Χρίστος Κούγιας: «Δεν έχω ζήσει τη νορμάλ ελληνική οικογένεια – Ήμουν κλεισμένος στο σπίτι, 160 κιλά»

Μια εξομολόγηση με αλήθειες που δεν ακούγονται συχνά έκανε ο Χρίστος Κούγιας στο podcast «AnesTea» του Ανέστη Ευαγγελόπουλου, μιλώντας ανοιχτά για τα παιδικά του χρόνια, τη σχέση με τους γονείς του και τις βαθιές πληγές που άφησε πίσω το διαζύγιό τους.

Χρίστος Κούγιας: «Δεν έχω ζήσει τη νορμάλ ελληνική οικογένεια – Ήμουν κλεισμένος στο σπίτι, 160 κιλά»

Με λόγια ωμά και καθόλου φιλτραρισμένα, ο Χρίστος Κούγιας, γιος του γνωστού ποινικολόγου Αλέξη Κούγια και της πρώην μοντέλου Εύης Βατίδου, άνοιξε την καρδιά του στον Ανέστη Ευαγγελόπουλο, στο νέο επεισόδιο του podcast «AnesTea», το οποίο θα δημοσιευθεί σήμερα το απόγευμα. Μικρά αποσπάσματα που κυκλοφόρησαν από χθες στα social media προκάλεσαν ήδη έντονη συζήτηση.

«Δεν έχω ζήσει τη νορμάλ ελληνική οικογένεια», λέει χαρακτηριστικά, περιγράφοντας την παιδική του ηλικία ως περίοδο γεμάτη εντάσεις, συναισθηματική αστάθεια και απουσία. «Οι γονείς μας ήταν εξαιρετικοί γονείς στο πώς να μας μεγαλώσουν, αλλά ταυτόχρονα πολύ κακοί γονείς. Δεν θα έπρεπε εγώ να μπαίνω στη μέση. Ήταν πολύ άσχημα για μένα, ήμουν κλεισμένος στο σπίτι, είχα φτάσει 160 κιλά», εξομολογείται.

Ο ίδιος περιγράφει έναν διαρκή δημόσιο σχολιασμό για τη ζωή του και για την οικογένειά του, λέγοντας πως πολλοί «είχαν άποψη για τα πάντα», από το όνομά του και το παρελθόν του πατέρα του, μέχρι το τι του ανήκει και τι όχι. «Λες και ήθελαν να μας τελειώσουν κανονικά», λέει, προσθέτοντας με πίκρα: «Ξέρεις, πάει ο Κούγιας, πέθανε, δεν φοβόμαστε κανέναν, θα τα πάμε τα μικρά τώρα…»

Παρά το φορτίο, δηλώνει πως θέλει να χτίσει κάτι δικό του: «Αυτό το κομμάτι του ονόματος είναι ότι θα μου επιτρέψει να κάνω κάποτε αυτό που πραγματικά θα ήθελα στη ζωή μου. Οικογένεια, σύζυγος, παιδιά, ένα νορμάλ σπίτι. Μια ησυχία».

Σε άλλο σημείο μιλά για την έλλειψη ουσιαστικής παρουσίας του πατέρα του στην καθημερινότητα, τονίζοντας πως, αν και υπήρχε οικονομική άνεση, υπήρχε έλλειμμα άλλων πραγμάτων. «Δεν μου έλειπε γιατί δεν το είχα ζήσει», λέει. Και συμπληρώνει με ειλικρίνεια: «Ακόμη και όταν οι γονείς μου ήταν μαζί, η κατάσταση στο σπίτι ήταν χαοτική».

Η συνέντευξή του, ανθρώπινη και τρυφερά σκληρή, ξεφεύγει από το όνομα και τη δημοσιότητα της οικογένειας και φτάνει εκεί που πονάει: στο παιδί που μεγάλωσε μέσα σε φωνές, ελλείψεις και βάρος που δεν του αναλογούσε.