Αθηνά Σουγλέρη: Η αμαζόνα μηχανικός και εικαστικός

Μικρή με αποκαλούσαν «αμαζόνα» στην οικογένειά μου. Ημουν δυνατή, αθλητική, τολμηρή, ένα ευτυχισμένο, δραστήριο παιδί που έπαιζα ολοήμερής με πολλά παιδιά σε μια πανέμορφη γειτονιά του ιστορικού κέντρου της Πάτρας, σκαρφάλωνα στα δέντρα, λάτρευα την άσκηση πήγαινα ενόργανη γυμναστική. Τα καλοκαίρια τα περνούσα στο εξοχικό του αγαπημένου πατέρα μου στο Ρωμανό Πατρών σε ένα υπέροχο φυσικό περιβάλλον, μας πήγαινε δε, διακοπές και στη θάλασσα, ταξίδια σε υπέροχα νησιά και σε ορεινά μέρη.

Από παιδί μου άρεσαν οι κατασκευές και γενικά ότι χρειαζόταν τεχνική, παρακολουθούσα τους τεχνίτες, μαστόρους πως έκαναν το έργο τους γενικά «έπιαναν τα χέρια μου». Ενιωσα ότι το επάγγελμα του πολιτικού μηχανικού ήταν πολύ κοντά στο τρόπο που λειτουργούσε το μυαλό μου σε συνδυασμό με τα χέρια μου.

Αμέσως μετά, εργάστηκα ως πολιτικός μηχανικός, στο τεχνικό μου γραφείο όπου ασχολήθηκα με τη μελέτη επίβλεψη και κατασκευή πολλών κτιρίων. Στη συνέχεια παρακολούθησα ένα διετές μεταπτυχιακό πρόγραμμα Περιβαλλοντικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας. Τελικά μετά από αυτό βρέθηκα στην Αθήνα να εργάζομαι στη διαχείριση των απορριμμάτων του Νομού Αττικής. Στην προσπάθεια αναζήτησης λύσης στο θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων, οδηγήθηκα προς την κομποστοποίηση, την οποία εξέλιξα και εφαρμόζω τόσα χρόνια, ενώ παρέχω τις τεχνικές συμβουλές μου ως μηχανικός. Κατόπιν εργάστηκα, ως πολιτικός μηχανικός για τα ΕΛΤΑ. Στην Αθήνα κατοικούσα στο ιστορικό κέντρο στο Θησείο είχα έντονη κοινωνική και καλλιτεχνική δράση με πολλές επιτυχημένες εκθέσεις ζωγραφικής. Ασχολήθηκα επαγγελματικά με την τέχνη μου, έργα μου μπήκαν σε πολλούς χώρους. Τα μουσικά σύνολα του Δήμου Αθηναίων, όπου ήμουν μέλος του ΔΣ, εκδώσανε εικαστικές κάρτες μου όπως και τα ΕΛΤΑ σε πανελλαδική κυκλοφορία

Η απόφαση δεν ήταν εύκολη, όμως προέκυψαν επιτόπου υπηρεσιακές τεχνικές ανάγκες, γενικά έως τότε κάλυπτα τις τεχνικές ανάγκες στην Πάτρα ως μηχανικός. Χρειάστηκαν τρία ολόκληρα χρόνια για να διαμορφωθούν οι εργασιακές και προσωπικές συνθήκες μετακίνησης μου ενώ έπρεπε να συναποφασίσω με τον σύζυγό μου που, ασχολούταν με την τέχνη και ταξίδευε συχνά στο εξωτερικό. Βασική προϋπόθεση ήταν ότι εξυπηρετούσε τεχνικούς λόγους η μετακίνηση. Ετσι μετά τη διαμόρφωση των εργασιακών συνθηκών και μετά τη γέννα του πρώτου παιδιού μου αποδέχτηκα την απόφαση του διευθύνοντος συμβούλου.

Στην Πάτρα οι επιτυχημένες εκθέσεις ζωγραφικής μου και το κοινό μου πλέον με οδήγησαν να εκθέτω σε μόνιμη βάση τα έργα μου στον χώρο τέχνης μου στο Atelier SuGler. Σε παγκόσμιο επίπεδο υπάρχει πρόσβαση στα έργα τέχνης μου μέσω του διαδικτύου. Για μένα η τέχνη είναι η ισορροπία μου στην καθημερινή ακροβασία μεταξύ της ωμής σκληρής πραγματικότητας των επαγγελματικών υποχρεώσεων μιας γυναίκας, μάνας, μηχανικού, επιστήμονα και του οπτικού υπερρεαλισμού αυτής, είναι το ΕΥ ΖΗΝ.

Με τη διαχείριση του χρόνου έχω άριστη σχέση και τον μοιράζω ορθά. Είμαι άνθρωπος που εργάζομαι σε αυστηρούς ρυθμούς, αποτελεσματική, σε πολλαπλά επίπεδα. Αυτό που με ξεπερνά τελείως, είναι το χάσιμο χρόνου σε ανούσιες εμμονικές υποθέσεις που δεν προάγουν την κοινωνία μας. Μετά τη γέννα του δεύτερου παιδιού μου και την επιστροφή μου στο εργασιακό περιβάλλον, μου ασκήθηκε και μου ασκείται μεγάλη εργασιακή και ψυχολογική πίεση ως μηχανικός, εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Σκέφτομαι ότι όλοι αυτοί που δυσκολεύουν τη ζωή μου, ανοίγουν τον δρόμο να δω την καθαρή εικόνα της κοινωνίας και να αναλύσω τα δεδομένα της. Μιας κοινωνίας που δυστυχώς χωλαίνει πολυεπίπεδα, στα ανθρώπινα δικαιώματα, στην απόδοση δικαίου, σε θέματα περιβαλλοντικά, υγείας, εργασιακά κ.ά.

Το χωράφι μου είναι μέσο αποφόρτισης και ανάκτησης δυνάμεων. Η αρμονία με τη φυσική μου υπόσταση είναι για μένα η ύψιστη μορφή τέχνης, χαίρομαι να βλέπω τα παιδιά μου, την οικογένειά μου δημιουργική και χαρούμενη σε αυτό.

Η επιμονή, η υπομονή μου, η οργάνωσή μου, η μεθοδικότητά μου, υπολογίζω τον κόπο και όρκο που έδωσα για το επάγγελμά μου, η προσπάθεια σύνδεσής μου με το όλον μέσω της ενσυναίσθησης, πιστεύω το «κάνε το καλό και ρίξ’ το στο γιαλό» έτσι συνδέομαι με τον εαυτό μου και απομακρύνομαι από το εγώ μου

Τον σεβασμό στην ανθρώπινη ύπαρξη. Στόχος, η διάδραση σε μια δημοκρατική ανοιχτή κοινωνία χωρίς φόβο, εκβιασμό, ανταλλάγματα, με ΗΘΟΣ με γνώμονα τη δικαιοσύνη, τη λογική, τη γνώση, την προστασία της υγείας και του περιβάλλοντος.

Συνέντευξη στην Κρίστυ Κουνινιώτη