Αναστασία Κασσιάδη:«Βυθίζομαι, θεραπεύομαι, προχωράω»
Μέσα της εκρήγνυται η δημιουργικότητα, την οποία δεν κρατά για τον εαυτό της, αλλά τη μοιράζεται. Κι αυτό το πάρε-δώσε της δίνει χαρά. Παίρνει δύναμη από την τέχνη, αγάπη από την οικογένειά της και στοχεύει στην εξέλιξη νέων τεχνικών. Κι αυτό, για να προσφέρει τις γνώσεις της τους άλλους. Η εικαστικός Αναστασία Κασσιάδη μιλάει στην «Π».
Εντονες μνήμες από τα παιδικά σας χρόνια; Πώς ήταν η μικρή Αναστασία;
Παιδικά χρόνια φορτωμένα γλυκές αναμνήσεις… ατέλειωτο παιχνίδι στη μαγική μου αυλή που είχε όσα μπορούσε να ονειρευτεί ένα παιδί… Μεγάλα δέντρα, αυτοσχέδιες κούνιες, άφθονο χώμα, πολλές κρυψώνες για κρυφτό, γάτες, περιποιημένα λουλούδια. Εκεί απολάμβανα τον μικρόκοσμό μου. Τα καλοκαίρια ατελείωτες βόλτες στη θάλασσα με ποδήλατο και μπάνια κοντά στη σημερινή Μαρίνα. Και αγάπη, πολλή αγάπη και φροντίδα από την οικογένειά μου!
Πότε ανακαλύψατε την καλλιτεχνική σας φλέβα και πώς την εξελίξατε;
Στον θαυμαστό μου κήπο ανακάλυψα ότι μπορούσα να φτιάξω μόνο με τα χέρια μου ό,τι χρειαζόμουν. Πού να φανταζόμουν τότε ότι τα παιδικά μου παιχνίδια ήταν η αφετηρία για τη σημερινή μου καριέρα;
Ζωγράφιζα συνέχεια και με την αδελφή μου και τα παιδιά της γειτονιάς διοργανώναμε διαγωνισμούς ζωγραφικής (ζωγραφική). Φτιάχναμε με λάσπη τα κουζινικά μας (κεραμική). Κόβαμε με σέγα ξυλαράκια και φτιάχναμε έπιπλα για το δεντρόσπιτό μας (ανακαίνιση επίπλου).
Σπάγαμε πλακάκια και τα κολλούσαμε με λάσπη (ψηφιδωτά). Κάναμε χαρτοκοπτική (scrapbooking). Μεγαλώνοντας, φοιτήτρια Θεολογίας στην Αθήνα, έκανα διάφορες δουλειές που με βοήθησαν να σπουδάσω ζωγραφική, αγιογραφία, κεραμική…
Πότε και πώς προέκυψε το «Πάρτυ» Καλλιτεχνικό Εργαστήρι;
Μετά την πολυετή διδασκαλία καλλιτεχνικών μαθημάτων στην Ελεύθερη Δράση των φοιτητών Πανεπιστημίου Πατρών, σε πολλούς συλλόγους και σχολεία, αποφάσισα -συνειδητά μέσα στην κρίση πριν 7 χρόνια- να ανοίξω το δικό μου εργαστήρι. Το ονόμασα «ΠΑΡΤΥ» γιατί καθημερινά γίνεται γιορτή δημιουργίας, έξαρση δημιουργικότητας με κοκτέιλ χρωμάτων και φαντασίας. Το διατηρώ με πολύ αγώνα και σκληρή δουλειά… είναι το καταφύγιό μου.
Τι αγαπάτε στο «κομμάτι» διδασκαλία στα σεμινάρια που διοργανώνετε;
Μικρή έλεγα θα γίνω δασκάλα. Μ’ αρέσει να μοιράζομαι τις γνώσεις μου. Οποιος μπαίνει στο εργαστήρι μας εμπνέεται, ανακαλύπτει κρυφά ταλέντα του που δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι έχει. Ξεχνά τα προβλήματά του… (η τέχνη ξεπλένει από την ψυχή τη σκόνη της καθημερινότητας, έλεγε ο Πικάσο), μαθαίνει να φτιάχνει διακοσμητικά και χρηστικά αντικείμενα για τον ίδιο και την οικογένειά του, να κάνει δώρα στους φίλους του ή να αρχίσει ένα δεύτερο επάγγελμα. Γινόμαστε μια μεγάλη παρέα από διαφορετικές ηλικίες και χαρακτήρες. Φεύγει απ’ το εργαστήρι με γέλια και χαρές. Και γίνομαι κι εγώ ευτυχισμένη μαζί τους.
Ζωγραφίζετε, φτιάχνετε κεραμικά, ανακαινίζετε έπιπλα, «μεταμορφώνετε» εποχικά τις βιτρίνες καταστημάτων… Ποιες πλευρές σας εκφράζονται μέσω των πολλών πτυχών της τέχνης;
Η ζωγραφική μού ανοίγει ορίζοντες, με ταξιδεύει, με απελευθερώνει, με ξε-αγχώνει. Η κεραμική, το πλάσιμο του πηλού, μου βγάζει παιδικότητα και ηρεμία. Τα ψηφιδωτά μού εξασκούν την υπομονή. Η ανακαίνιση επίπλων μού δίνει την ευκαιρία να ανανεώνω το σπίτι μου συνέχεια. Τα σεμινάρια κοσμήματος, σαπουνιών, καλλυντικών, κεριών mix media, μου κάνουν τη ζωή πιο εύκολη, αφού νιώθω αυτάρκης. Η ζωγραφική στις βιτρίνες καταστημάτων με κάνει να νιώθω περήφανη για την εμπιστοσύνη που μου δείχνουν οι επιχειρηματίες και τεράστια χαρά που βοηθώ στον στολισμό της πόλης μας.
συνέντευξη στη ΚΡΙΣΤΥ ΚΟΥΝΙΝΙΩΤΗ
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
