Δασύλλιο Πάτρας: Το δά-SOS που δεν ακούμε – Αυτοψία-προειδοποίηση της «Π» ΦΩΤΟ

Παναγιώτης Ρηγόπουλος

Το Δασύλλιο, ο πιο πολύτιμος φυσικός πνεύμονας της Πάτρας, μοιάζει με πυριτιδαποθήκη που περιμένει τη σπίθα. Χαρτιά, πλαστικά και σπασμένα ξύλα κρύβονται παντού, σωροί από κλαδιά στοιβάζονται δίπλα στους κορμούς. Στον απόηχο των καταστροφικών πυρκαγιών που ρήμαξαν την Αχαΐα, ο φόβος είναι ένας: «Αν καεί και αυτός ο πράσινος θύλακας, τι απομένει για την πόλη;».

Η αυτοψία της «Π» αποκαλύπτει έναν χώρο εκτεθειμένο, με εικόνες που μόνο ανησυχία γεννούν: Σκουπίδια διάσπαρτα σε πολλές γωνιές, χαρτικά και πλαστικά πεταμένα, ξύλα ξερά και αδρανή υλικά στοιβαγμένα. Ενα επικίνδυνο μωσαϊκό που, αντί να απομακρύνεται συστηματικά, παραμένει εκεί σαν αόρατος μαγνήτης της καταστροφής. Ο επισκέπτης δεν χρειάζεται μεγάλη φαντασία για να δει μπροστά του το σενάριο της φωτιάς. Αρκεί ένα τσιγάρο, μια σπίθα, ένα απότομο φύσημα του ανέμου.

Κι όμως, αυτό το μέρος θα έπρεπε να είναι καταφύγιο. Το Δασύλλιο είναι ο σημαντικότερος φυσικός πνεύμονας της Πάτρας, σημείο αναφοράς και αγαπημένος περίπατος για γενιές. Η θέα του Πατραϊκού, του Κάστρου και της ίδιας της πόλης, η αίσθηση δροσιάς και ηρεμίας θα μπορούσαν να το είχαν αναδείξει σε έναν εμβληματικό περιπατητικό χώρο αναψυχής. Σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, αντίστοιχες τοποθεσίες αποτελούν οργανωμένα πάρκα, πόλους οικολογικών εκδηλώσεων και τουριστικής εξωστρέφειας. Στην Πάτρα, όμως, το Δασύλλιο μοιάζει να παραπαίει ανάμεσα στην αναβλητικότητα και την αδιαφορία.

ΥΠΟΔΟΜΕΣ 
Οι υποδομές φέρουν τα σημάδια της εγκατάλειψης. Οι κρήνες σπασμένες, χωρίς σταγόνα νερού για να ξεδιψάσει ένας περιπατητής. Τα παγκάκια σαπίζουν, τα μονοπάτια παρατημένα, με σπασμένες τις ξύλινες περιφράξεις τους, πεσμένα κλαδιά δυσκολεύουν ακόμη και το απλό περπάτημα. Δεν υπάρχει ουσιαστική παρέμβαση ανανέωσης, ούτε στρατηγική ανάδειξης. Είναι σαν να έχει εγκαταλειφθεί σε έναν αργό θάνατο.

Κι όμως, ζωή υπάρχει ακόμη. Ομάδες αθλητών επιλέγουν το Δασύλλιο για προπονήσεις, αξιοποιώντας τις φυσικές του διαδρομές. Περιπατητές το επισκέπτονται καθημερινά, κάποιες οικογένειες ανεβαίνουν για λίγη δροσιά, παιδιά τρέχουν ανάμεσα στα πεύκα. Ολοι, όμως, το κάνουν με παράπονο: «Θα μπορούσε να είναι στολίδι, μα είναι αφρόντιστο…».

Η σημασία του Δασυλλίου, όμως, ξεπερνά τη βόλτα και την αναψυχή. Είναι ουσιαστικό για την ίδια την επιβίωση της πόλης. Το αστικό και περιαστικό πράσινο μειώνει τη θερμοκρασία, καθαρίζει τον αέρα, συγκρατεί τα όμβρια, περιορίζει τον κίνδυνο πλημμυρών, προσφέρει καταφύγιο σε είδη που διαφορετικά δεν θα είχαν καμία θέση στον αστικό ιστό. Το Δασύλλιο είναι ένας ζωντανός οργανισμός που προστατεύει την Πάτρα.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ 
Προτάσεις για τη διάσωσή του υπάρχουν εδώ και χρόνια. Οικολογικές οργανώσεις και φορείς έχουν καταθέσει ολοκληρωμένα σχέδια: περίφραξη, ώστε να αποτραπούν οι μικροκαταλήψεις, ανανέωση των γερασμένων δέντρων και φύτευση νέων, καθαρισμός από εύφλεκτα υλικά, μέτρα ουσιαστικής πυροπροστασίας. Ενα σχέδιο στρατηγικής πρασίνου που θα μπορούσε να μετατρέψει το Δασύλλιο από απειλούμενο δάσος, σε ζωντανό κύτταρο κοινωνικής ώσμωσης.

ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ 
Η γενική αίσθηση είναι ότι ο φυσικός πνεύμονας της Πάτρας έχει μείνει αφρόντιστος, ακλάδευτος, γεμάτος σκουπίδια και εστίες κινδύνου. Οτι η πόλη έχει έναν ανεκτίμητο θησαυρό, αλλά τον αφήνει να απαξιώνεται. Οτι μία σπίθα μπορεί να τον εξαφανίσει.
Οι πρόσφατες φωτιές στην Αχαΐα είναι μια ηχηρή υπενθύμιση. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν ήξερε, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν προειδοποιήθηκε. Το Δασύλλιο είναι ένας συναγερμός που χτυπάει ασταμάτητα. Αν δεν ληφθούν μέτρα, αν δεν υπάρξει βούληση, αν δεν οργανωθεί ένα σχέδιο προστασίας και ανάδειξης, το αύριο μπορεί να φέρει μόνο στάχτη…

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News