Ο Μπέζος, ο Μπράνσον κι ο Μασκ
Είναι αδιάκριτο και ανάρμοστο να υποδεικνύεις σε έναν άνθρωπο τι να κάνει τα λεφτά του, όταν μάλιστα δεν σου είναι οικείος, έτσι που να σου έχει δώσει η σχέση δικαιώματα.
Στην περίπτωση των Μπέζος, Μπράνσον, Μασκ, επιπλέον είναι γελοίο και ανώφελο. Αλλά είναι ανθρώπινο να σου έρχεται να σχολιάσεις την κατάσταση:
Τρεις ζάπλουτοι επιχειρηματίες συναγωνίζονται ποιός θα κατακτήσει το διάστημα, όπως πριν έναν αιώνα και κάτι ο Αμούδσεν και ο Πίρι μονομαχούσαν μέσα στους παγετώνες ποιός θα πάει μακρύτερα στον βόρειο πόλο. Από τους δυο τους μόνο ο ένας γύρισε, ο πρώτος. Ο δεύτερος όχι μόνο καταψύχθηκε, αλλά πρόλαβε να δει και σημάδια της νίκης του άλλου.
Κατακτώνται οι πόλοι και τα διαστήματα; Όπου και να φτάσεις, θα έχεις κάνει μια τρύπα στο νερό. Ούτε καν ο θεός δεν σε βλέπει, που τα βλέπει όλα. Καλύτερα: Αν σε έβλεπε μπορεί να ενοχλείτο, αν και πανάγαθος, ανιχνεύοντας έπαρση από αυτές τις εκδοχές της που δεν άρεσαν καθόλου στους αρχαίους θεούς και γι αυτό τις
τιμωρούσαν. Για την ακρίβεια, στους άλλους ανθρώπους δεν άρεσαν, γιατί έβλεπαν ότι ο επαρμένος αναστατώνει τις εγκόσμιες ισορροπίες, προσβάλλει την κοινότητα γιατί με τον τρόπο του τη μειώνει, ενώ μπορεί να απειλήσει και τη δημοκρατία, επιδιώκοντας να καταλάβει εξουσίες που θεωρεί ότι του αξίζουν. Και κατέταξαν την κομπορρημοσύνη στην κατηγορία των ηθικών παραπτωμάτων.
Ο Μπέζος, ο Μπράνσον και ο Μασκ- τα επώνυμά τους ταιριάζουν γάντι στη μουσική του «ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φρανς», σαν πικρή ειρωνεία- έχουν βγάλει τρομερά πολλά λεφτά στη ζωή τους χωρίς να κλέψουν και να εξαπατήσουν. Έκαναν εμπορικές δουλειές που έχουν κάνει κι άλλοι, αλλά τις έκαναν με τρόπο που δεν τις είχαν κάνει οι άλλοι. Ζήτημα εγκεφάλου και χαρακτήρα. Ίσως είναι
απλούστερο από όσο νομίζουμε: Λεφτά βγάζει κανείς εάν στην κοψιά του να βγάλει, όταν δεν σκέφτεται και δεν κάνει τίποτε άλλο πέρα από αυτό. Δεν είναι απλό πράγμα.
Ένας μέσος άνθρωπος, όσο και αν προσηλωθεί στο αντικείμενό του, κάποια στιγμή θα βαλθεί να σκέφτεται το μπαράκι στον πεζόδρομο ή το χαμένο πέναλτι του τελικού.
Ο Μπέζος δεν είναι τέτοιος τύπος. Τον βλέπεις και σου δίνει την εντύπωση ότι είναι ένα χαμογελαστό ευρώ με κοστούμι. Ο Μπράνσον είναι σαν κάτι σαν Ροβήρους κατακτητές ή κάπτεν Νέμο που επινόησε ο Βερν και ο Μασκ είναι πιθανότατα εγγονός του δρ Σποκ από το Εντερπράιζ.
Ο Μπέζος έχει περιουσία που για να τη μετρήσεις θα σε πιάσουν Χριστούγεννα. Άλλος στη θέση του- δεν τον έχουν πάρει τα χρόνια- θα έλεγε ότι μου αρέσει η Μύκονος, θα πάω να την αγοράσω και θα μείνω εκεί στο υπόλοιπο της ζωής μου. Αλλά ο Μπέζος έχει ένα Εγώ βουλημικό και δαιμονικό. Και θέλει να κάνει κάτι πιο μεγάλο από αυτό που έκανε στη ζωή του. Να γίνει ο Απόλυτος Άνθρωπος, που κατάφερε να γίνει θεός ή έστω να κάνει κούνια στο άπειρο, καθιστώντας το διάστημα επισκέψιμο με λεωφορεία της γραμμής όπως το Κουνουπέλι.
Ξανάπεσε στα χέρια μας μετά από χρόνια το «Περί βλακείας», έντυπη εκδοχή μιας διάλεξης του Ρόμπερτ Μούζιλ. Ο Μούζιλ υποστηρίζει ότι η πρόοδος, η ιστορία του πολιτισμού δηλαδή, έχει ως κινητήρια δύναμη τη βλακεία.
Διότι είναι εντελώς βλακώδες να απλώνεις το χέρι σου στο άγνωστο. Αλλά αν δεν το έκανε ο άνθρωπος αυτό, θα ήταν καθηλωμένος στον πρωτογονισμό. Στη βλακεία οφείλουμε τα πάντα. Είμαστε πολύ τυχεροί για την πρωτοπορία των βλακών και για τις δικές μας ατομικές βλακείες.
Πέρα από τη δόξα και τη μεγαλομανία, υπάρχει και το χρήμα. Η τριάδα της ιστορίας μας, ο Μπράουν, ο Φίσερ και ο Κραφτ, δηλαδή, θα καταστήσουν τα ταξίδια στο διάστημα εκμεταλλεύσιμα, για μικροκροίσους, σουλτάνους, σταρ του Χόλιγουντ και διάφορους Μίδες της υφηλίου, που ψοφάνε να πληρώσουν μερικές εκατοντάδες χιλιάρικα για να ταξιδέψουν στα σκοτάδια του σύμπαντος, ενθουσιασμένοι.
Σαν να χαίρεσαι που σε βάζουν σε τομογράφο, με τη διαφορά ότι κάποια στιγμή θα εκλείψει η βαρύτητα και θα γίνεις πουπουλάκι και αυτό είναι πολύ σαγηνευτικό, σαν τα παιδάκια που παίζουν στο νερό ή που κάνουν τούμπες στους αμμόλοφους.
Ποιός ξέρει; Αιώνα τον αιώνα οι διάφοροι Μπέζος θα απλώνονται όλο και πιο μακριά στο διάστημα και μετά από πεντακόσιες χιλιάδες χρόνια (να μας το θυμηθείτε), θα μπορούν να φτιάξουν έναν εναλλακτικό πλανήτη για όταν σβήσει ο ήλιος, ένα πλανήτη φουσκωτό, να μην πονάς όταν πέφτεις, για να συνεχίσει η ανθρωπότητα την πορεία της στον αιώνα τον άπαντα.
Η επόμενη ανακάλυψη είναι να διατηρούνται οι πεθαμένοι ζωντανοί, χάρη σε ένα ρομπότ του χαρακτήρα τους, που θα τους κάνει να φέρονται όπως όταν ζούσαν, κι έτσι, μετά την κηδεία, θα επιστρέφει ο μακαρίτης στο σπίτι. Ίσως να του έχουν πετύχει και το βάδισμα. Δεν θα έχει ύπνο, αλλά τι να τον κάνει;
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
