Αχαΐα: «Ξεχασμένη» 6 μήνες μετά η καμένη Ζήρια – Λόγια και κρατική απραξία για τους πυρόπληκτους

Οι αυτοδιοικητικοί παράγοντες, παρά τις μεγαλόστομες κυβερνητικές ανακοινώσεις μετά την καταστροφική πυρκαγιά του καλοκαιριού, δεν είδαν να «τρέχουν» οι διαδικασίες αποκατάστασης.

Ζήρια

Σε αναγκαστική παράταση της «κατάστασης έκτακτης ανάγκης», στην πυρόπληκτη περιοχή Ζήριας και Καμαρών Ερινεού, υποχρεώθηκε η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, κατόπιν αιτήματος του Δήμου Αιγιάλειας στις 15 Ιανουαρίου, δίνοντας ακόμα μια χρονική «ανάσα» για έργα και παρεμβάσεις στην πληγείσα ζώνη, μέχρι και την 1η Αυγούστου 2022.

Οι αυτοδιοικητικοί παράγοντες, παρά τις μεγαλόστομες κυβερνητικές ανακοινώσεις μετά την καταστροφική πυρκαγιά του καλοκαιριού, δεν είδαν να «τρέχουν» οι διαδικασίες αποκατάστασης, αντιθέτως διαπιστώνουν να ‘χουν γίνει ή να’ χουν ξεκινήσει λίγα και τα πολλά απλά να έχουν… «προγραμματιστεί»!

Δεν είναι τυχαίο ότι το Δασαρχείο μόλις τώρα ολοκλήρωσε τη δημοπρασία για τα καμένα δέντρα σε κοινόχρηστους χώρους κ.ά., ενώ η διάνοιξη της παραλιακής οδού Ακονιάς Καμαρών – Λαμπιρίου (που εγκλωβίστηκε κόσμος και απαιτήθηκε διάσωση από θαλάσσης) βρίσκεται ακόμα στο στάδιο της αδειοδότησης, από το υπουργείο Υποδομών.

Ακόμα και τα αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα -σε επίπεδο μελετών- δεν έχουν καν ενταχθεί από τις συναρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, παρά τις προσπάθειες Δήμου και Περιφέρειας.

«Είναι ξεχασμένη η περιοχή. Θέλω, όμως, να ‘μαι αισιόδοξος, Δυστυχώς, έμειναν στα λόγια οι εξαγγελίες περί επιτάχυνσης των διαδικασιών αποκατάστασης. Ούτε τα αυτονόητα δεν γίνονται…» δηλώνει στην «Π» ο αντιδήμαρχος Ερινεού Γιώργος Ντίνος.

 

Ζήρια

Καμιά ταχεία αποκατάσταση δεν βλέπει στα πυρόπληκτα ο Γ. Ντίνος

Τραγελαφική είναι η κατάσταση και στον αγροτικό τομέα, αφού οι εκτιμητές του ΕΛΓΑ δεν έχουν ακόμα περάσει από τις καμένες καλλιεργήσιμες εκτάσεις και κατά συνέπεια παραγωγοί με ελαιόδεντρα και αμπέλια δεν έχουν τύχει των ανάλογων αποζημιώσεων. Διαδίδεται, ωστόσο, ότι εντός Φεβρουαρίου – Μαρτίου, θα δουν κάποια χρήματα ανά δέντρο για τις ελιές και ανά στρέμμα για τα αμπέλια.

«Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν από αλλού κάποιο εισόδημα και ζουν με τις μικροκαλλιέργειές τους» σημειώνει με νόημα ο κ. Ντίνος, τηρώντας και επ’ αυτού στάση αναμονής!