Αγγελική Αυγερίου: «Αγαπώ το βιβλίο και τους δρόμους που ανοίγει»

Ηρεμη δύναμη, γλυκύτατος άνθρωπος, άλλαξε πόλη, όταν την κούρασε η πολύβουη γενέτειρά της, και κατάφερε, αν και ολότελα ξένη, αρχικά, να αγκαλιαστεί από τους Πατρινούς. Με τους οποίους έχτισε και χτίζει τη σχέση της μέσω της μεγάλης της αγάπης: του βιβλίου. Η Αγγελική Αυγερίου, υπεύθυνη του βιβλιοπωλείου «Πρωτοπορία», συστήνεται στην «Π». 

Τι θυμάστε εντονότερα από τα παιδικά σας χρόνια;

Τις παρέες με τους φίλους, τον κινηματογράφο, τα «Κλασσικά Εικονογραφημένα». Τα καλοκαίρια, στο χωριό της μητέρας μου στον Παρνασσό, τα παιχνίδια γύρω από τον αιωνόβιο πλάτανο, τις βόλτες στο βουνό, το απαραίτητο «υποβρύχιο» στο καφενείο της πλατείας.

Πότε ξεκίνησε η επαγγελματική σας ενασχόληση στο βιβλιοπωλείο «Πρωτοπορία»;

Στην «Πρωτοπορία» ξεκίνησα τον Αύγουστο του 1993. Ζητούσαν προσωπικό και έσπευσα. Πάντα μου άρεσε το διάβασμα, η επαφή με τα βιβλία. Ταξίδευα και ταξιδεύω μαζί τους.

Στην Πάτρα πώς βρεθήκατε; Μεγάλη αλλαγή. Ηταν εύκολο; Είχατε ενδοιασμούς;

Οταν λειτούργησε το υποκατάστημα της Πάτρας, είχα ήδη πέντε χρόνια στο κεντρικό της «Πρωτοπορίας» στην Αθήνα. Η Αθήνα, όμως, με είχε κουράσει με το τρέξιμο, τις αποστάσεις, το άγχος της μεγαλούπολης. Χρειαζόμουν μια αλλαγή και από τη στιγμή που μου δόθηκε η επιλογή δεν είχα κανέναν ενδοιασμό. Η Πάτρα ήταν ο ιδανικός προορισμός, μια μεγάλη πόλη με πολύ πιο ανθρώπινο πρόσωπο.

Ξένη σε ξένο και αρκετά «κλειστό» περιβάλλον. Πώς ήταν το ξεκίνημά σας στην «Πρωτοπορία» και πώς εξελίχθηκε αυτά τα 25 χρόνια που είστε το «τιμόνι» της;

Τον πρώτο χρόνο πράγματι δυσκολεύτηκα. Οι υποχρεώσεις μου ήταν πάρα πολλές και ήμουν σε μια ξένη πόλη χωρίς κανένα φίλο ή γνωστό. Αυτό που με βοήθησε στη συνέχεια να ενταχθώ ήταν το ίδιο το αντικείμενο της δουλειάς μου, το βιβλίο. Το βιβλίο έχει παντού φίλους, εραστές. Είναι το μέσον με το οποίο έρχεσαι σε επαφή με τη γνώση και τον άνθρωπο. Συνδιαλέγεσαι, δημιουργείς σχέσεις. Τα 25 χρόνια που ζω στην Πάτρα οι σχέσεις αυτές έγιναν σχέσεις ζωής. Αισθάνομαι ότι η πόλη με αγκάλιασε και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό.

Πώς σας αντιμετώπισαν, αλήθεια, τα τοπικά βιβλιοπωλεία; Κόντρες υπήρξαν; Πώς το χειριστήκατε και πώς καταφέρατε, τελικά, να είστε αγαπητή από όλους;

Οι οποιεσδήποτε αλλαγές σε μια υφιστάμενη κατάσταση δημιουργούν συνήθως αντιδράσεις και εντάσεις. Από την πλευρά μου ήμουν πάντα ανοιχτή και ειλικρινής στις σχέσεις μου και νομίζω πως αυτό βοήθησε ώστε να επέλθει ισορροπία και τελικά αμοιβαίος σεβασμός.

Τι αγαπάτε στη δουλειά σας;

Αγαπώ την επαφή με τους ανθρώπους, τις συζητήσεις που γίνονται, τις σχέσεις που αναπτύσσονται. Αγαπώ το βιβλίο και τους δρόμους που ανοίγονται μέσα από αυτό.

Αυτό το διάστημα που εργάζεστε στην «Πρωτοπορία» της Πάτρας, τι έχετε παρατηρήσει ως προς την αντιμετώπιση του κοινού -όλων των ηλικιών- απέναντι στο βιβλίο; Διαβάζουν λιγότερο ή περισσότερο, μέσα στα χρόνια, οι Πατρινοί;

Με την πάροδο των χρόνων πράγματι υπάρχει διαφοροποίηση στην αγοραστική δυνατότητα των βιβλιόφιλων. Οι μεγαλύτερης ηλικίας αναγνώστες εξακολουθούν και διαβάζουν, αλλά έχει μειωθεί η ποσότητα των βιβλίων που αγοράζουν. Αυτό οφείλεται στην οικονομική κρίση και την αυξανόμενη ακρίβεια. Το βιβλίο δέχεται ισχυρή πίεση από το διαδίκτυο. Ιδιαίτερα στις μικρότερες ηλικίες η επίδραση αυτή είναι εμφανής. Εδώ μπορεί να βοηθήσει τόσο η οικογένεια όσο και το σχολείο, ώστε το διάβασμα ενός βιβλίου να μην είναι υποχρέωση, αλλά ευχαρίστηση.

Στις όποιες δυσκολίες, ποια τα ισχυρά σας «όπλα»;

Η θετική αντιμετώπιση και προσέγγιση των καταστάσεων. Οποιες δυσκολίες και αν αντιμετωπίζουμε, πρέπει να βρίσκουμε τρόπο να συνεχίζουμε. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως δεν αντιλαμβάνομαι την πραγματικότητα και τις επιπτώσεις που έχει στη ζωή μας, αλλά δεν το βάζω ποτέ κάτω!

Στόχοι/όνειρά σας;

Θα ήθελα να κάνω πολλά ταξίδια. Μου αρέσει να βλέπω τους ανθρώπους στον τόπο τους, να μιλώ μαζί τους για τις συνήθειές τους, τη ζωή τους, τα όνειρά τους. Θα ήθελα να συνεχίσω να παίρνω από τη δουλειά μου τη χαρά και την ικανοποίηση που μου δίνει και αυτά τα συναισθήματα να τα μοιράζομαι με τους γύρω μου.