Χρειάζεται σήμερα η Ελλάδα ΠΑΣΟΚ;

Πελοπόννησος Newsroom

47 ολόκληρα χρόνια συμπληρώνονται από την ιστορική διακήρυξη της 3^ης Σεπτέμβρη και τη ίδρυση του ΠΑΣΟΚ. Μια πράξη που εκείνη τη στιγμή επισφράγιζε την μεταπολεμική καχεκτική δημοκρατία, ανοίγοντας τον δρόμο για την περιώνυμη «Μεταπολίτευση» στα πλαίσια της δικομματικής ισορροπίας.

Σε εκείνη την πολιτική αστάθεια της εποχής, ο γιός του «Γέρου της Δημοκρατίας», Ανδρέας Παπανδρέου, επέλεγε να αγνοήσει την προδικτατορική πολιτική περιουσία της ΕΚ, προχωρώντας στην δημιουργία ενός νέου φορέα με άλλους εντελώς προσανατολισμούς. Ο Ανδρέας ήδη από το 1964, άτυπος αρχηγός της αριστερής πτέρυγας της Ένωσης Κέντρου, συνειδητά άφηνε  πίσω του όσους θεωρούσε «δίδυμους αδελφούς της Δεξιάς», ακόμα και αν όπως έλεγε ο ίδιος χρειαζόταν να προχωρήσει «μόνο με τους νέους». Ξεκίνησε με μια ρήξη που σε πρώτο βαθμό εκλογικά δεν τον ωφέλησε-το βράδυ των εκλογών του 1974 εμφανιζόταν απογοητευμένος με την επίδοση του Κινήματος-η οποία όμως εφτά χρόνια μετά τον οδήγησε στον ρόλο του απόλυτου πρωταγωνιστή για μια δεκαπενταετία στα πολιτικά πράγματα της χώρας.

Και πάνω κάτω έτσι έγινε. Η ίδρυση του Κινήματος πραγματοποιήθηκε από πολιτικά στελέχη με ανόμοια μεταξύ τους πολιτικά χαρακτηριστικά, που διαφωνούσαν ακόμα και στην φρασεολογία, σε μια τελετή στο King’sPalace, την οποία ο παραδοσιακός πολιτικός κόσμος, υποτίμησε. Όμως, η ανεπανάληπτη προσωπικότητα του ιδρυτή του, οι μαχητικές του θέσεις αλλά και η πλειάδα ικανών στελεχών που το πλαισίωσαν κατά καιρούς, το ανέδειξαν για τριάντα πέντε και πλέον χρόνια σε ένα από τα δυναμικότερα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της λεγόμενης τότε «Δυτικής Ευρώπης». Με σοβαρό έργο σε πολλούς τομείς της δημόσιας ζωής που είχαν να κάνουνε με το κράτος πρόνοιας ως φορέα προστασίας των «μη προνομιούχων» , ιδιαίτερα σε μια εποχή που «θριάμβευε» ο Ριγκανισμός-Θατσερισμός, σε διεθνές επίπεδο. Ένα ρεύμα όχι και τόσο φιλικό προς την σοδιαλδημοκρατία. Που διεκήρυττε ευθέως πως « το κράτος δεν έχει πρόβλημα, αλλά είναι το πρόβλημα».

Η διακήρυξη της 3^ης Σεπτέμβρη, για πολλούς δημοκρατικούς πολίτες, αποτελεί ακόμα και σήμερα «ιερό κείμενο». Παρόλο που βρίθει αναχρονισμών από έννοιες όπως «Κισινγκερ, αμερικανικός ιμπεριαλισμός κλπ». Η μήπως όλα αυτά σήμερα δεν συνιστούν αναχρονισμούς;Πάντως ουκ ολίγοι είναι εκείνοι που θεωρούν, πως η παρακμή του ΠΑΣΟΚ με τα σημερινά δεδομένα, είναι ένδειξη της πλήρωσης του βιοϊστορικού κύκλου των παραδοσιακών κομμάτων με τα πελατειακά χαρακτηριστικά τους. Η κυριαρχία της ΝΔ βέβαια με τις όποιες εκφάνσεις της, μοιάζει να τους διαψεύδει. Ωστόσο είναι καίριας σημασίας να ειπωθεί πως η πρόοδος, παραδοσιακά στην Ελλάδα δεν συγκατοικεί σε κομματικά στεγανά και εμφανίζεται κατακερματισμένη. Το ΠΑΣΟΚ σήμερα βρίσκεται να συγκατοικεί με άλλα μικρότερα κόμματα παρόλο που η κοινωνική του βάση-πέραν και των δικών του ορίων-αναζητά εναγωνίως την επαναφορά του στην αρχική του ονομασία,σε πρώτη φάση,  αποστρεφόμενη την ομοσπονδιακή μορφή του ΚΙΝΑΛ.

Επιστρέφοντας  στο κύριο αίτημα του άρθρου, ένα δυνητικό γκάλοπ στους Έλληνες πολίτες, άραγε  τι ετυμηγορία θα έδινε; Οι αναφορές σήμερα για το  ΠΑΣΟΚ ποικίλουν. Το εκκρεμές κινείται από τα όρια της κάλτ νοσταλγίας με αναφορές στο αυξημένο βιοτικό επίπεδο των λαϊκών στρωμάτων τις εποχές του άκρατου δανεισμού 1982-1998, μέχρι εκείνες  τις πικρόχολες για ένα κόμμα συνώνυμο της πελατειακής λογικής, της εξυπηρέτησης ημετέρων με την λογική του «κράτος εν κράτει». Ουδείς όμως δεν αναφέρει πως από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, ξεκίνησε η διαδικασία του ΑΣΕΠ που εξυγίανε εν πολλοίς το τοπίο στην «ιερή αγελάδα» των δημοσίων προσλήψεων. Επιλεκτική μνήμη η υστερόβουλη στάση;

Το μόνο βέβαιο είναι πως ένα σοβαρό ΠΑΣΟΚ, λείπει ιδιαιτέρως από τις δημόσιεςυποθέσεις  της χώρας που ολοένα και διολισθαίνουν στην λογική των μικροδιευθετήσεων, της ψευτοαριστείας και του χυδαίου λαϊκισμού. Το αίσθημα εμπιστοσύνης της κυβερνησιμότητας του Ανδρέα Παπανδρέου, ο διαχειριστικός εκσυγχρονισμός του Κώστα Σημίτη και το πνεύμα εκμοντερνισμού του Γιώργου Παπανδρέου, αποτελούν και σήμερα ζητούμενα. Χωρίς να σημαίνει πως κι αυτές οι τρείς περίοδοι δεν είχαν και σοβαρές αστοχίες ή είναι υπεράνω κριτικής. Χωρίς να λησμονεί κανείς πως και σε αυτές τις τρείς περιόδους του το ΠΑΣΟΚ, απέτυχε στην «ηθική διαπαιδαγώγηση του λαού», όπως αναφέρει και ο Μίκης Θεοδωράκης.

Ο λαός κι η ιστορία ή ακόμα και η πολιτική συγκυρία θα δώσουν την απάντηση για το αν ένα νέο ΠΑΣΟΚ, είναι αναγκαίο στην πολιτική κονίστρα. Ακόμα και αν ονομάζεται κάπως αλλιώς ή είναι ένα κίνημα με πιο επικαιροποιημένο ύφος και χαρακτήρα.Που θααποτελέσει τον καταλύτη ένωσης ευρύτερων  δυνάμεων οριστικοποιώντας το πολιτικό όραμα της προοδευτικής διακυβέρνησης, μακριά από οφίκια και προαπαιτούμενα. Διακύβευμα καίριο που πρέπει να απαντηθεί και να στελεχωθεί το συντομότερο δυνατό. Για να συντομεύσει και την παραμονή της συντήρησης στην εξουσία.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News