Οι δεσμοί του αείμνηστου Χαρίλαου Ταλιαδώρου με την Πάτρα

«Σίγησε ο λέων της ψαλτικής τέχνης, ο τελευταίος των μεγάλων ιεροψαλτών».

Με αυτόν τον τρόπο έγινε γνωστή η απώλεια του Χαρίλαου Ταλιαδώρου, του σπουδαίου ανθρώπου, μουσικού και δασκάλου της ψαλτικής, ο οποίος μετέδωσε τις γνώσεις του σε πάρα πολλούς μαθητές, ενεργούς ψάλτες ανά την Ελλάδα.

Ανάμεσά τους και ουκ ολίγοι πατρινοί, καθώς ο αείμνηστος πρωτοψάλτης, που διακόνησε το ιερό αναλόγιο με περισσή αγάπη και αξιοθαύμαστο ζήλο, είχε δεσμούς με την πόλη μας. «Είναι ο Καζαντζίδης της ψαλτικής», είχε δηλώσει στην «Π» με το δικό του ξεχωριστό τρόπο ο π. Νικόλαος Μήλας, προϊστάμενος του ιερού ναού του Αγίου Ελευθερίου όταν οι «Κήποι της Εδέμ» έκαναν το αφιέρωμα στην εν λόγω εκκλησία στην οποία έψαλλε παλιότερα (συγκεκριμένα την Κυριακή του Θωμά το 1986) ο Χαρίλαος Ταλιαδώρος. «Ηταν συγκλονιστικός, μάγεψε τους πιστούς. Το βίωνε, προσευχόταν ταυτόχρονα στον Θεό. Υπήρξε πραγματικός και γνήσιος εκφραστής της σπουδαίας πατριαρχικής ψαλτικής παράδοσης», πρόσθεσε συγκινημένος ο π. Νικόλαος όταν έγινε γνωστό το άσχημο νέο.

«Ηταν ο μεγαλοπρεπής ψάλτης της Ορθοδοξίας», ανέφερε από την πλευρά του ο Λαμπαδάριος του ιερού ναού του Αγίου Ανδρέα της Πάτρας, Σπύρος Σκιαδαρέσης, ο οποίος θυμήθηκε την πρώτη γνωριμία του με τον αείμνηστο ψάλτη: «Ηταν γιορτή του Πολιούχου Αγίου Ανδρέα και στο γεύμα που ακολούθησε, θυμάμαι με έβαλε να ψάλλω κάτι στο τέλος και μόλις με άκουσε γύρισε στον πατέρα μου (σ. π. Νικόλαος Σκιδαρέσης), τον οποίο είχε μαθητή στην Θεσσαλονίκη και του είπε για μένα τα εξής: ”Να τον στείλεις επάνω να τον κάνω πρωτοψάλτη, έχει φωνάρα αυτός”. Ημουν μαθητής Γυμνασίου τότε και κάπως έτσι ξεκίνησα την ψαλτική».

Συγκινημένος και ο ιεροψάλτης Στέφανος Σκαρπέλος, ο οποίος την ημέρα του θανάτου του Χαρίλαου Ταλιαδώρου έγραψε, μεταξύ άλλων, τα εξής: «Δυστυχώς ορφανέψαμε. Στάζει την μέρα μνησιπήμων πόνος…».