Πλέον χάσαμε και τις διακοπές μας

Ο συντάκτης της «Π» και του pelop.gr γράφει για τα οικονομικά δεδομένα που έχουν αλλάξει για τις καλοκαιρινές διακοπές των Ελλήνων

Εχοντας εισέλθει στην κατεξοχήν περίοδο καλοκαιρινών διακοπών, οι συζητήσεις φουντώνουν σε οικογένειες και παρέες. Το «τι θα κάνουμε φέτος» των προηγούμενων εβδομάδων, έχει δώσει στη θέση του στο «πόσο έχουν αυξηθεί τα πάντα;», με τους ενδιαφερόμενους ταξιδιώτες να σκέφτονται διπλά και τριπλά προτού κάνουν κάποια κίνηση για να κλείσουν ξενοδοχείο και μεταφορικά.

Σε έρευνα που δημοσιεύθηκε τις προάλλες από τον Σύνδεσμο Επιχειρήσεων & Λιανικής Πωλήσεως Ελλάδος, το 48% των ερωτηθέντων δήλωσε πως δεν σχεδίαζε να κάνει διακοπές φέτος το καλοκαίρι, ενώ σε άλλη έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ που έγινε γνωστή μέσα στην εβδομάδα προέκυψε ότι το 56% όσων ταξίδεψαν ως τώρα, πήγαν ή στο εξοχικό τους ή σε δωρεάν καταλύματα από συγγενείς και φίλους.

Για να μιλάμε με αριθμούς, ένα ζευγάρι από την Πάτρα που θέλει να πάει στο Αιγαίο θα χρειαστεί να πληρώσει περίπου 450-500 ευρώ για τα μεταφορικά του (Πάτρα-Αθήνα με επιστροφή, εισιτήρια καραβιού δύο ατόμων και αυτοκινήτου) από την Αχαΐα έως τον προορισμό του και περίπου άλλα τόσα για πέντε ημέρες διαμονής στο νησί της επιλογής του. Δηλαδή κοντά στο χιλιάρικο χωρίς να κυκλοφορήσουν στο νησί. Και δεν μπαίνουμε καν στον κόπο να αναφέρουμε ποσά για οικογένειες με ένα, δύο ή περισσότερα παιδιά. Μιλάμε για ποσά δηλαδή

Συνυπολογίζοντας όλα τα παραπάνω, φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι οι καλοκαιρινές διακοπές σε νησί πλέον έχουν καταστεί ένα «σπορ για λίγους και σίγουρα όχι Ελληνες». Και κακά τα ψέματα, πόσοι Ελληνες έχουν πλέον τη δυνατότητα να κάνουν διακοπές μιας εβδομάδας σε κάποιο νησί, ειδικά χωρίς να κόψουν έξοδα από παντού;

Συζητώντας με 20άρηδες, 30άρηδες και 40άρηδες έχουμε διαπιστώσει πως αν δεν υπήρχαν τα βοηθήματα του κράτους με τα επιδόματα διακοπών, ακόμα περισσότεροι θα κάθονταν σπίτι φέτος το καλοκαίρι και θα έκαναν τα μπάνια τους σε κοντινές παραλίες.

Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα, πλέον. Είναι πιο «ελαφρύ» για την τσέπη ενός νέου ζευγαριού να οργανώσει διακοπές στο εξωτερικό, παρά σε κάποιο δημοφιλή προορισμό της Ελλάδας.

Από την άλλη, επειδή οι καλοκαιρινές διακοπές δύσκολα θα βγουν από τον προγραμματισμό των Ελλήνων, προβλέπουμε ότι από τα επόμενα χρόνια θα αναπτυχθούν τουριστικά νησιά που σήμερα δεν τα υπολογίζουμε και τόσο. Ενώ, ήδη υπάρχει τάση για ηπειρωτικούς προορισμούς, αφού έτσι γλυτώνουν οι ενδιαφερόμενοι ταξιδιώτες τα ακτοπλοϊκά έξοδα.

Ολα τα παραπάνω μας δείχνουν ότι η λεγόμενη τουριστική ανάπτυξη της χώρας μάλλον δεν είναι ορολογία που αφορά τους πολλούς Ελληνες. Τον απλό κόσμο δηλαδή. Η τουριστική ανάπτυξη έχει να κάνει με το πόσους περισσότερους ξένους με οικονομική άνεση μπορούμε να προσελκύσουμε.

Και για να επωφεληθούμε από αυτή την ανάπτυξη οι «πολλοί», θα πρέπει οι εμπλεκόμενοι στον ελληνικό τουρισμό να ανακυκλώνουν το ξένο χρήμα που εισπράττουν σε άλλες περιοχές τις χώρας, μήπως και κάποια στιγμή δούμε και οι «πολλοί» περισσότερα χρήματα στις τσέπες μας και μπορέσουμε να κάνουμε ελληνικές διακοπές όπως τις ξέραμε.

Μέχρι τότε, θα βλέπουμε τους άλλους να «ζουν τον μύθο τους στην Ελλάδα», όπως έλεγε και το σλόγκαν του υπουργείο Τουρισμού πριν λίγα χρόνια.