι’ αυτή τη διαφορετική ρότα που ακολουθείτε πλέον και πώς λειτουργεί για εσάς;

Το ταξίδι στη Σχολή Καλών Τεχνών μού έδωσε την ευκαιρία να εμβαθύνω στην τεχνική, στην ιστορία της τέχνης και στην καλλιτεχνική έρευνα. Εμαθα νέες μεθόδους, υλικά και τεχνικές και εξερεύνησα διάφορα μέσα (χαρακτική, κεραμική, γλυπτική, φωτογραφία, πολυμέσα). Κάθε ταξίδι, όσο δημιουργικό και εμπνευσμένο κι αν είναι, μπορεί να έχει τις δυσκολίες του. Σε ένα περιβάλλον γεμάτο ταλαντούχους ή μη ανθρώπους, ο ανταγωνισμός είναι έντονος. Μπορεί να νιώσεις πίεση ή αμφιβολίες για την αξία σου. Αυτή η κατάσταση λειτούργησε θετικά για μένα γιατί έγινα «εργάτρια» της Τέχνης ακολουθώντας τον εσωτερικό μου ήχο.

-Ως δημιουργός πώς επιθυμείτε να επικοινωνείτε με το κοινό; Τι θέλετε να βλέπετε στα μάτια του;

Ως δημιουργός επιθυμώ να κερδίσω τη σύνδεση με τους θεατές μέσα από το έργο. Ενα καλλιτεχνικό έργο είναι μια μορφή επικοινωνίας και, χωρίς τους θεατές, μένει μια σιωπηλή φωνή που δεν βρίσκει αποδέκτη. Οι θεατές γίνονται συνδημιουργοί της εμπειρίας αφού ερμηνεύουν και αισθάνονται. Είναι τα μονοπάτια της προσωπικής μου Εδέμ που ανοίγω στον θεατή απορροφώντας τον και μεταφέροντάς τον στα όνειρά μου, κάνοντάς τον κοινωνό σε ανεξακρίβωτα μονοπάτια.

-Στις όποιες δυσκολίες, γενικά, ποια όπλα διαθέτει η φαρέτρα σας;

Τα όπλα στη φαρέτρα μου είναι συχνά εσωτερικά και βαθιά προσωπικά αλλά και πρακτικά. Η ικανότητα να βλέπεις λύσεις ή νέες προσεγγίσεις μέσα από τη φαντασία και την τέχνη προσπαθώντας να εξελιχθείς. Συνειδητοποιημένα πλέον, αναζητάς την προσωπική σου αλήθεια.

-Ονειρεύεστε να…

Είμαι ευτυχής που έχω την πολυτέλεια να ονειρεύομαι. Ονειρεύομαι να δημιουργώ έργα που αγγίζουν τις ψυχές των ανθρώπων. Ονειρεύομαι να αφήσω ένα αποτύπωμα μέσα από τη ζωγραφική. Το πιο σημαντικό βέβαια είναι να εξελίσσομαι ως άνθρωπος και ως δημιουργός, βρίσκοντας νέους τρόπους να βλέπω και να εκφράζω την ομορφιά και την αλήθεια. Η αδικία και οι ταξικές διαφορές είναι κάτι που μου προκαλεί θυμό και θλίψη. Ετσι η ευαισθησία μου σε αυτά τα θέματα γίνεται κινητήριος δύναμη για να εκφραστώ μέσα από την Τέχνη.Η αδικία και οι ταξικές διαφορές μού προκαλούν θυμό και θλίψη. Ετσι η ευαισθησία μου σε αυτά τα θέματα γίνεται κινητήριος δύναμη για να εκφραστώ μέσα από την Τέχνη