Χρυσή Καραπαναγιώτη: Η ατυχία που έγινε αιτία για μια καριέρα
Διέγραψε μια κυκλική διαδρομή -Πάτρα, Μυτιλήνη, Οκλαχόμα, Πάτρα- και στη γενέτειρα, πλέον, είναι σήμερα αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Πατρών. Η Χρυσή Καραπαναγιώτη μιλάει στην «Π» για τους σταθμούς της ζωής και της καριέρας της και μας συστήνει το νέο της «παιδί».
Πώς θυμάστε τα παιδικά και μαθητικά σας χρόνια;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Πάτρα, μία πανέμορφη πόλη! Τα παιδικά και μαθητικά μου χρόνια ήταν πολύ όμορφα και τρυφερά χάρις τη φροντίδα των γονιών μου αλλά και την επαφή με τους συγγενείς που ήταν τότε πολλοί και στην Πάτρα αλλά και στα δύο χωριά από όπου κατάγονταν οι γονείς μου. Αυτά τα χρόνια είχαν πολύ παιχνίδι, φαντασία, και διάβασμα. Ημουν πολύ τυχερή και οι δάσκαλοί μου και οι καθηγητές μου στο 9ο Δημοτικό και στο 4ο Γυμνάσιο και Λύκειο ήταν όλοι πολύ εργατικοί και δημιουργικοί.
Περιβαλλοντολόγος. Τι υπαγόρευσε την επιλογή του αντικειμένου των σπουδών σας;
Να σας εξομολογηθώ ότι η πρώτη επιλογή μου στο μηχανογραφικό ήταν το Τμήμα Χημείας της Πάτρας εκεί όπου βρίσκομαι τώρα ως αναπληρώτρια καθηγήτρια. Μία ατυχία στην έκθεση με οδήγησε στη Μυτιλήνη στο Τμήμα Περιβάλλοντος. Ενώ έφυγα με την υπόσχεση να ξαναδώσω πανελλήνιες, το αντικείμενο της περιβαλλοντικής επιστήμης όντας άγνωστο στον πολύ κόσμο εκείνη την εποχή ήταν μαγικό. Επίσης το ακαδημαϊκό κλίμα που είχαν φτιάξει οι καθηγητές ήταν τόσο καλό που όλοι οι φοιτητές μείναμε και αποφοιτήσαμε από εκεί.
Από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου βρεθήκατε στις ΗΠΑ. Πείτε μας για την εκεί εμπειρία σας.
Ενα θα σας πω, η αγαπημένη μου λέξη είναι ο «Νόστος». Είναι δύσκολο
να φύγει κανείς από την Ελλάδα και να πάει στην Οκλαχόμα, σε μία πρώην έρημο χωρίς να βλέπει ούτε βουνό ούτε θάλασσα. Ωστόσο βρέθηκα σε μία πανεπιστημιούπολη πλήρως οργανωμένη όπου όλοι παντού διάβαζαν. Το τέλειο μέρος για κάποιον να σπουδάσει. Εκεί
κατάλαβα ότι είχα πολύ γερές βάσεις και έμαθα πώς να τις χρησιμοποιώ αποδοτικά.
Η επιστροφή στα πάτρια εδάφη πώς σας φάνηκε; Τι ακολούθησε εδώ;
Πριν γυρίσω Ελλάδα είχα ήδη θέση μεταδιδάκτορα στο ΙΕΧΜΗ στην Πάτρα, κατόπιν δίδαξα στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, στο Τμήμα Επιστημών της Θάλασσας. Με χαρά μεγάλη είδα τη θέση της Χημείας Περιβάλλοντος στην Πάτρα και έκανα τα χαρτιά μου και τελικά εκλέχτηκα. Ηταν μία από τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής μου καθώς επέστρεψα στην πατρίδα μου και εργάζομαι στο αγαπημένο μου αντικείμενο.
Πότε αποφασίσατε να δημιουργήσετε οικογένεια και πόσο εύκολος ήταν ο συνδυασμός των ρόλων σας;
Περίμενα το πρώτο μου παιδί πριν παρουσιάσω τη διδακτορική μου διατριβή. Ο συνδυασμός είναι δύσκολος καθώς δεν υπάρχει καμία πρόνοια από το ελληνικό κράτος για μονογονεϊκές οικογένειες με εργαζόμενη μητέρα. Οι ρόλοι που έπαιξα ήταν πάρα πολλοί και δύσκολοι.
Στο βιβλίο σας «Μικροπλαστικά» (εκδ. ΕΑΠ) μεταφέρετε με τρόπο εύληπτο το μήνυμα SOS που εκπέμπει το περιβάλλον. Πείτε μας γι’ αυτή τη νέα σας δουλειά.
Είναι ένα βιβλίο που αναφέρεται στη ρύπανση από μικροπλαστικά. Περιέχει πληροφορίες που περιγράφουν την πορεία των πλαστικών από την ανακάλυψή τους ως που να γίνουν μικροπλαστικά στο περιβάλλον και πρόβλημα για το περιβάλλον και για τους ανθρώπους. Παράλληλα για να είναι πιο εύκολη και πιο ενδιαφέρουσα η ανάγνωση παρουσιάζονται ανέκδοτες ιστορίες σχετικές με την πορεία του θέματος στη διεθνή επιστημονική κοινότητα αλλά και στο ευρύ κοινό. Η συγγραφή αυτού του βιβλίου εντάσσεται στο πλαίσιο μιας γενικότερης προσπάθειάς μου για διάχυσης της πληροφορίας με στόχο την αλλαγή της νοοτροπίας μας απέναντι στη χρήση του πλαστικού και τη διαχείριση των απορριμμάτων.
Πώς θα βαθμολογούσατε την πρόοδο στην αλλαγή της νοοτροπίας μας; Υπάρχουν ευήκοα ώτα;
Κοιτάξτε, είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει η νοοτροπία ως προς τη χρήση των πλαστικών καθώς πρόκειται για πολύ εύχρηστα και φθηνά υλικά. Η βιομηχανία θα πρέπει να δώσει πρώτη τις εναλλακτικές λύσεις και τα νέα προϊόντα που θα βασίζονται στην κυκλική οικονομία. Φαίνεται ότι οι νέοι και τα παιδιά ευαισθητοποιούνται πιο γρήγορα πάνω στο θέμα και ενημερώνονται μέσω του διαδικτύου για νέες εναλλακτικές λύσεις. Εχοντας μεγαλώσει μέσα στην οικονομική κρίση έχουν διαφορετική αντίληψη για την υπερκατανάλωση από τους μεγαλύτερους και διαφορετική αισθητική. Πιστεύω ότι από εκεί θα ξεκινήσει η οποιαδήποτε αλλαγή και διεκδίκηση από τους νομοθέτες και τη βιομηχανία για το κοινό καλό.
Στο βιβλίο σας, κάνετε κι έναν ωραίο παραλληλισμό ανάμεσα στα πλαστικά μιας χρήσεις με τις σχέσεις μιας χρήσης. Εσείς, πώς είστε στις διαπροσωπικές σας σχέσεις -και σ’ αυτές με τους φοιτητές σας;
Από μικρή ήμουν λιγομίλητη και κλειστή. Τα τελευταία χρόνια προσπαθώ να ανοίξω περισσότερο. Γενικότερα προσπαθώ να είμαι αληθινή στις σχέσεις μου. Με τους φοιτητές μου θεωρώ ότι έχω πολύ καλές σχέσεις και μακάρι να είχα περισσότερο χρόνο για αυτό. Ωστόσο νομίζω ότι οι φοιτητές μου καταλαβαίνουν και πολλοί από αυτούς κρατάνε επαφή για πολλά χρόνια. Φέτος μόνο ήταν κάπως περίεργα που έκανα μάθημα σε μια μαύρη οθόνη και από τους 300 φοιτητές που είχα δεν είδα ούτε ένα πρόσωπο.
Και στη σχέση σας με τον εαυτό σας είστε…
Το ίδιο όπως και με τους άλλους! Ψάχνω για την αλήθεια και προσπαθώ πάντα να βελτιώσω τον εαυτό μου και να αποκτήσω νέες γνώσεις και δεξιότητες.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
