Γιώργος Βαγενάς: «Το μοναχικό εμπόριο, όπως το ξέραμε, θα τελειώσει – Το πάθημα, μας έγινε μάθημα»
Ο φοιτητής και ραδιοφωνικός παραγωγός που έγινε πρόεδρος στον Εμπορικό Σύλλογο Πάτρας και που έχασε την προεδρία αλλά όχι και την πρωτιά.
Μας υποδέχεται χαμογελαστός και χαλαρός, με το ραδιόφωνο ανοιχτό. Εδώ, δεν αλλάζει εύκολα η συχνότητα 
Μας υποδέχεται με ένα ραδιόφωνο ανοιχτό. Μας πειράζει; Γιατί να μας πειράζει; Ξεκινάμε με απρόσμενη εξομολόγηση: Ξεκίνησε στις μέρες του ’92 τη δράση του ως ραδιοφωνικός παραγωγός από τον «Φάρο», με διευθυντή τον Καραπαναγιώτη, διότι ταυτόχρονα με τις σπουδές του στην Πάντειο τραγουδούσε και έπαιζε κιθάρα. Μνημονεύει ως διευθυντή προγράμματος τον Κώστα Κοκκοβίκα και παραγωγό τον Γιάννη Αδαλόπουλο, εκλιπόντες αμφότεροι. Αναφέρει τον Τουλιάτο, τον τζαζ μουσικό στον ήχο και τον Καββαδία.
>Ετών 48 σήμερα, ασκεί την εμπορική δραστηριότητα από το 2000. Γεννημένος στην Πάτρα, από οικογένεια Μυτιληνιών, εξ ου και ο χάρτης της Λέσβου πίσω του. Ο πατέρας του από την πόλη της Μυτιλήνης, η μητέρα του από την περιώνυμη πλέον Μόρια.
Και πώς κατάφερε κάποιος με καταγωγή από τη Λέσβο να ψηφιστεί από τον εμπορικό κόσμο της Πάτρας, ο οποίος κάποια θρυλική αστική εποχή είχε τους αστέρες του στην ευρύτερη περιφέρεια της πλατείας Ολγας;
«Η ενασχόλησή μου με τα συνδικαλιστικά ξεκίνησε το 2004. Τότε είχα επαφή με τον Κώστα τον Γεωργιόπουλο, που ήταν κολλητός με τον συγχωρεμένο τον Ηλία τον Παυλίδη. Ενα βράδυ, μου λένε: Θέλουμε να ασχοληθείς με τον Εμπορικό Σύλλογο. Το είδα θετικά, προερχόμουν από τα φοιτητικά κινήματα, θεωρούσα ότι μπορούμε να παλέψουμε πέντε πράγματα για τους συναδέλφους».
>Και ψήθηκε. Την πρώτη φορά δεν εκλέχθηκε, αλλά για τρία χρόνια ήταν ενεργός, τον ήθελαν κοντά τους, παρακολουθούσε τις συνεδριάσεις, και το 2007 εκλέγεται στο ΔΣ. Και εκλέγεται αντιπρόσωπος στην Ομοσπονδία το 2011. Και από τότε συνεχίζει.
Είναι η εποχή κατά την οποία διαμορφώνεται ένα υπερκομματικό, μονοπαραταξιακό κλίμα στον σύλλογο.
«Συναντιόμαστε με τον Ηλία, και μετά με Γκοτσόπουλο, Ρώρο και Στριφτούλια και ένιωσα ωραία: Είδα πράγματα που δεν είχαν γίνει στον Εμπορικό», λέει και μνημονεύει την γιορτή των 100 χρόνων του, με παρόντα τον πρόεδρο Κωστή Στεφανόπουλο. «Ηταν μια τεράστια εκδήλωση. Είχαμε μια εβδομάδα εκδηλώσεις. Και κυρίως είχαμε ενότητα. Την οποία ευαγγελίστηκα και στην Ομοσπονδία». Οπου έφτασε να εκλέγεται με ποσοστό 85%.
>Επιστρέφουμε στο σχήμα των τεσσάρων. Είναι το πρόκριμα της υποχώρησης και κατάλυσης του κομματισμού στον συνδικαλισμό. «Μέχρι τότε ήταν κάστρο, κλαμπ. Τότε άλλαξαν τα πάντα. Αρχισε να μην κομματίζεται ο συνδικαλισμός. Είχαμε κινητοποιήσεις στη Γέφυρα, για τον νόμο Παπαθανασίου, τότε που πήγαν να περάσουν μέτρο για άνοιγμα όλες τις Κυριακές, και το πήραν πίσω σε ένα μεσημέρι» λέει, ενδεικτικά. «Είχαν να συνθέσουν οι 4 επικεφαλής, και τα κατάφεραν πολύ καλά. Ηταν ένα μάθημα για την πορεία».
>Αλλά στις μέρες μας υπήρξαν αιχμές για επιστροφή στον κομματισμό. Απαντάει μόνος του, πριν τον ρωτήσουμε: Δεν έφερε κανέναν κομματάρχη στα γραφεία του Συλλόγου, αντίθετα με άλλους, που έφεραν. Και το πέρασμα Τσίπρα, όπου είμαστε μπροστά; «Είμαι στο προεδρείο της Ελληνικής Συνομοσπονδίας και μιλάω με πολύ κόσμο. Δεν υπάρχει κανένας πρόεδρος κόμματος που να μην τον υποδέχθηκαν ο πρόεδρος και τα μέλη του Εμπορικού Συλλόγου της πόλης. Είναι τιμή να σε επισκέπτεται κάθε πολιτικός αρχηγός, είτε ο πρωθυπουργός, είτε ο Βελόπουλος, τον οποίο συναντήσαμε στο ξενοδοχείο του όταν ήρθε και μιλήσαμε για τα προβλήματά μας.
>Ποιος είναι ο εμπορικός κόσμος σήμερα; Ο καταναλωτής έχει ρίξει το βάρος του στα μεγάλα καταστήματα. Ποιος είναι ο κοινωνικός ρόλος του συλλόγου, η σχέση του με την κοινωνία; «Υπάρχει σοβαρή ανάγκη να διατηρηθεί ο εμπορικός κόσμος. Αν υπάρχουν 600.000 επιχειρήσεις στη χώρα, οι 180.000 είναι αυτοαπασχολούμενοι. Επίσης, ένα μεγάλο μέρος απασχολούν από δύο έως 5 άτομα. Αν δεν αντέξουν; Το θέμα είναι να δημιουργήσουμε συνθήκες ώστε να αντεπεξέλθουμε και να ανταγωνιστούμε»
Οταν άνοιξε ο ίδιος το βιβλιοπωλείο του, δεν υπήρχαν μεγάλα καταστήματα. Οταν άνοιξαν, προκάλεσαν ζημιά, γιατί διαφήμιζαν 5-10 προϊόντα κράχτες, και τα άλλα τα είχαν σε υψηλή τιμή. «Αυτή την ώρα, ένα μικρό κατάστημα πουλάει ακριβώς τις ίδιες τιμές αλλά δεν μπορεί να το επικοινωνήσει. Επομένως, πρέπει να εξελιχθούμε, να επικοινωνήσουμε με τον κόσμο. Να αναπτύξουμε την ώσμωση της γειτονιάς με το κατάστημα. Προσωπικά νιώθω πολύ όμορφα όταν μου λείπουν πράγματα στο σπίτι και ψωνίζω από ένα μίνι μάρκετ. Νιώθω ευεξία. Ενώ σε πολυκατάστημα δεν αντέχω να μπω».
Συνεχίζει: Σήμερα, υπάρχουν καταστήματα κλειστά που πουλάνε προϊόντα με ηλεκτρονικό εμπόριο. Εγινε μελέτη που έδειξε ότι τη μεγαλύτερη κίνηση του χρόνου το ηλεκτρονικό εμπόριο την είχε την Κυριακή του Πάσχα. Εκείνη τη μέρα ο κόσμος ένοιωσε την ανάγκη να διασκεδάσει ψωνίζοντας σε έναν υπολογιστή.
>Πώς γίνεται στον Εμπορικό Σύλλογο η παράταξη του 40% να μην μπορεί να βγάλει πρόεδρο. Ακούσαμε τη θεωρία ότι τα τελευταία 20 χρόνια ο σύλλογος διοικείται από την ίδια ομάδα, και αυτό κούρασε.
«Πολλά ακούγονται. Το κλίμα των εκλογών δεν επέτρεψε να γίνει διάλογος για τα προβλήματα του συλλόγου, αλλά πέταξε την μπάλα στην κερκίδα και μας αποπροσανατόλισε. Δεν μπορέσαμε να πάμε παρακάτω και αυτό το απεχθάνεται ο εμπορικός κόσμος» λέει. Και σχολιάζει ως πρωτοφανές στα ελληνικά χρονικά ότι στις εκλογές κατέβηκαν έξι παρατάξεις. «Δεν είναι κακό, αυτή είναι η έννοια της δημοκρατίας. Αλλά αυτά που γίνονται εδώ είναι πανελλήνια πρωτοτυπία. Δεν έχουμε κουλτούρα συνεργασίας»
>Ο ίδιος προσθέτει ότι δεν είχε αντίρρηση να συνεχίσει, προεκλογικά, ως πρόεδρος ο Κ. Ζαφειρόπουλος «που έφυγε για τους δικούς του λόγους. Την ήθελα την ένωση, την πέτυχα μετεκλογικά, τείνοντας χείρα συνεργασίας σε όλες τις παρατάξεις»
Και ποιος μας εγγυάται ότι, με Ζαφειρόπουλο ξανά πρόεδρο, δεν θα γίνουν τα ίδια; «Το πάθημα γίνεται μάθημα» απαντάει σιβυλλικά. «Μάθημα σε όλους. Σε ένα διαζύγιο φταίνε όλοι. Τακτοποιήθηκε το θέμα» προσθέτει. Και εξηγεί ότι θα πορευθούν όσοι αποδέχθηκαν τη συνεργασία συντεταγμένα σε τακτοποίηση μητρώου, χωρίς γκρίνιες, με τήρηση του καταστατικού. Πολλοί το ευαγγελίζονται, τονίζει αλλά στην πράξη όχι πάντα. «Αλλά αν δεν τηρήσεις το καταστατικό, αν στο προσβάλει κάποιος, έχεις τελειώσει». Και περιγράφει νωπή εμπειρία στις εκλογές της Συνομοσπονδίας. «Δεν παίζουμε με το καταστατικό»
Οσο για τις άλλες παρατάξεις, φωνάζουν, κατά τη γνώμη του, επειδή δεν αποκλείστηκε η πρώτη παράταξη, από κάποιους που ήθελαν να βγάλουν προεδρείο στην τρίτη ψηφοφορία «με ψήφο ενοχής. Εκεί να δείτε δυσλειτουργία που θα είχαμε».
>Η περίπτωση Ρώρου. Μέχρι πού φτάνει ο ρόλος του; «Είναι δυνατόν να μη σέβεσαι την ιστορία και να μην ακούς τους παλαιότερους; Δεν ακούω μόνο τον Γιώργο τον Ρώρο. Πίνω καφέ δύο φορές την εβδομάδα και με τον Νίκο τον Στριφούλια. Είναι και ο χαρακτήρας μου έτσι. Με τον Ηλία τον Παυλίδη είμαστε μαζί και μου λείπει. Με τον Ρώρο έχω ένα δέσιμο, τον βοήθησα να στήσει τη δημοτική του ομάδα, χωρίς να σκεφτώ κόμματα. Ο Γιώργος έχει έννομο συμφέρον, να το πω έτσι, να μας βοηθάει. Είναι και ο γιος του υποψήφιος. Να λέμε ότι έχει αποστάσεις; Θα λέγαμε ψέματα».
>Μετά από 15 χρόνια θα έχουμε το συμβατικό εμπόριο ή θα έχουμε μεταπράτες παρόχων του ηλεκτρονικού εμπορίου; «Σίγουρα θα υπάρχει. Θα αλλάξει μορφή, βέβαια. Υπάρχουν χρηματοδοτικά εργαλεία που μπορούν να δώσουν ενίσχυση στις συνεργασίες». Παράδειγμα: Ομαδικές παραγγελίες που θα βοηθήσουν την ανταγωνιστικότητα. «Το μοναχικό εμπόριο, όπως το ξέραμε, θα τελειώσει. Είναι επίσης αναγκαίο να κάνουμε ωραία την πόλη μας. Στην Καλαμάτα ελάχιστοι πηγαίνουν στα πολυκαταστήματα.
Φεύγοντας δεν μπορούμε να μη σχολιάσουμε τις αφίσες της Παναχαϊκής, στα δεξιά του. «Φίλος πάντα. Από μικρό παιδί».
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
