Ανάπτυξη, ενώ πεινάμε
Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».
Και τότε παίρνει τον λόγο ο Δήμαρχος. Και εκεί που οι προλαλήσαντες μιλούσαν για προγραμματικούς στόχους, για ορίζοντες 2030, αναπτυξιακά οράματα και όλα αυτά τα ποιητικά που έχουν επινοήσει ο νεοκαβάφηδες της μανατζερικής, ο Δήμαρχος θέτει τα ζητήματα με όρους 2022, ανέχειας, αδημονίας, ανισότητας, αδικίας και είμαστε ακόμα στο «α». Εχει και από βήτα και από γάμα να θέσει θέματα.
Εσείς μιλάτε για ανάπτυξη αλλά για ποιους θα είναι η ανάπτυξη; Για τους πλούσιους φυσικά, που θησαυρίζουν από τα έργα. Και ενώ εσείς λέτε αυτά, εμείς μοιράζουμε τρόφιμα στους φτωχούς και δεν μας φτάνουν. Τα λέει λιτά και σχεδόν ωμά, αλλά αγαπησιάρικα, και το βλέμμα σου μαγνητίζεται, καθώς πιάνεις τον εαυτό σου να νιώθει πως, αφού δεν είσαι στην κατηγορία των ολιγαρχών που κερδίζουν από τα έργα, τότε είσαι ένας δυνάμει φτωχούς που χρειάζονται σισίτιο. Η τεχνική της ρητορείας του ομιλητή, είναι αρχαία. Εμφανίζει τη φτώχεια ως αποτέλεσμα ανισοκατανομής δεδομένων πόρων και όχι σαν αποτέλεσμα παραγωγικού ελλείμματος. Ο τρόπος με τον οποίο το ευρύ κοινωνικό σώμα αντιλαμβάνεται την οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα είναι απλός, και δεν χωράει σ’ αυτόν η ανάλυση της υψηλής θεωρίας. Δεν έχουμε, επειδή έχουν άλλοι, που κακώς έχουν και κακώς δεν μας δίνουν. Δεν ισχύει ότι δεν έχουμε, επειδή η παραγωγική μας δομή δεν είναι επαρκής ή επειδή η κατανομή των πόρων δεν ήταν ορθολογική αλλά σπαταλήθηκε ανώφελα. Να πας να τα πεις στα συνέδρια. Και καθώς ο μέσος ακροατής δυσφορεί για τις δυσκολίες του και τις περιορισμένες προσβάσεις σε δουλειές και πόρους, αρέσκεται σε εξηγήσεις που ακούγονται πιο κατανοητές, πιο λιτές και φυσικά πιο ενοχοποιητικές κατά του συστήματος.
Καθώς έχει αποσπάσει την ευμένεια του ταπεινότερου ακροατηρίου- και το βλέπεις αυτό στον τρόπο με τον οποίο τον καρφώνουν απλοί εργαζόμενοι που υποστηρίζουν τις οργανωτικές ανάγκες του Αναπτυξιακού Συνεδρίου, θα σερβιριστούν επιτυχώς και τα επόμενα επιχειρήματα. Θέλετε και άλλες αποδείξεις της αντιλαικής φιλοσοφίας του συστήματος; Γιατί δεν μας δίνουν τον σκουπιδότοπο στον Ριγανόκαμπο; Όλα δηλαδή πρέπει να τα δεσμεύσει το υπερταμείο; Ακόμα και έναν παλιό σκουπιδότοπο; Μα τι φαταούλες είναι δαύτοι. Εχουν γαντζώσει με τα νύχια τους τις δημόσιες εκτάσεις και δεν αφήνουν την αυτοδιοίκηση να τις αξιοποιήσει για κοινωφελή σκοπό; Γιατί; Επειδή προτεραιότητά τους είναι τα συμφέροντα των εργολάβων και όχι οι λαικές ανάγκες. Το ευρύ ακροατήριο βέβαια δεν ξέρει ότι η λογική της δέσμευσης των εκτάσεων είναι να εξαντληθεί κάθε δυνατότητα να αντληθούν πόροι μέσα από την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, προκειμένου να μηδενιστεί κατά το δυνατόν η δανειακή ανάγκη του κράτους και ταυτόχρονα να χρηματοδοτηθεί μια ανάπτυξη που θα διαχύσει οφέλη στο κοινωνικό σύνολο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χωρούν πάρκα στις δημόσιες εκτάσεις. Σημαίνει : Μήπως μπορεί η αξιοποίηση να βγάλει και μερικές δουλειές και έσοδα;
Φυσικά ο Δήμαρχος δεν θα αφήσει το ζήτημα του τρένου. Θα ζητήσει πλήρη υπογειοποίηση της γραμμής, ώστε να αναπτυχθεί το περίφημο γραμμικό πάρκο των δέκα χιλιομέτρων πάνω από τις υπόγειες γραμμές, και βέβαια όλο το ακροατήριο είναι μαζί του. Πράγματι, μεταξύ των δέκα υπογειοποιημένων χιλιομέτρων και των οκτώ υπογειοποιημένων, προτιμότερα είναι τα δέκα, τα οποία είναι προτιμότερα και από τα οκτώμιση και από τα εννέα. Συνεπώς, όλοι θα πάμε με τη μεριά του Δημάρχου, καθώς ο διεκδικητικός λόγος είναι παλικαρίσιος και σταράτος ενώ η συμβιβαστική φιλοσοφία του υπουργού που έχει να βρει τους πόρους της απόλυτης υπογειοποίησης, ακούγεται αντιερωτική και μίζερη. Αυτή τη φορά ο Δήμαρχος ήταν ευγενής. Δεν χαρακτήρισε προσκυνημένους όσους δεν ταυτίζονται με τον μαξιμαλιστικό του λόγο και κοιτάνε και τη ρεαλιστική σκοπιά. Ούτως ή άλλως τις εντυπώσεις τις κερδίζει και φυσιολογικά θα είναι δήμαρχος και για την επόμενη θητεία, μια που κανείς μέσα ή έξω από την αίθουσα δεν τον κόντραρε.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
