Αλονζανφάν δοξαπατρί
Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».
Εκεί που μια εβδομάδα τώρα αναλύαμε γιατί οι Γάλλοι στράφηκαν στην άκρα δεξιά, ξημερωθήκαμε αναλύοντας γιατί οι Γάλλοι στράφηκαν στην αριστερά. Κανένα πρόβλημα, όλα τα αποτελέσματα μπορούν να εξηγηθούν, και το 41% του Μητσοτάκη και το 27% του Μητσοτάκη, όπως και γιατί ο Κασσελάκης κέρδισε την Αχτσιόγλου αλλά και γιατί η Αχτσιόγλου θα είχε κερδίσει τον Κασσελάκη εάν δεν είχε χάσει, όπως βέβαια και γιατί ο Κασσελάκης πέρασε τον Ανδρουλάκη, ο οποίος για ένα φεγγάρι είχε περάσει τον Κασσελάκη, κάτι που ασφαλώς και μπορούσε να εξηγηθεί. Μπίκια κολλάμε;
Αλλά ειδικά οι Γάλλοι ας μας κάνουν τη χάρη να μείνουν μια στάλα σταθεροί, για να μην αλλάζουμε τα κείμενά μας μια φορά την εβδομάδα. Όταν μετακινείσαι ενώ σε φωτογραφίζουν, το αποτέλεσμα είναι μια θολούρα. Αυτή τη θολούρα τώρα πρέπει να την κάνεις κυβέρνηση. Και μάλιστα να την κάνεις εσύ ο Μακρόν, ο θολότερος όλων, ο άνθρωπος που προκήρυξε εκλογές για να σώσει τον λαό από τον εαυτό του. Και τα κατάφερε. Καταψηφίστηκε η Λεπέν. Και ψηφίστηκε ο Μελανσόν. Ο οποίος επιμένει να θέλει να κυβερνήσει, με το επιχείρημα ότι κέρδισε τις εκλογές. Αν είναι δυνατόν όποιος κερδίζει τις εκλογές να πηγαίνει να κυβερνάει, λες και δεν είδαμε τι τραβήξαμε εμείς την περασμένη δεκαετία.
Το αποτέλεσμα της Κυριακής (της δεύτερης) είχε ένα άρωμα «ποιόν είπατε, ρε, ακροδεξιό;», το οποίο κάλυψε τη μπόχα του αρώματος της πρώτης Κυριακής με τη νίκη της ακροδεξιάς. Που δεν είναι, λέει, και τόσο ακροδεξιά όσο τη φωνάζουμε. Απλά δεν θέλει τους μετανάστες. Και ποιος θέλει τους μετανάστες; Ούτε εμείς θέλουμε τους μετανάστες. Τι είμαστε; Τίποτα Λεπένηδες; Αλλωστε και οι μετανάστες θα αποκτήσουν παιδιά που θα ριζώσουν στην κοινωνία και δεν θα θέλουν ούτε εκείνοι τους επόμενους μετανάστες. Το πρόβλημα με τη Γαλλία είναι ότι έχουν αυξηθεί οι μετανάστες που δεν θέλουν τους ντόπιους και όσα πρεσβεύουν: Είναι δυνατόν να έχουν οι Γαλλίδες τα μαλλιά τους ελεύθερα, χύμα στο κύμα;
Ο Γάλλος πρωθυπουργός, ο εκλεκτός του Μακρόν, παραιτήθηκε. Αλλάζουν εύκολα οι πρωθυπουργοί στην Ευρώπη, συχνότερα από όσο αλλάζει προπονητές ο Ολυμπιακός. Κατάλληλο πρωθυπουργό βρίσκεις, κατάλληλο λαό δεν βρίσκεις. Μόνο στη Βρετανία αλλάξανε κάνα πεντάρι από τον Κάμερον και δώθε. Κατέληξαν στον Στάρμερ, ο οποίος πάλεψε πολύ για να κερδίσει, εξ ου και τους λένε Εργατικούς. Δεν θεωρείται πολύ αστραφτερός, αλλά Μητσοτάκηδες δεν γεννιούνται κάθε μέρα. Φαίνεται ότι ανήκει στην κατηγορία των κεντροαριστεροδεξιών, όπως ο Μπλερ, οπότε μπορεί και να τα πάει καλά, αν όχι με τη χώρα, τουλάχιστον με τον γάτο της Ντάουνινγκ στριτ. Οι γάτες δεν είναι τόσο εύκολες όσο νομίζει ο κόσμος, είναι ψυχρές και αδιάφορες, θέλουν τροφή, στέγη, χάδια και ησυχία. Και δεν θέλουν άλλες γάτες στη γειτονιά.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
