Σάμμερ τάιμ( the living is easy)

Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος»

Τα καιρικά φαινόμενα κάνουν κύκλο.

Μπαίνοντας ο Ιούλιος, ανεβαίνουν οι θερμοκρασίες, διαστέλλεται ο αέρας, οι θερμές μάζες κινούνται προς τα πάνω και έρχονται να καλύψουν το κενό οι ψυχρότερες, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ο άνεμος.

Κατά συνέπεια έχουμε ανέμους το καλοκαίρι. Και πάλι καλά που τους έχουμε, γιατί θα μας είχε εξατμίσει ο ήλιος.

Αλλά οι άνεμοι ευνοούν την εξάπλωση μιας φωτιάς. Και πάντα θα προκύψει μια φωτιάμπαίνοντας ο Ιούλιος, όπως στρίβεις δεξιά προς Εύβοια ή όπως κόβεις αριστερά προς Πεντέλη, Κορινθία, Ηλεία.

Και θα έχεις πυρκαγιά.

Και θα έχεις μια κυβέρνηση και μια αντιπολίτευση.

Η κυβέρνηση θα λέει, για τις φωτιές που οι κρατικές δυνάμεις περιορίζουν γρήγορα, ότι η αντιπυρική φροντίδα υπήρξε επιτυχής, και για τις φωτιές που θα τους έχουν ξεφύγει, ότι η κατάσταση ήταν ασύμμετρη. Είχαμε πολύ υψηλές θερμοκρασίες, πολλές πευκοβελόνες και ανέμους εντάσεως οκτώ μποφόρ, ενώ η υγρασία (ή η ξηρασία; Ή άλλοτε η ξηρασία και άλλοτε η υγρασία) είναι ένας υποβοηθητικός παράγοντας για την πύρινη λαίλαπα.

Η αντιπολίτευση θα λέει ότι το κράτος αποδείχθηκε ανέτοιμο, τα πυροσβεστικά μέσα είναι εν ανεπαρκεία, ο κυβερνητικός μηχανισμός εξετέθη ως ανίκανος να συντονίσει, η πυροσβεστική καθυστέρησε να εμφανιστεί, το νερό που έριξε δεν είχε το κατάλληλο πε χα, και βέβαια οι ευθύνες της Μενδώνη είναι κραυγαλέες.

Η κυβέρνηση, να τα λέμε κι αυτά, θα λανσάρει το επιχείρημα ότι «διερευνώνται όλες οι εκδοχές» για το λαμπάδιασμα. Θα προβληθεί ιδιαιτέρως και με νόημα το «ανεξήγητο» φαινόμενο των πολλαπλών εστιών και μετώπων, και μέσα ενημέρωσης θα αναπαράγουν το
στοιχείο αυτό, μαζί με μαρτυρίες ότι κάποιος είδε ένα μηχανάκι να κινείται υπόπτως, διότι τα κινούμενα μηχανάκια τι άλλο μπορεί να σημαίνουν πέρα από ότι ο εμπρηστής πήγε εποχούμενος και με μπούγιο με το στουπί στο χέρι για να στήσει τη δουλειά.

Και η αντιπολίτευση θα λέει πως η κυβέρνηση ψάχνει για άλλοθι σε σκοτεινά σενάρια, που τα χρησιμοποιεί ως φύλλα καμένης συκής για να συγκαλύψει τη γύμνια, την ένδεια, την αμηχανία της και τις ευθύνες της Μενδώνη.

Και όταν φυσήξει άλλος αέρας και τα κόμματα αλλάξουν θέση, τότε κάντε κόπι πέιστ τις τέσσερις προηγούμενες παραγράφους και θα έχετε καλύψει τη συνέχεια του έργου, το οποίο, φαινόμενο και αυτό, επαναλαμβάνεται επί 4,5 δεκαετίες, για τις οποίες εμείς τουλάχιστον έχουμε μνήμη δασικών πυρκαγιών.

Με εμβληματικό το αφήγημα της φλεγομένης βάτου. Σύμφωνα με αυτό, όταν ένα μέτωπο είναι σε ανάπτυξη, αναμμένοι κλώνοι παραδίδονται στις αέριες μάζες και μεταφέρονται δεκάδες και εκατοντάδες μέτρα μακριά, με αποτέλεσμα να φουντώσει άλλη εστία, κάτι που εκλαμβάνεται ως τεκμήριο εμπρηστικού σχεδίου.

Αλλά αυτό το αφήγημα το προσυπογράφει όποιος κυβερνά και το περιγελάει όποιος αντιπολιτεύεται.

Και βέβαια κανείς δεν θα ασχοληθεί με το χωροταξικό ζήτημα της συνύπαρξης ανθρώπου και δάσους στις περιαστικές και αγροτικές περιοχές, το οποίο επιβάλλει προληπτικές πολιτικές σε ζητήματα πυροσβεστικής υποδομής αμέσου δράσης, τεχνολογίας παρακολούθησης, κουλτούρας πολιτών και τα ρέστα.

Και το επόμενο καλοκαίρι ξέρουμε από τώρα τι θα γίνει.

Το εποχικό φαινόμενο θα επαναληφθεί.

Και αγανακτισμένος κόσμος θα καταγγέλλει σε τηλεοπτικές οθόνες, απαιτώντας από τη φωτιά να σβήσει τώρα, εδώ που καθόμαστε, αμέσως, μαγικά, και δίκιο έχει. Ποιος θέλει να καίγεται;

Αλλά αυτός που δεν θέλει να καίγεται, τι κάνει ώστε να μην καίγεται;