Ροσάλντε

Περιγραφή

Ο ζωγράφος Γιόχαν Φέραγκουθ, ένας λεπταίσθητος άνθρωπος, βιώνει μέσα σε οδυνηρή μοναξιά την καλλιτεχνική του αναγνώριση και, ταυτόχρονα, τη συντριβή της συζυγικής του ζωής. Χωρισμένος με τη γυναίκα του από κοίτης και κλίνης, κάτω απ’ τον ίδιο ουρανό του αγροκτήματος που λέγεται Ροσάλντε, στρέφει την προσοχή του στο μοναδικό πλάσμα που του απόμεινε για να υπάρξει: στον μικρό, ανήλικο γιο του, που μεγαλώνει διχασμένος ανάμεσα στην αγάπη του γι’ αυτόν και για τη μητέρα του που εξίσου τον αγαπά. Κάποιος φίλος επιστρέφει για λίγο από μια χώρα μακρινή και αναστατώνει τη φαντασία του. Το ταξίδι αυτό δε θα γίνει πραγματικότητα παρά μόνο όταν δει το λατρεμένο του παιδί να πεθαίνει μέσα στα ίδια του τα χέρια. Χαμηλοί τόνοι, λυρισμός, λεπτές φωτοσκιάσεις της ψυχής δίνουν ένα ακόμα μυθιστόρημα ατμόσφαιρας, από τα καλύτερα που έγραψε ο εξαιρετικά δημοφιλής και στην Ελλάδα νομπελίστας συγγραφέας.
Ο Έρμαν Έσσε γεννήθηκε στο Calw της Γερμανίας στα 1877. Βιβλιοπώλης στην αρχή, έγινε γρήγορα γνωστός με τα ποιήματα και τα μυθιστορήματά του. Στα 1904 δημοσιεύει το πρώτο του μυθιστόρημα, Πήτερ Κάμεντσιντ, και αποκεί και πέρα κερδίζει το ψωμί του απ’ τα γραφτά του. Στη Ροσάλντε (1914) εξετάζει τα προβλήματα του καλλιτέχνη, ο Κνουλπ (1915) είναι μια προσφορά στην αλητεία, ο Ντέμιαν (1919) αποτελεί μια ψυχαναλυτική μελέτη της αιμομειξίας, ενώ στο Νάρκισσος και Χρυσόστομος (1930) σκιαγραφεί τις δυο πλευρές της ανθρώπινης φύσης, αντιπαραθέτοντας ένα μοναχό με έναν ηδονιστή. Ο Λύκος της Στέπας (1927) αντικαθρεπτίζει τη σύγχυση της σύγχρονης ύπαρξης, ενώ ο Μαγκίστερ Λούντι (1945) δεν είναι παρά μια ουτοπική φαντασία πάνω στο θέμα της απόσυρσης απ’ τον κόσμο. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι και το Ταξίδι στην Ανατολή (1932), ένα απ’ τα πρώτα βιβλία που κίνησαν στον 20ό αι. το ενδιαφέρον της Δύσης για την ανατολική φιλοσοφία και στάση ζωής.
Οι βασικές επιρροές στο έργο του Έσσε είναι, όπως ο ίδιος λέει: «Το χριστιανικό και απόλυτα αντεθνικιστικό πνεύμα των γονιών μου, η μελέτη των μεγάλων Κινέζων δασκάλων και η φυσιογνωμία του ιστορικού Γιάκομπ Μπούρκχαρντ».
Ο χρόνος δεν κατάφερε να μειώσει την αξία του έργου του Έσσε, που βασικό του θέμα είναι η ολόψυχη και εναγώνια προσπάθεια του ατόμου να χτίσει έναν ακέριο και αρμονικό εαυτό.
Στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, διαμαρτυρόμενος ενάντια στο μιλιταριστικό καθεστώς, εγκατέλειψε τη Γερμανία κι εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελβετία, όπου και πέθανε το 1962. Πήρε το Βραβείο Γκαίτε το 1946 και το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1947.